Σε ποια πόλη θέλουμε να ζούμε;

Ένας διάλογος στο Megaron Plus για τους ανθρώπους που ζουν στην Αθήνα

ΤΡΙΤΗ 12 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011 - ΩΡΑ 18:00

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕ ΔΕΛΤΙΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ

Η διανομή των δελτίων αρχίζει στις 16:30

Πιστό στο ενδιαφέρον του για τα σύγχρονα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει ο άνθρωπος, το Megaron Plus καλεί το κοινό του να παρακολουθήσει μια ξεχωριστή συζήτηση πάνω στην πόλη που θέλουμε να ζούμε.

Η ιδιαίτερη αυτή συνάντηση, που θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 12 Απριλίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, έχει θέμα “Σε ποια πόλη θέλουμε να ζούμε;”. Πρόκειται για έναν διάλογο για τους ανθρώπους που ζουν στην Αθήνα και θα ήθελαν να μιλήσουν για αυτήν, για να γίνει καλύτερη. Θα συμμετάσχουν ο αρχιτέκτονας και συγγραφέας Αριστείδης Αντονάς, ο αρχιτέκτονας Δημήτρης Διαμαντόπουλος, ο ζωγράφος και ποιητής Αλέξανδρος Ίσαρης, ο συγγραφέας Μένης Κουμανταρέας, ο αρχιτέκτονας Αλέξανδρος Τομπάζης, η καθηγήτρια πανεπιστημίου και συγγραφέας Λίζυ Τσιριμώκου, ο αρχιτέκτονας Δημήτρης Φιλιππίδης. Συντονίζει ο Γιάννης Μπασκόζος, δημοσιογράφος και διευθυντής του περιοδικού ΔΙΑΒΑΖΩ.

Όπως σημειώνει ο Γιάννης Μπασκόζος, “Αν δεχτούμε αυτό που έλεγε ο Άρης Κωνσταντινίδης, «κτίζουμε όπως ζούμε», τότε πρέπει να διερευνήσουμε τι είδους ζωή προτείνει η αρχιτεκτονική σήμερα, αν έχει ένα όραμα για την πόλη κι αν αυτό είναι ουτοπικό ή ρεαλιστικό. Οι λογοτέχνες που έχουν αποτυπώσει την πόλη στα κείμενά τους βλέπουν κι αυτοί τα αρνητικά και τα θετικά της σημεία, κινούν τους ήρωες τους μέσα σε αυτήν και έχουν εκ των πραγμάτων μια δική τους, ιδιαίτερη, άποψη για τον τρόπο ζωής στην πόλη.”

Η εκδήλωση οργανώνεται παράλληλα με τη συναυλία της Νένας Βενετσάνου «1000 + 1 Πόλεις», η οποία θα πραγματοποιηθεί την ίδια μέρα στις 20:30 στην Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος.

Σε ποια Αθήνα θέλουμε να ζούμε; Ποια εικόνα πρέπει να έχει μια βιώσιμη πόλη και τι μπορούμε να κάνουμε γι' αυτό; Πώς φαίνεται η Αθήνα στα μάτια ενός αρχιτέκτονα και πώς στα μάτια ενός λογοτέχνη; Στο διάλογο που διοργανώνει στις 12 Απριλίου το Megaron Plus, σημαντικές προσωπικότητες καταθέτουν τις απόψεις και τις γνώσεις τους για μια καλύτερη, ομορφότερη και πιο ανθρώπινη Αθήνα. Το κοινό του Megaron Plus θα έχει την ευκαιρία να ακούσει τι έχουν να πουν και να θέσει τα δικά του ερωτήματα!

Ο Αριστείδης Αντονάς είναι αρχιτέκτων και συγγραφέας, διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Nanterre. Διευθύνει το αρχιτεκτονικό Γραφείο Αντονά, διδάσκει θεωρία και σχεδιασμό στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και διατηρεί ένα θεωρητικό σεμινάριο στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Τμήματος Αρχιτεκτόνων στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Συνεπιμελητής για την εκπροσώπηση της Ελλάδας στην 9η Biennale Αρχιτεκτονικής Βενετίας (2004), συνιδρυτής της επιμελητικής ομάδας Κτιστό Συμβάν, του πληθυντικού προσώπου Γρηγόριος Φαρμάκης και συνεργάτης στο Monument to Transformation του TranzitDisplay (Πράγα και Μπρατισλάβα). Τον τελευταίο χρόνο παρουσίασε εργασίες του σε διαλέξεις στο Circulo de Bellas Artes της Μαδρίτης, στο Bauhaus-Universität της Βαϊμάρης, στο Politecnico του Μιλάνο, στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, στην Σχολή Καλών Τεχνών του Gyumri στην Αρμενία. Τα θεωρητικά κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στο διαδίκτυο, ενώ πεζά και θεατρικά του έργα κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Άγρα και πρόσφατα από την JRP / Ringier της Ζυρίχης.

Ο Δημήτρης Διαμαντόπουλος γεννήθηκε το 1944. Πήρε πτυχίο Αρχιτεκτονικής από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης το 1967. Από το 1965 έως το 1967 συνεργάσθηκε με τον Αλέξανδρο Τομπάζη, σχεδίασε το πολυώροφο συγκρότημα κατοικιών «ΔΙΦΡΟΣ» και συμμετείχε σε βραβευμένους αρχιτεκτονικούς Ευρωπαϊκούς και πανελλήνιους αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς. Την περίοδο 1971-1976, ως αρχιτέκτων της τεχνικής υπηρεσίας της Ε.Ο.Α., σχεδίασε τα πρώτα κτίρια του Ο.Α.Κ.Α. Ως ελεύθερος επαγγελματίας σε συνεργασία με τους M. Born και Μ. Σαπουντζή και στη συνέχεια με τούς Ο. Βιγγόπουλο και Κ. Γκιουλέκα εργάσθηκε σε όλο το φάσμα των αρχιτεκτονικών και πολεοδομικών μελετών και σε μελέτες αναστηλώσεων διατηρητέων κτιρίων και αναπλάσεων αστικών υπαίθριων χώρων. Ήταν επικεφαλής της ομάδας σχεδιασμού των πεζοδρομήσεων γύρο από την Ακρόπολη Δ. Αρεοπαγίτου-Απ. Παύλου (1998-2002). Το 2004 τιμήθηκε με το βραβείο του Ε.Ι.Α. για το Μουσείο της Ελιάς στην Σπάρτη. Κυριότερη διάκρισή του ήταν το Α' Βραβείο για το Πνευματικό Κέντρο της Αθήνας το 1976 σε συνεργασία με τους M. Born, Μ. Σαπουντζή και Η. Χατζημιχάλη.

Ο Αλέξανδρος Ίσαρης γεννήθηκε στις Σέρρες το 1941. Σπούδασε Αρχιτεκτονική και από το 1962 ως το 1978 έζησε στη Θεσσαλονίκη. Από το 1978 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όπου ζει ως σήμερα, ασκώντας το επάγγελμα του γραφίστα. Στη ζωγραφική εμφανίστηκε το 1968 και μέχρι σήμερα έχει παρουσιάσει έργα του σε δέκα ατομικές και δεκατρείς ομαδικές εκθέσεις. Έχει δημοσιεύσει τις ποιητικές συλλογές Όμιλος Φίλων Θαλάσσης - Ο Ισορροπιστής (Λέσχη του Δίσκου, Αθήνα 1976 – Βραβείο Μαρίας Ράλλη) Οι παρενέργειες της σιωπής (Ύψιλον, Αθήνα 1984), Οι Τριστάνοι, Νεφέλη, Αθήνα 1992, Θα επιστρέψω φωτεινός (Άγρα, Αθήνα 2000)· τα πεζά Ανάμεσά τους η μουσική (α΄ εκδ. Άγρωστις, Αθήνα 1991, β΄ εκδ. Νεφέλη, Αθήνα 1998)· το δοκίμιο Κάτω από τόσα βλέφαρα. Σημειώσεις για τον Ρίλκε (Ίκαρος, Αθήνα 2007) κα τα φωτογραφικά λευκώματα Πρόσωπα μιας εικοσαετίας (Ερμής, Αθήνα 1998), Λογοτεχνικό μηνολόγιο (Μεταίχμιο, Αθήνα 2003). Έχει μεταφράσει τα βιβλία: Μαξ Φρις Ανδόρα, Τόμας Μαν Τόνιο Κρέγκερ, Ρόμπερτ Μούζιλ Οι αναστατώσεις του οικότροφου Ταίρλες, Το μαγεμένο σπίτι – Η Γκρίτζα, Ρότζερ Σάττακ Μαρσέλ Προυστ, Πέτερ Χάντκε Η αγωνία του τερματοφύλακα τη στιγμή του πέναλτι, Λάθος κίνηση, Η ώρα της αληθινής αίσθησης, Τόμας Μπέρνχαρντ Μπετόν (Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης), Ο μίμος των φωνών, Βίλχελμ Μύλλερ Το χειμωνιάτικο ταξίδι, Αντρέι Ταρκόφσκι Μαρτυρολόγιο, Αντόν Τσέχωφ Τρεις αδελφές, Άρτουρ Σνίτσλερ, Φυγή στο σκοτάδι, Κλάους Μαν Λούντβιχ, Ομοφυλοφιλία και φασισμός, Ελίας Κανέττι Η άλλη δίκη, Ρότζερ Σάττακ Από τη μεριά του Προυστ, Γκέοργκ Μπύχνερ Λέντς, Λούντβιχ Τηκ Ο Ξανθός Έμπερτ – Το Ρούνενμπεργκ (βραβείο μετάφρασης του ΕΚΕΜΕΛ).

Ο Μένης Κουμανταρέας γεννήθηκε στην Αθήνα. Δοκίμασε τις δυνάμεις του στη Φιλοσοφική και τη Νομική Σχολή, τις οποίες εγκατέλειψε. Δεν ολοκλήρωσε ούτε τις θεατρικές του σπουδές, ενώ για ένα πολύ σύντομο διάστημα ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Εργάστηκε για είκοσι χρόνια ως υπάλληλος ναυτιλιακών και ασφαλιστικών εταιρειών. Το 1972 σπούδασε με υποτροφία (DAAD) στο Βερολίνο για έξι μήνες. Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1961, με μεταφράσεις Μοράβια, Χέμινγουαιη, Τζόυς, στο περιοδικό Ταχυδρόμος. Το 1962 εκδόθηκε η πρώτη του συλλογή διηγημάτων Τα μηχανάκια. Κείμενά του δημοσιεύτηκαν σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά. Κατά τη διάρκεια της επταετίας πήρε μέρος στην αντιστασιακή έκδοση 18 Κείμενα και οδηγήθηκε τρεις φορές σε δίκη, βάσει του νόμου περί ασέμνου δημοσιεύματος, για το έργο του Το αρμένισμα. Τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο διηγήματος (1967 για το Αρμένισμα), το κρατικό βραβείο μυθιστορήματος (1975 για τη Βιοτεχνία υαλικών), και το κρατικό βραβείο διηγήματος το 1997 για τη συλλογή Η μυρωδιά τους με κάνει να κλαίω. Από το 1982 ασχολείται αποκλειστικά με το γράψιμο. Τα βιβλία του Κυρία Κούλα, Τα καημένα και Η φανέλα με το 9 έγιναν ταινίες για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Κεντρικό πρόσωπο και πεδίο της δράσης σε όλα τα έργα του Μένη Κουμανταρέα ήταν και είναι η Αθήνα, όπου ο συγγραφέας αντιπαραθέτει το ευάλωτο άτομο στην Ιστορία και τη μοίρα, μιλάει για την ατομική και τη συλλογική διάψευση, μέσα από ιστορίες στις οποίες ο καθένας αναγνωρίζει τον εαυτό του. Ακούραστος παρατηρητής της καθημερινότητας, αφουγκράζεται τον ρυθμό και τα προβλήματα της εποχής. Επίσης, έχει μεταφράσει έργα των Ουίλλιαμ Φώκνερ, Χέρμαν Έσσε, Κάρσον Μακ Κάλερς, Χέρμαν Μέλβιλ, Γκέοργκ Μπύχνερ, κ.ά. Τα έργα του κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κέδρος.

Ο Αλέξανδρος Τομπάζης γεννήθηκε στην Ινδία το 1939 και πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του εκεί και στην Αγγλία πριν μετακομίσει μόνιμα στην Ελλάδα. Ως παιδί ήθελε να γίνει ζωγράφος. Η αρχιτεκτονική ήταν τότε για αυτόν κάτι αφηρημένο και δυσκολονόητο, αλλά από τη στιγμή που πήρε την απόφαση να γίνει αρχιτέκτονας, δεν το μετάνιωσε ποτέ. Το ενδιαφέρον του στην τεχνολογία και την πρώτη πετρελαϊκή κρίση τον έκανε να στραφεί προς τη χρήση της ηλιακής ενέργειας και άλλων εναλλακτικών πηγών ενέργειας. Σήμερα, ο Αλέξανδρος Τομπάζης μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα στο γραφείο του, το οποίο απασχολεί περίπου 60 ανθρώπους, και τα ταξίδια. Μια διάλεξη σε ένα συνέδριο ή σε ένα Πανεπιστήμιο του δίνουν την ευκαιρία να εκφράσει τις απόψεις του, αλλά βάζει και τα θεμέλια για το επόμενο ταξίδι και την εξερεύνηση ενός ακόμα μέρους στον κόσμο. Ο Αλέξανδρος Τομπάζης έχει κερδίσει σε περισσότερους από 110 πανελλήνιους και διεθνείς διαγωνισμούς. Εκτός από την Ελλάδα, έχει σχεδιάσει και κτίρια στην Κύπρο, την Ολλανδία, τη Ρουμανία, την Ουκρανία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Ομάν. Το 1991 εξελέγη επίτιμο μέλος του Αμερικανικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτόνων, ενώ το 2006 αναγορεύτηκε σε επίτιμο διδάκτορα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Η Λίζυ Τσιριμώκου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. Σπούδασε φιλοσοφία και φιλολογία στην Αθήνα και στο Παρίσι και από το 1979 διδάσκει θεωρία της λογοτεχνίας και συγκριτική γραμματολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Έχει εκδώσει τη Λογοτεχνία της πόλης (Λωτός, 1988), τον συγκεντρωτικό τόμο δοκιμίων Εσωτερική ταχύτητα (Άγρα, 2000), τη σχολιασμένη αλληλογραφία του Γιάννη Ρίτσου με την Καίτη Δρόσου και τον Άρη Αλεξάνδρου (Τροχιές σε διασταύρωση, Άγρα, 2008). Μεταφράζει από τα γαλλικά κείμενα κριτικά είτε λογοτεχνικά (Charles Baudelaire, Περί της ουσίας του γέλιου και γενικά περί του κωμικού στις καλές τέχνες, Άγρα, 2000), Georges Bataille, H αγιοσύνη, ο ερωτισμός και η μοναξιά, Το Ροδακιό, 1993, Georges Perec, Σκέψη/Ταξινόμηση, Άγρα, 2005). Μελέτες, δοκίμια και άρθρα της φιλοξενούνται σε πολλά περιοδικά και Πρακτικά συνεδρίων. Άσκησε επί μακρόν κριτική του βιβλίου στην εφημερίδα Το Βήμα και από το 2008 συνεργάζεται τακτικά ως βιβλιοκριτικός με την εφημερίδα Τα Νέα.

Ο Δημήτρης Φιλιππίδης γεννήθηκε το 1938. Είναι αρχιτέκτονας, ομότιμος καθηγητής της Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ. Η συγγραφική του δραστηριότητα επικεντρώνεται στην ελληνική αρχιτεκτονική και πολεοδομία. Εκτός από αναρίθμητα άρθρα, έχει δημοσιεύσει δεκατέσσερα βιβλία, έχει επιμεληθεί δύο και έχει μεταφράσει άλλα δύο.

Ο Γιάννης Μπασκόζος γεννήθηκε το 1952 στην Αθήνα. Σπούδασε μαθηματικές επιστήμες και είναι κάτοχος διδακτορικού στις ανθρωπιστικές επιστήμες. Εργάζεται ως δημοσιογράφος στο ΒΗΜΑ. Διευθύνει το μηνιαίο περιοδικό για το βιβλίο ΔΙΑΒΑΖΩ. Έχει εκδώσει τη μελέτη «Τα περιττά και τα ουσιώδη» (εκδ. Δελφίνι) και τη συλλογή διηγημάτων ΜΕΖ (εκδ.Καστανιώτη).