Στα πλαίσια των 43ων Δημητρίων από τις 6 έως τις 30 Οκτωβρίου το Αλατζά Ιμαρέτ, θα φιλοξενεί την έκθεση in situ της Ειρήνης Γκόνου «Αλ-Χαττ, η μαγική γραφή».
Μέσα από τον φυσικό χώρο του ιστορικού μνημείου της πόλης της Θεσσαλονίκης, η καλλιτέχνης, ανακαλεί την πολιτισμική του μνήμη και διάσταση. (Το Αλατζά Ιμαρέτ, κτίσμα του 15ου αιώνα ήταν τζαμί και πτωχοκομείο).
Αλ-Χαττ είναι η γραφή ως πορεία και διαδρομή που στη συνέχεια μετατρέπεται σε εικόνα, σύμβολο και φυλαχτό, καθορίζοντας το νέο τόπο αναφοράς των εικαστικών της αναζητήσεων. Οι συνταγές της Ανατολής εισχωρούν στο μελάνι της από τα μυστικά συρτάρια των Αράβων καλλιγράφων και των μαραμπού δασκάλων - θεραπευτών της Αφρικής για να εγγράψουν τις επιθυμίες και να εξορκίσουν τους φόβους μας. Η καλλιτέχνις συνδιαλέγεται με την εθνολογία ενώ στο έργο της αναγνωρίζει κανείς τα ίχνη των πολιτισμικών της περιπλανήσεων.
Ο διάλογος επεκτείνεται στον χώρο της μουσικής με τους 12 «χειροποίητους αυτοσχεδιασμούς» του Μιχάλη Ανδρονίκου, την ενταγμένη απαγγελία των ποιημάτων του Σύριου ποιητή Άδωνη που ερμηνεύει ο ηθοποιός Νίκος Αϊβαλής και τα φωνητικά της Ροδής Τομουρτζούκ Γκιούλ.
Την έκθεση συνοδεύει δίγλωσση έκδοση με εικόνες και σχόλια των έργων της Ειρήνης Γκόνου, καθώς και CD με την ομώνυμη μουσική σύνθεση του Μιχάλη Ανδρονίκου.
Το Αλατζά Ιμαρέτ είναι ο δεύτερος σταθμός της έκθεσης μετά την επιτυχημένη της τρίμηνη παρουσίαση στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης της Αθήνας.
Ειρήνη Γκόνου
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Σπούδασε γλυπτική στο Παρίσι στην Ecole des Beaux Arts και στην Ecole des Arts Decoratifs, όπου και δούλεψε ως βοηθός στο εργαστήριο της Renee Bossaert, μελετώντας παράλληλα την πολυμορφία του ψημένου πηλού στο χώρο και το χρόνο.
Στα χρόνια που έμεινε στο Παρίσι (1974 - 1985) ήρθε σε επαφή, μέσα από μουσεία και εκθέσεις, με την πολυπολιτισμική διάσταση της τέχνης. Τον ίδιο ανοιχτό ορίζοντα θα μεταφέρει αργότερα στο εργαστήριό της στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται από το 1986.
Για την μελέτη κάποιων πολιτισμών της Αφρικής ανέτρεξε στην εθνολογία, που αντικαθιστά σε αυτές τις περιπτώσεις την ιστορία της τέχνης. Στην προσέγγιση του αραβικού πολιτισμού την βοήθησαν η μελέτη τόσο της γλώσσας όσο και ειδικών συγγραμμάτων, καθώς και τα ταξίδια.
Από το 1975 έχει πραγματοποιήσει 25 ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Στο έργο της αναγνωρίζει κανείς τα ίχνη των πολιτισμικών της περιπλανήσεων, ενώ οι ιδέες και τα μυθογραφήματα της εικαστικής της περιπέτειας μορφοποιούνται μέσα από το απεριόριστο γλωσσικό ιδίωμα των φυσικών υλών.
Η γραφή ως εικόνα, ως σύμβολο και ως φυλακτό είναι ο νέος τόπος αναφοράς των τελευταίων εικαστικών της αναζητήσεων.
Μιχάλης Ανδρονίκου
Ο Μιχάλης Ανδρονίκου γεννήθηκε στη Λεμεσό Κύπρου, το 1977. Είναι απόφοιτος και υποψήφιος διδάκτωρ του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει δίπλωμα κλασικής κιθάρας, κλαρινέτου και θεωρητικών από το Trinity College και τη Royal Academy of Music του Λονδίνου, καθώς και δίπλωμα βυζαντινής μουσικής από το Δημοτικό Ωδείο Αργυρούπολης. Είναι πτυχιούχος αρμονίας, αντίστιξης και φούγκας από το Ελληνικό Ωδείο και διπλωματούχος σύνθεσης με καθηγητή τον Θ. Αντωνίου. Παράλληλα έχει μελετήσει παραδοσιακά όργανα, όπως πολίτικο λαούτο, ταμπουρά κ.λπ.
Το 2003, κυκλοφόρησε η πρώτη δισκογραφική του δουλειά με τίτλο «Μια Καθημερινή Μουσική» από την εταιρεία ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ, που περιλαμβάνει δώδεκα κομμάτια για μικρό σύνολο ή σόλο όργανο και δύο τραγούδια σε ποίηση Κ. Παλαμά. Το 2005, βραβεύτηκε σε διεθνή διαγωνισμό σύνθεσης που διεξήχθη στο Βόλο. Το 2006, συνεργάσθηκε με τους εικαστικούς καλλιτέχνες Μίλτο Παντελιά και Ειρήνη Γκόνου για την κυκλοφορία του βιβλίου/CD με τίτλο «Διοσημεία» από τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ. Έχει γράψει μουσική για θεατρικές παραστάσεις και για διάφορα ορχηστρικά σύνολα, ενώ έργα του έχουν παρουσιαστεί σε συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Μέσα από τον φυσικό χώρο του ιστορικού μνημείου της πόλης της Θεσσαλονίκης, η καλλιτέχνης, ανακαλεί την πολιτισμική του μνήμη και διάσταση. (Το Αλατζά Ιμαρέτ, κτίσμα του 15ου αιώνα ήταν τζαμί και πτωχοκομείο).
Αλ-Χαττ είναι η γραφή ως πορεία και διαδρομή που στη συνέχεια μετατρέπεται σε εικόνα, σύμβολο και φυλαχτό, καθορίζοντας το νέο τόπο αναφοράς των εικαστικών της αναζητήσεων. Οι συνταγές της Ανατολής εισχωρούν στο μελάνι της από τα μυστικά συρτάρια των Αράβων καλλιγράφων και των μαραμπού δασκάλων - θεραπευτών της Αφρικής για να εγγράψουν τις επιθυμίες και να εξορκίσουν τους φόβους μας. Η καλλιτέχνις συνδιαλέγεται με την εθνολογία ενώ στο έργο της αναγνωρίζει κανείς τα ίχνη των πολιτισμικών της περιπλανήσεων.
Ο διάλογος επεκτείνεται στον χώρο της μουσικής με τους 12 «χειροποίητους αυτοσχεδιασμούς» του Μιχάλη Ανδρονίκου, την ενταγμένη απαγγελία των ποιημάτων του Σύριου ποιητή Άδωνη που ερμηνεύει ο ηθοποιός Νίκος Αϊβαλής και τα φωνητικά της Ροδής Τομουρτζούκ Γκιούλ.
Την έκθεση συνοδεύει δίγλωσση έκδοση με εικόνες και σχόλια των έργων της Ειρήνης Γκόνου, καθώς και CD με την ομώνυμη μουσική σύνθεση του Μιχάλη Ανδρονίκου.
Το Αλατζά Ιμαρέτ είναι ο δεύτερος σταθμός της έκθεσης μετά την επιτυχημένη της τρίμηνη παρουσίαση στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης της Αθήνας.
Ειρήνη Γκόνου
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Σπούδασε γλυπτική στο Παρίσι στην Ecole des Beaux Arts και στην Ecole des Arts Decoratifs, όπου και δούλεψε ως βοηθός στο εργαστήριο της Renee Bossaert, μελετώντας παράλληλα την πολυμορφία του ψημένου πηλού στο χώρο και το χρόνο.Στα χρόνια που έμεινε στο Παρίσι (1974 - 1985) ήρθε σε επαφή, μέσα από μουσεία και εκθέσεις, με την πολυπολιτισμική διάσταση της τέχνης. Τον ίδιο ανοιχτό ορίζοντα θα μεταφέρει αργότερα στο εργαστήριό της στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται από το 1986.
Για την μελέτη κάποιων πολιτισμών της Αφρικής ανέτρεξε στην εθνολογία, που αντικαθιστά σε αυτές τις περιπτώσεις την ιστορία της τέχνης. Στην προσέγγιση του αραβικού πολιτισμού την βοήθησαν η μελέτη τόσο της γλώσσας όσο και ειδικών συγγραμμάτων, καθώς και τα ταξίδια.
Από το 1975 έχει πραγματοποιήσει 25 ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Στο έργο της αναγνωρίζει κανείς τα ίχνη των πολιτισμικών της περιπλανήσεων, ενώ οι ιδέες και τα μυθογραφήματα της εικαστικής της περιπέτειας μορφοποιούνται μέσα από το απεριόριστο γλωσσικό ιδίωμα των φυσικών υλών.
Η γραφή ως εικόνα, ως σύμβολο και ως φυλακτό είναι ο νέος τόπος αναφοράς των τελευταίων εικαστικών της αναζητήσεων.
Μιχάλης Ανδρονίκου
Ο Μιχάλης Ανδρονίκου γεννήθηκε στη Λεμεσό Κύπρου, το 1977. Είναι απόφοιτος και υποψήφιος διδάκτωρ του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει δίπλωμα κλασικής κιθάρας, κλαρινέτου και θεωρητικών από το Trinity College και τη Royal Academy of Music του Λονδίνου, καθώς και δίπλωμα βυζαντινής μουσικής από το Δημοτικό Ωδείο Αργυρούπολης. Είναι πτυχιούχος αρμονίας, αντίστιξης και φούγκας από το Ελληνικό Ωδείο και διπλωματούχος σύνθεσης με καθηγητή τον Θ. Αντωνίου. Παράλληλα έχει μελετήσει παραδοσιακά όργανα, όπως πολίτικο λαούτο, ταμπουρά κ.λπ.Το 2003, κυκλοφόρησε η πρώτη δισκογραφική του δουλειά με τίτλο «Μια Καθημερινή Μουσική» από την εταιρεία ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ, που περιλαμβάνει δώδεκα κομμάτια για μικρό σύνολο ή σόλο όργανο και δύο τραγούδια σε ποίηση Κ. Παλαμά. Το 2005, βραβεύτηκε σε διεθνή διαγωνισμό σύνθεσης που διεξήχθη στο Βόλο. Το 2006, συνεργάσθηκε με τους εικαστικούς καλλιτέχνες Μίλτο Παντελιά και Ειρήνη Γκόνου για την κυκλοφορία του βιβλίου/CD με τίτλο «Διοσημεία» από τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ. Έχει γράψει μουσική για θεατρικές παραστάσεις και για διάφορα ορχηστρικά σύνολα, ενώ έργα του έχουν παρουσιαστεί σε συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου