Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2007

Σωκράτης Μάλαμας και Αλκίνοος Ιωαννίδης στο Κατράκειο

Η παρακάτω συναυλία ήταν εκτός προγράμματος και, παρότι δεν διαφημίζεται ως τέτοια, γίνεται για ένα συγκεκριμένο σκοπό: για την οικονομική ενίσχυση ενός φίλου, του ηχολήπτη Στέφανου Μπάμπη, ο οποίος νοσηλεύεται ύστερα από σοβαρό εργατικό ατύχημα.
Η κατάστασή του απαιτεί πολύχρονη και δαπανηρή θεραπεία. Οι φίλοι και συνεργάτες του – τεχνικοί και μουσικοί – οργάνωσαν αυτή τη συναυλία, τα έσοδα της οποίας θα διατεθούν αποκλειστικά γι’ αυτό το σκοπό.

Ο Σωκράτης Μάλαμας και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης σε μία μεγάλη αποχαιρετιστήρια συναυλία μετά την επιτυχημένη καλοκαιρινή τους περιοδεία στο Κατράκειο Θέατρο, στη Νίκαια, την Τετάρτη, 3 Οκτωβρίου.

Μαζί τους οι μουσικοί:
ΚΛΕΩΝΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Κιθάρα
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΟΥΔΗΣ: Τσέλο, Κρητική Λύρα, Κρουστά
ΣΩΤΗΡΗΣ ΛΕΜΟΝΙΔΗΣ: Πλήκτρα
ΘΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ: Τύμπανα
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ: Κοντραμπάσο
ΝΙΚΟΣ ΠΑΡΑΟΥΛΑΚΗΣ: Νέϊ, Κιθάρα
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΗΣ: Μπουζούκι, Λαούτο

Κατράκειο Θέατρο

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου - Ώρα έναρξης: 09:00

Τιμή εισιτηρίου: 20 ευρώ

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2007

Θεατρική παράσταση: «Νυχτερίδες», της Λένας Κιτσοπούλου

2 έως 14 Οκτωβρίου στο Bios

Τρίτη έως Σάββατο

Τα βραβευμένα διηγήματα της Λένας Κιτσοπούλου (εκδόσεις Κέδρος, 2006) έρχονται –για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων- στην κεντρική θεατρική σκηνή του Bios από τη νέα ομάδα «Ασίπκα».

Ένα συνονθύλευμα συναισθημάτων και αναμνήσεων που βάζουν σε κίνηση μια λειτουργία ανθρώπινη, στόματα που γεμίζουν λέξεις και μοιράζονται μαζί μας ότι δεν μπόρεσαν να πουν ποτέ.

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Μπίτος μας καθίζει δίπλα σε αυτούς τους ήρωες, μας τοποθετεί ανάμεσά τους, μας καθιστά μάρτυρες αποκαλυπτικών εξομολογήσεων, ακραίων σχέσεων και καταστάσεων που έρχονται αναπάντεχα στο φως ταράσσοντας την ησυχία.

Σκηνοθεσία και θεατρική προσαρμογή: Δημήτρης Μπίτος
Σκηνικά-κοστούμια: Μαρίνα Τρούπη
Φωτισμοί-Φωτογραφίες: Νύσος
Παίζουν:
Αθηνά Βαμβακά
Ιώ Βουλγαράκη
Ειρήνη Δράκου
Αλεξάνδρα Καζάζου
Μαρία Λειβαδάρου


Bios:
Πειραιώς 84
Τηλέφωνο: 210-3425335
Εισιτήριο: 16ευρώ/12ευρώ φοιτητικό
Παραστάσεις Τρίτη έως Σάββατο
Ώρα έναρξης: 21:30



Για να μάθετε για το βιβλίο της Λένας Κιτσοπούλου, «Νυχτερίδες», κάντε κλικ εδώ!

«ΝΥΧΤΕΡΙΔΕΣ», της Λένας Κιτσοπούλου

Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Πεζογράφου, Περιοδικού «Διαβάζω» 2006

Εκδόσεις Κέδρος


Ένα κορίτσι δεκατριών χρονών σπάει την πόρτα της εφηβείας και μπαίνει μέσα. Μια μάνα σκύβει απελπισμένη πάνω από τη λεκάνη της τουαλέτας. Ένας μεσήλικας είναι πεσμένος κάτω, εδώ και ώρες.Ένας νεαρός περπατάει μέσα στο κρύο με τα χέρια χωμένα στις τσέπες του.Ένας πατέρας κλαίει τηγανίζοντας πατάτες.Μια Γιούλα έχει τυλίξει το καλώδιο του τηλεφώνου γύρω από το λαιμό της.Η οικογένεια κάθεται αγαπημένη στο τραπέζι και τρώει κατσικάκι του φούρνου∙ ή μήπως τρώει τα μέλη της;
Οι ήρωες του βιβλίου παλεύουν απεγνωσμένα να υποτάξουν τα σκοτεινά και βίαια ένστικτά τους αλλά αυτά είναι τελικά που θα τους σπρώξουν στο επόμενο βήμα, άλλοτε λυτρωτικό, άλλοτε καταστροφικό, πάντα όμως αναγκαίο και αναπόφευκτο.


Η Λένα Κιτσοπούλου γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα. Είναι ηθοποιός. Οι Νυχτερίδες είναι το πρώτο της βιβλίο.


Κριτικές:
"...Με γλώσσα κοφτή και ασθμαίνουσα φέρνει στην επιφάνεια όσα κουκουλώνουμε μέσα μας - θυμό, επιθυμίες, ενοχές - δίνοντας απανωτά χαστούκια στον μικροαστικό καθωσπρεπισμό."
Σταυρούλα Παπασπύρου, VOGUE, Ιούλιος 2007


"Η Λένα Κιτσοπούλου υπογράφει ένα 'εκρηκτικό' ντεμπούτο στην πεζογραφία των τελευταίων ετών. Οι ιστορίες της φέρνουν στο νου κάτι από την ατμόσφαιρα των ταινιών Παγοθύελλα και Ευτυχία. Η φαινομενική ηρεμία διαρρηγνύεται, για να αποκαλύψει από πίσω το σοκ και τη βία. Στις Νυχτερίδες άνθρωποι καταβυθίζονται στην άβυσσο των ενστίκτων τους. Η κοφτερή σαν λεπίδι γλώσσα της κάνει την αλήθεια τους ακόμη πιο αβάστακτη. Η ηθοποιός Λένα Κιτσοπούλου, με ενδιαφέρουσα πορεία στο θέατρο και το σινεμά, αναμετριέται με τη σκληρότητα χωρίς να φοβάται τις λέξεις."
Εύη Καρκίτη, ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ, 5/11/2006


"Οι ήρωές της είναι σκοτεινοί, ωμά βίαιοι ή ωμά αγαθοί, καταστροφικοί και καταδικασμένοι. Στις αντιδράσεις τους υπάρχει κατανόηση ζωής αλλά και τεράστια οργή. Γνήσια οργή με μια γλώσσα που, παρ' ότι αναμασάει εκφραστικά κλισέ σύγχρονης βίας, δημιουργεί ένα δικό της ύφος. Μια γλώσσα που σε δονεί. Που γεννάει μια αίσθηση μοίρας, ένα αδιέξοδο θνητότητας, ένα άδικο τέλος. Κι όλα αυτά με μια φρεσκάδα κι ένα χιούμορ υποδόριο. Ορισμένες στιγμές είχα την αίσθηση του αναγνώστη που ενώ διαβάζει βλάσφημες ιστορίες τον διαπερνάνει δυνατό ρεύμα ανθρωπιάς και στήνει κουβέντα με την συγγραφέα. Μόνο που εκείνη, λίγο πριν δακρύσει, αντί να μιλήσει, ραπάρει, επαναλαμβάνοντας το κουπλέ του τραγουδιού του Αγγελάκα 'Σιγά μη κλάψω - σιγά μη κλάψω'."
Ε.Δ.Χ., ΤΑ ΝΕΑ, 11/9/2006


"... διαβάζεται απνευστί. Με μια γλώσσα καίρια, κοφτή, νεανική, που απεκδύεται περιττά στολίδια, η Κιτσοπούλου βυθίζεται στο πιο σκοτεινό κομμάτι της ύπαρξης, σε όλο το ασύνειδο κομμάτι απαγορευμένων επιθυμιών και παρορμήσεων που με έναν παράδοξο αλλά πειστικό τρόπο βρίσκουν διέξοδο στην πραγμάτωσή τους. Πρόκειται για 12 ιστορίες που ξεκινούν από μια αναγνωρίσιμη καθημερινότητα για να ξεστρατίσουν στο τέλος κάνοντας την ανατροπή."
Αγγελική Μπομπούλα, ΒΡΑΔΥΝΗ, 17/3/2007

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2007

«Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη

Μετά την επιτυχή καλοκαιρινή περιοδεία σε Ελλάδα και Κύπρο, η «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη επιστρέφει στο Βασιλικό Θέατρο της Θεσσαλονίκης, για ορισμένες παραστάσεις στις 9μ.μ. από τις 27 Σεπτεμβρίου έως τις 7 Οκτωβρίου. Στην θερινή υπερπαραγωγή του Κ.Θ.Β.Ε. συμμετέχει ένας μεγάλος θίασος με σημαντικούς πρωταγωνιστές τους: Ρένια Λουιζίδου, Μίνα Αδαμάκη, Δάφνη Λαμπρόγιαννη, Θεοδώρα Σιάρκου, Δημήτρη Πιατά και Αντώνη Λουδάρο στους κεντρικούς ρόλους.

Η παράσταση έχει την υπογραφή του Γιάννη Ιορδανίδη. Η μετάφραση είναι του Γιάννη Βαρβέρη, η μουσική του Γιώργου Χριστιανάκη. Τα σκηνικά επιμελείται ο Γιώργος Γαβαλάς, τα κοστούμια είναι του Γιάννη Μετζικώφ και η χορογραφία του Ισίδωρου Σιδέρη.


Λίγα λόγια για την κωμωδία του Αριστοφάνη:

Η Λυσιστράτη αποτελεί το τελευταίο «φιλειρηνικό μήνυμα» του Αριστοφάνη και είναι η έβδομη χρονολογικά από τις έντεκα σωζόμενες κωμωδίες του. Παίχτηκε στα Λήναια το 411π.Χ. με διδασκαλία του Καλλίστρατου. Μαζί με τις «Εκκλησιάζουσες» και τις «Θεσμοφοριάζουσες» αποτελεί το γνωστό τρίπτυχο του ποιητή που αναφέρεται σε κωμωδίες γυναικών. Οι γυναίκες στο έργο αυτό διεκδικούν τα δικαιώματα τους σε σπουδαία ζητήματα της πολιτείας. Η Λυσιστράτη, μια γυναίκα του λαού, απελπισμένη από τον παρατεινόμενο πόλεμο, προτείνει στις γυναίκες των θιγόμενων περιοχών να κηρύξουν ερωτική αποχή στους άντρες, να καταλάβουν τη βουλή και να εκβιάσουν την κατάσταση για ειρήνη. Μετά από τόσα χρόνια που έμειναν κρυμμένες στους γυναικωνίτες τους, κατεβαίνουν στην ορχήστρα του θεάτρου και ο ποιητής τους αφήνει το στίβο ελεύθερο. Εκεί που απέτυχαν οι άντρες, μπορεί να πετύχουν αυτές!

Συντελεστές της παράστασης:

Μετάφραση: Γιάννης Βαρβέρης
Σκηνοθεσία: Γιάννης Ιορδανίδης
Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς
Κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ
Μουσική: Γιώργος Χριστιανάκης
Χορογραφία: Ισίδωρος Σιδέρης
Φωτισμοί: Στέλιος Τζολόπουλος
Μουσική Διδασκαλία: Νίκος Βουδούρης
Βοηθός σκηνοθέτη: Χρήστος Αλεξανδρίδης
Βοηθός σκηνογράφου: Χαρά Τσουβαλά
Βοηθός ενδυματολόγου: Μαριλένα Μπιντεβίνου
Βοηθός χορογράφου: Τατιάνα Μύρκου
Οργάνωση παραγωγής: Ροδή Στεφανίδου


Τους ρόλους ερμηνεύουν οι ηθοποιοί:

Λυσιστράτη: Ρένια Λουϊζίδου
Κλεονίκη: Μίνα Αδαμάκη
Μυρίνη: Δάφνη Λαμπρόγιαννη
Λαμπιτώ: Θεοδώρα Σιάρκου
Βοιωτή: Σοφία Καλεμκερίδου
Κορινθία: Άννα Γιαγκιώζη
Αλλοδαπή, Γυναίκα για μαλλί: Βάσια Λακουμέντα
Αθηναίος πρύτανης, Φρουρός Β΄, Γραία Ακρόπολης Α΄: Νίκος Μαγδαληνός
Αθηναίος διαπραγματευτής, Φρουρός Α΄, Γραία Ακρόπολης Β΄: Κώστας Χαλκιάς
Στριμόδωρος: Γιάννης Σιαμσάρης
Νικοδίκη: Μαρία Χατζηιωαννίδου
Πρόβουλος: Δημήτρης Πιατάς
Λάκων διαπραγματευτής, Φρουρός Γ΄: Γιώργος Ντουμούζης
Κήρυκας Λακεδαιμονίων, Οδηγός Πρόβουλου: Γιώργος Καύκας
Γυναίκα για λινάρι: Δέσποινα Σαρόγλου
Γυναίκα έγκυος: Βασιλική Διαλυνά
Κινησίας: Αντώνης Λουδάρος
Μάνης: Γιώργος Κολοβός
Μωρό: Γρηγόρης Παπαδόπουλος
Αθλητής, Ακόλουθος Συμφιλίωσης: Βασίλης Λιάκος
Συμφιλίωση: Αγγελική Μιχαλοπούλου
Κορυφαίος Χορού Ανδρών Α΄:Αστέρης Πελτέκης
Κορυφαίος Χορού Ανδρών Β΄:Νίκος Καπέλιος
Κορυφαίος Χορού Ανδρών: Δημήτρης Διακοσάββας
Κορυφαίος Χορού Ανδρών: Ευθύμης Παππάς
Κορυφαία Χορού Γυναικών Α΄: Νίκη Παλληκαράκη
Κορυφαία Χορού Γυναικών Β΄:Λίλια Παλαντζά
Κορυφαία Χορού Γυναικών: Λίνα Εξάρχου
Κορυφαία Χορού Γυναικών: Μαρία Καραμήτρη


Χορός Ανδρών (με αλφαβητική σειρά):

Θανάσης Ακοκκαλίδης, Χρήστος Αλεξανδρίδης, Θόδωρος Γρηγοριάδης, Γιώργος Κολοβός, Δημήτρης Κοντός, Γιώργος Κωνσταντινίδης, Βασίλης Λιάκος, Δάκης Μαυρουδής, Κωνσταντίνος Μυλώνης, Γρηγόρης Παπαδόπουλος, Σίμος Πατιερίδης, Χρίστος Στυλιανού.


Χορός Γυναικών (με αλφαβητική σειρά):

Άννα Γιαγκιώζη, Βασιλική Διαλυνά, Σοφία Καλεμκερίδου, Βάσια Λακουμέντα, Ελίνα Μάλαμα, Αγγελική Μιχαλοπούλου, Άννυ Ντουμούζη, Σωτηρία Ρουβολή, Δέσποινα Σαρόγλου, Καλλιόπη Σίμου, Πολυξένη Σπυροπούλου, Νατάσσα Τριανταφύλλη.



Πληροφορίες - κρατήσεις: τηλ. 2310 288000


Μέγας χορηγός: Ολυμπιακές Αερογραμμές – Ολυμπιακή Αεροπορία υπηρεσίες, Ολυμπιακή αεροπλοΐα.

Χορηγοί επικοινωνίας: ΕΡΤ Α.Ε., ΕΤ3


Από το Γραφείο Τύπου του Κ.Θ.Β.Ε.

Ζιγκ - ζαγκ στις νεραντζιές

Με αφορμή την πρόσφατη κυκλοφορία στις Η.Π.Α. του βραβευμένου μυθιστορήματος της Έρσης Σωτηροπούλου «Ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές» σε μετάφραση του Peter Green, θα πραγματοποιηθεί μια σειρά εκδηλώσεων:

Σήμερα, 24 Σεπτεμβρίου 2007, το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Μπέλφαστ παρουσιάζει το βιβλίο και τη συγγραφέα στους χώρους του Πανεπιστημίου. Μετά την παρουσίαση, η συγγραφέας θα βρίσκεται στο βιβλιοπωλείο του Μπέλφαστ «No Abilis» όπου θα έρθει σε επαφή με το κοινό και θα υπογράψει βιβλία.

Στις 26 Σεπτεμβρίου, ο καθηγητής John Chioles παρουσιάζει το μυθιστόρημα στο «Onassis Cultural Center» της Νέας Υόρκης.

Στις 27 Σεπτεμβρίου, η συγγραφέας διαβάζει αποσπάσματα και υπογράφει βιβλία στο βιβλιοπωλείο «Morningside» σε συνεργασία με το Hellenic Department του Columbia University, Νέα Υόρκη.

Στις 29 Σεπτεμβρίου, αναγνώσεις στο βιβλιοπωλείο «Barnes & Noble», Washington DC.

Στις 30 Σεπτεμβρίου, αναγνώσεις στο βιβλιοπωλείο «Candida's World of Books», Washington DC.

Στις 3 Οκτωβρίου, εκδήλωση στο «Otis College of Arts and Design», παρουσίαση από τη συγγραφέα και καθηγήτρια Janet Sarbanes, στο Los Angeles.

Στις 8 Οκτωβρίου, αναγνώσεις στα πλαίσια του εορτασμού των 40 χρόνων του International Writing Program, στο Iowa City.

Στις 16 Οκτωβρίου, αναγνώσεις στο Rutgers College.

Στις 18 Οκτωβρίου, αναγνώσεις στο «McNally Robinson bookstore», στο SoΗo, Νέα Υόρκη.

Υπενθυμίζεται ότι το «Ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές» εκδόθηκε στην Ελλάδα το 1999 από τον Κέδρο και έχει αποσπάσει το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος και το βραβείο του περιοδικού «Διαβάζω». Έχει χαρακτηριστεί ως «το καλύτερο μυθιστόρημα της δεκαετίας» και έχει εκδοθεί, επίσης, στη Γαλλία και τη Γερμανία, λαμβάνοντας εξαιρετικές κριτικές. Πρόκειται να μεταφραστεί ακόμη στα σουηδικά, τα ισπανικά και τα αλβανικά.

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2007

Ακροάσεις για το θεατρικό εργαστήρι του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ) σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα.

Οι ακροάσεις για το ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ του ΚΘΒΕ θα πραγματοποιηθούν τη Δευτέρα 24 και την Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου στη Θεσσαλονίκη, στο Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών (Εθνικής Αμύνης 2). Στην Αθήνα οι ακροάσεις θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη 27 και την Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο Τζένη Καρέζη (Ακαδημίας 3, τηλ, 210-3636144) και στις 29 και 30 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο Κνωσσός (Κνωσσού 11 και Πατησίων 195, Πλατεία Αμερικής, τηλ: 210- 8677.070).

Την πρώτη μέρα των ακροάσεων όλοι οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να είναι παρόντες στις 10π.μ., ντυμένοι με άνετα ρούχα για κίνηση και με την υποχρέωση να γνωρίζουν ένα τραγούδι a cappella.
Το Θεατρικό Εργαστήρι απευθύνεται σε επαγγελματίες ηθοποιούς, αποφοίτους θεατρικών σχολών καθώς και αποφοίτους πανεπιστημιακών θεατρικών σχολών, έως 35 ετών, με καλή γνώση της αγγλικής γλώσσας. Στην πρώτη φάση της λειτουργίας του, από τον Οκτώβριο του 2007 έως τον Απρίλιο του 2008, θα λειτουργήσουν τρεις σεμιναριακοί κύκλοι, οι οποίοι μέσω ερευνητικής δουλειάς και δοκιμών θα οδηγήσουν σε σειρά παρουσιάσεων δύο ή και τριών έργων από τους σκηνοθέτες Νικαίτη Κοντούρη, Γιάννη Παρασκευόπουλο, Έκτορα Λυγίζο και με την συνεργασία των Αναστασία Θεοφανίδου, Κώστα Βόμβολου και Νίκου Βουδούρη. Στα σεμινάρια – master-classes θα διδάξουν καταξιωμένοι Έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες και θεωρητικοί του θεάτρου μεταξύ των οποίων οι: Ελένη Βαροπούλου, Βασίλης Παπαβασιλείου, Ρένη Πιττακή, Σοφία Μιχοπούλου, Δημήτρης Δημητριάδης, Δημήτρης Μαρωνίτης, Πλάτων Μαυρομούστακος, Σαββίνα Γιαννάτου, Μαριέλα Νέστορα, Κώστας Αρώνης, Νικήτα Μιλιβόγιεβιτς και Αλεξάντερ Ποπόφσκι, ενώ την οργάνωση και τον συντονισμό έχει αναλάβει η σκηνοθέτις Νικαίτη Κοντούρη.

Για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στα γραφεία του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος στα τηλέφωνα 2310-268307 και 2310-263359.
Το Θεατρικό Εργαστήρι πραγματοποιείται με τη συνεργασία του Υπουργείου Πολιτισμού στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Προγράμματος «ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ»- ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΕΓΝΑΤΙΑ.

«Η παραφωνία», του Δημήτρη Σωτάκη

Εκδόθηκε προσφάτως στην Ολλανδία το μυθιστόρημα του Δημήτρη Σωτάκη «Η παραφωνία» (Κέδρος, 2005) και έχει λάβει ήδη τις πρώτες θετικές κριτικές.

Δημήτρης Σωτάκης – Η παραφωνία

Μπορεί μια ασήμαντη παραφωνία να διαλύσει τη ζωή ενός ανθρώπου; Τι ακριβώς συνέβη κατά τη διάρκεια εκείνης της πρόβας; Γιατί ο μαέστρος της χορωδίας κρύβει τόσο μίσος μέσα του; Ο Φι, ένας ερασιτέχνης μουσικός, περικυκλωμένος από κακόηχες παρτιτούρες και φάλτσες νότες, πέφτει στην ενέδρα των «αρχιμουσικών» αυτού του κόσμου. Όμως ο Φι δε μπορεί να θυμηθεί εκείνη του την παραφωνία, είναι καλός τραγουδιστής και σίγουρος ότι ποτέ δεν παραφώνησε, όσο κι αν επιμένουν ο μαέστρος και οι φίλοι του. Πασχίζοντας να αποδείξει ότι άδικα του καταλογίζουν εκείνη την καταραμένη παραφωνία, ανακαλύπτει ότι τίποτα πλέον δεν είναι αυτονόητο και ότι η καλλίφωνη ζωή του είναι ένα κακόγουστο αστείο.


Ο Δημήτρης Σωτάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973. Έχει εκδώσει μυθιστορήματα (Το σπίτι, 1997, Η πράσινη πόρτα, 2002) και τη συλλογή διηγημάτων, Έντεκα ερωτικοί θάνατοι, 2004. Η παραφωνία είναι το τέταρτο βιβλίο του. Προσφάτως εκδόθηκε το τελευταίο του μυθιστόρημα Ο άνθρωπος καλαμπόκι (Κέδρος, 2007). Μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στο γράψιμο και στη μουσική.

Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2007

Χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «ΩΡΙΩΝΑΣ» το βιβλίο της συγγραφέως Τζένης Λιάππα με τον τίτλο «ΧΑΡΩΠΑ ΤΑ ΔΥΟ ΜΟΥ ΧΕΡΙΑ ΤΑ ΧΤΥΠΩ».
Στο βιβλίο εμπεριέχονται όλα τα ποιήματα και τα τραγούδια που διδάσκονται στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση (ταξινομημένα κατά κατηγορίες).
Συνιστάται από εκπαιδευτικούς σε παιδικούς σταθμούς, νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία.

Το βιβλίο προτάθηκε για τα κρατικά βραβεία (έτος 2007) Παιδικού Βιβλίου.

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2007

Τρία χρόνια από το θάνατο της Διδώς Σωτηρίου και δυο νέες εκδόσεις

Στις 23 Σεπτεμβρίου συμπληρώνονται τρία χρόνια από το θάνατο της Διδώς Σωτηρίου. Τιμώντας τη μνήμη της, οι εκδόσεις Κέδρος αναγγέλλουν την έκδοση δύο ακόμη βιβλίων της - εκτός από το βιβλίο για τη διεθνή πολιτική κατά την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου 1945-47, που είχε αναγγελθεί πέρυσι και θα κυκλοφορήσει την ερχόμενη άνοιξη.

Τα δύο βιβλία, με επιμέλεια της Έρης Σταυροπούλου, είναι:

Ένα μυθιστόρημα με τίτλο "Τα παιδιά του Σπάρτακου", βασισμένο σε αφηγήσεις γυναικών της περιοχής του Έβρου, που δούλευαν στη σηροτροφία. Σώζονται η αρχή και 15 κεφάλαια του βιβλίου, ενώ κάποια άλλα κεφάλαια είχαν διαμορφωθεί από τη συγγραφέα σε αυτοτελή διηγήματα και είχαν δημοσιευθεί τη δεκαετία του '60, κυρίως στην "Αυγή". Το τέλος δεν γράφτηκε ποτέ, έτσι η επιμελήτρια θα παραθέσει διάφορες πιθανές εκδοχές αυτού.

Ένα βιβλίο που προέρχεται από τα Σημειωματάρια της Διδώς Σωτηρίου, με συγκεντρωμένες τις σκέψεις της γύρω από το ρόλο του συγγραφέα, του βιβλίου και της λογοτεχνίας. Το υλικό συγκέντρωσε η Έρη Σταυροπούλου από το αρχείο της Διδώς Σωτηρίου που βρίσκεται στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (ΕΛΙΑ).

Τα βιβλία θα κυκλοφορήσουν το φθινόπωρο του 2008.


Την παραπάνω είδηση - ανακοίνωση λάβαμε από το γραφείο τύπου των εκδόσεων ΚΕΔΡΟΣ.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ
Γ. Γενναδίου 3106 78 Αθήνα
Τηλ.: 210 3809712
Φαξ: 210 3302655

Στην Ματιά έχουμε διαβάσει και κατόπιν παρουσιάσει τα παρακάτω βιβλία της Διδώς Σωτηρίου. Για να μάθετε τις εντυπώσεις μας για καθένα από αυτά κάντε κλικ στον αντίστοιχο τίτλο:


Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2007

Λούφας… συνέχεια

Μετά την τεράστια περσινή επιτυχία του Νίκου Περάκη Λούφα και παραλλαγή: σειρήνες στο Αιγαίο, μια νέα ταινία με θέμα τις περιπέτειες των… στρατευμένων νιάτων βρίσκεται στα σκαριά. Πρόκειται για το Ι4, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Βασίλη Κατσίκη και τον Νίκο Περάκη στον ρόλο του παραγωγού. Τέσσερις νεοσύλλεκτοι επικαλούνται «αδυναμία να υπηρετήσουν» στην επιτροπή των γιατρών ενός Κέντρου Κατάταξης Νεοσύλλεκτων. Μια ατυχής συγκυρία, όμως, θα τους στείλει σε ένα ακριτικό νησί για να υπηρετήσουν ως «βοηθητικοί» (Ι4) των λοκατζήδων που εκπαιδεύονται σκληρά και προετοιμάζονται για μια δύσκολη άσκηση. Οι αγγαρείες και τα πειράγματα από τους άλλους φαντάρους θα τους φέρουν κοντά και θα δημιουργηθεί μεταξύ τους, στενή φιλία. Έτσι, όταν έρθει η μεγάλη μέρα της άσκησης, όλοι θα βρεθούν μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη.

Η ταινία αναμένεται να βγει στις αίθουσες την Άνοιξη του 2008 από την ΟDEON.
Η παραπάνω είδηση δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Μοτέρ» (Αρ. Τεύχους 07 – Σεπτέμβριος/Οκτώβριος 2007). Το περιοδικό είναι μια έκδοση του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου (http://www.gfc.gr).

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2007

Ιστορίες από το Μετρό

Το παρακάτω κείμενο είναι του Νικόλα Περδικάρη και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Θέματα Αναπηρίας" [αρ. τεύχους 05 (Μάιος, Ιούνιος, Ιούλιος 2006)]. Το περιοδικό "Θέματα Αναπηρίας" είναι μια έκδοση της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία (Ε.Σ.Α.μεΑ.) [www.esaea.gr].
Γράφοντας για τις μετακινήσεις μου με το μετρό, περιγράφω τα μικρά καθημερινά ταξίδια μου μέσα στην πόλη. Δε μιλάω για την Αθήνα, όπως τη γνωρίζει όποιος περιφέρεται πεζός στα πεζοδρόμια και τις διαβάσεις. Αυτή είναι η Αθήνα των άλλων. Για εμένα είναι σχεδόν αδύνατο να γνωρίσω σε βάθος τον εξωτερικό κόσμο που με περιβάλλει. Αυτό συμβαίνει επειδή είμαι χρήστης αναπηρικού αμαξιδίου και ο μικρόκοσμος μου, μοιάζει σχεδόν εχθρικός απέναντι στα άτομα με κινητική (και όχι μόνο) αναπηρία. Κάθε φορά που χρειάζεται να μετακινηθώ, με το αυτοκίνητο ή το αμαξίδιο (για λεωφορείο ούτε λόγος - οι ράμπες δε λειτουργούν σχεδόν ποτέ) ανακαλύπτω κάτι καινούριο, ιδιαίτερα όταν βρίσκομαι σε δρόμους κεντρικούς. Ίσως αυτό να φαίνεται συναρπαστικό. Ωστόσο, είναι αυτό το ίδιο πράγμα, που με κάνει να αισθάνομαι σαν τουρίστας μέσα στην ίδια μου τη χώρα.
Με το μετρό όλα είναι διαφορετικά. Πρόκειται για ένα νέο μέσο που μου προσφέρει όλες τις διευκολύνσεις, χάρη στις οποίες μπορώ να μετακινούμαι ανεξάρτητος, ζητώντας ελάχιστη βοήθεια από τους περαστικούς ή τους ανθρώπους που με συνοδεύουν. Μιλώντας για διευκολύνσεις δεν αναφέρομαι στα δήθεν προνόμια που μου εξασφαλίζει η ειδική μεταχείριση. Αναφέρομαι σε όλες αυτές τις λεπτομέρειες, που μου δίνουν τη δυνατότητα να αισθάνομαι ότι έχω ίσα δικαιώματα (και υποχρεώσεις) απέναντι στους συμπολίτες μου. Η παρουσία μου σε ένα δημόσιο χώρο (όπως είναι το μετρό) και ο τρόπος με τον οποίο καταφέρνω τελικά να τον αξιοποιήσω αποδεικνύει ότι σε καμιά περίπτωση δε θα έπρεπε να θεωρούμαι πολίτης 2ης κατηγορίας. Αντιθέτως, είμαι ισότιμος πολίτης μιας "εναλλακτικής" πόλης μέσα στην πόλη. Το τεχνολογικό επίτευγμα των σύγχρονων συγκοινωνιών είναι στην πραγματικότητα ένα σύστημα μέσα στο οποίο οι άνθρωποι και τα τεχνολογικά μέσα αλληλεπιδρούν και ο ρόλος μου σε αυτό το "παιχνίδι" αλληλεπίδρασης είναι σημαντικός.
Τις περισσότερες φορές ταξιδεύω μόνος, επειδή το θέλω, αλλά κυρίως επειδή μπορώ. Καθώς οδηγώ το αμαξίδιο μου στα διάφορα επίπεδα (με τη χρήση του ανελκυστήρα), από και προς την αποβάθρα, έχω την αίσθηση ότι οι άνθρωποι με βλέπουν και μάλλον καταλαβαίνουν ότι δε χρειάζομαι τη βοήθεια τους. Μερικοί προσφέρονται να με σπρώξουν κατά μήκος του διαδρόμου, αλλά δεν επιμένουν, αφού διαπιστώνουν ότι είμαι ιδιαίτερα εξοικειωμένος με το χώρο. Οι ίδιοι άνθρωποι μου ζητάνε τότε πληροφορίες για τους προορισμούς ή οτιδήποτε άλλο και είμαι περισσότερο από πρόθυμος να τους δώσω απαντήσεις. Αισθάνομαι χρήσιμος και την ίδια στιγμή αυτοανακηρύσσομαι ο άρχοντας ενός υπόγειου κόσμου. Μοναδική αφορμή για να χάσω την εξουσία μου είναι η συνειδητοποίηση ότι τα καινούρια βαγόνια δεν έχουν ράμπες για τους χρήστες αναπηρικών αμαξιδίων και συνεπώς θα χρειαστώ και πάλι τη βοήθεια κάποιου. Ρωτάω το γραφείο πληροφοριών και μου εξηγούν ότι έγινε λάθος κατά την παραγγελία των συρμών, αλλά ότι κατά τα άλλα, τα νέα βαγόνια φέρουν στα τζάμια τους το ειδικό αναπηρικό σήμα, επειδή διαθέτουν ειδικό χώρο, στον οποίο ο χρήστης αμαξιδίου μπορεί να προσδεθεί με ειδικές ζώνες, προκειμένου να ταξιδεύει με ασφάλεια. Αναρωτιέμαι φωναχτά: "τι μου χρειάζονται οι ζώνες ασφαλείας, αν δε μπορώ να μπω μόνος μου μέσα στο βαγόνι";
Με το ίδιο παράπονο και με κάπως οργισμένο βλέμμα, παρατηρώ τους συνεπιβάτες μου - άτομα χωρίς καμία, εμφανή τουλάχιστον, αναπηρία να εισβάλουν μαζικά στο κουβούκλιο του ανελκυστήρα, αφήνοντας με απέξω. Η ταμπέλα γράφει πως ο ανελκυστήρας πρέπει να χρησιμοποιείται αποκλειστικά από ηλικιωμένους και άτομα με αναπηρία. Δε με πειράζει καθόλου να μοιράζομαι τον ανελκυστήρα με κάποιον αρτιμελή. Αυτό που με ενοχλεί είναι να βλέπω ανθρώπους να στοιβάζονται ο ένας πάνω στον άλλο, προκειμένου να αποφύγουν τις κυλιόμενες σκάλες ή το επιπλέον περπάτημα ενώ μπορούν να περπατήσουν. Στο τέλος, το μόνο που καταφέρνουν είναι να χαλάνε το ασανσέρ και να μου υπενθυμίζουν με αυτό τον τρόπο ότι κανένα επίτευγμα ή εργαλείο δε μπορεί να κάνει θαύματα όταν ο άνθρωπος το κακομεταχειρίζεται.
Βγαίνοντας στην επιφάνεια φτάνω στο πάρκινγκ και διαπιστώνω ότι οι περισσότερες αναπηρικές θέσεις είναι κατειλημμένες. Αντικρίζοντας αυτή την εικόνα και αν ήμουν αρκετά αφελής ώστε να πιστεύω μόνο ό,τι βλέπω, θα συμπέραινα ότι στη χώρα μου οι ανάπηροι είναι περισσότεροι από τους αρτιμελείς. Δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν είμαι τόσο ανόητος. Ξέρω ότι είμαι μέρος μιας μειοψηφίας του πληθυσμού ή αλλιώς μιας ευπαθούς κοινωνικής ομάδας. Αυτή η αναμφισβήτητη αλήθεια μου αφήνει περιθώρια να συμπεριφερθώ κατά βούληση. Όταν νιώθω ότι κάποιοι καταπατούν τα δικαιώματα μου, έχω τουλάχιστον δύο επιλογές: να γελάσω (ειρωνικά) ή να θυμώσω. Ό,τι και αν αποφασίσω, η δοκιμασία μου δεν τελειώνει εδώ. Λίγο πιο κάτω με περιμένει μια ακόμα δυσάρεστη έκπληξη: το πεζοδρόμιο που βρίσκεται έξω από τον περιφραγμένο χώρο του σταθμού δεν έχει ράμπα. Είμαι υποχρεωμένος να βουτήξω με τις μπροστινές μου ρόδες στην άσφαλτο ή να ζητήσω και πάλι βοήθεια από κάποιο περαστικό, χωρίς δεύτερη σκέψη, καταφεύγω στη βοήθεια.
Όταν επιστρέφω πια στο σπίτι, έχω στη διάθεση μου όλο τον καιρό να αναρωτηθώ. Το μετρό είναι πράγματι προσβάσιμο για τα άτομα με αναπηρία; Τελικά απαντάω ο ίδιος: Και ναι και όχι. Η εν λόγω αντίφαση προκύπτει από τη βιωμένη αναπαράσταση των αντιθέσεων. Από όποια πλευρά και αν το δεις, το μετρό της Αθήνας μοιάζει με ένα κομψό, αιωρούμενο πλανήτη, που προς το παρόν παραμένει ασύνδετος με το υπόλοιπο σύμπαν της μεγαλούπολης. Όλο αυτό το σκηνικό θα ήταν γοητευτικό, αν ήταν απλά η λεπτομέρεια ενός παραμυθιού. Δυστυχώς όμως, αυτή είναι μια πολύ σημαντική λεπτομέρεια της σκληρής πραγματικότητας που βιώνουν καθημερινά τα άτομα με αναπηρία στην Ελλάδα.
Νικόλας Περδικάρης
Στο ίδιο περιοδικό, αλλά σε άλλο τεύχος είχε δημοσιευθεί ένα εκπληκτικό άρθρο της κυρίας Χριστοφή, σχετικό με την Προσβασιμότητα, το οποίο έχουμε αναδημοσιεύσει στην Ματιά. Για να δείτε αυτό το άρθρο κάντε κλικ εδώ: Προσβασιμότητα: Ζήτημα – κλειδί για την εξίσωση των ευκαιριών.

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2007

Μια ημέρα ρεπό…

Η παρακάτω είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Το Βήμα», στις 13 Σεπτεμβρίου 2007.
Όπως αναφέρεται στην εφημερίδα, το γεγονός συνέβη στην Ρωσική επαρχία Ουλιάνοφσκ, από την οποία καταγόταν και ο Βλαντιμίρ Λένιν. Ο κυβερνήτης λοιπόν της επαρχίας, Σεργκέι Μορόζοφ, προέτρεψε τους πολίτες να μην πάνε μια μέρα στην δουλειά. Όχι όμως για να ξεκουραστούν, αλλά για να συνευρεθούν, με την βιβλική έννοια του όρου, με σκοπό να αυξηθεί ο πληθυσμός της περιοχής και να αντιμετωπισθεί έτσι το πρόβλημα της υπογεννητικότητας.
Αυτό, όπως αναφέρει το BHMA, γίνεται για τρίτη φορά και μάλιστα θα βραβευτούν οι Ρωσίδες που σε εννέα μήνες ακριβώς (στις 12 Ιουνίου 2008) θα φέρουν στον κόσμο τους καρπούς της ιδιότυπης αυτής "Αργίας".
Στην είδηση, δυστυχώς, δεν αναφέρεται πόσοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Σεργκέι. Βλέπεις είναι και άτυχος. Αν ήταν νομάρχης (μιας και δεν έχουμε κυβερνήτες) στην Ελλάδα, όχι μόνο θα ακολουθούσαμε όλοι την προτροπή του αλλά θα την μετατρέπαμε και σε εβδομάδα, έτσι βρε αδερφέ για να είμαστε σίγουροι ότι θα έχουμε τα "επιθυμητά αποτελέσματα"...
Σεργκέι στις επόμενες νομαρχιακές εκλογές θέσε υποψηφιότητα. Με ποσοστό 150% θα σε εκλέξουμε…

Επιτυχία είναι…

Στην ηλικία των 3, επιτυχία είναι να μην κατουράς το βρακί σου.
Στην ηλικία των 12, επιτυχία είναι να έχεις φίλους.
Στην ηλικία των 18, επιτυχία είναι να έχεις δίπλωμα οδήγησης.
Στην ηλικία των 20, επιτυχία είναι να κάνεις σεξ.
Στην ηλικία των 35, επιτυχία είναι να έχεις χρήματα.
Στην ηλικία των 50, επιτυχία είναι να έχεις χρήματα.
Στην ηλικία των 60, επιτυχία είναι να κάνεις σεξ.
Στην ηλικία των 70, επιτυχία είναι να έχεις δίπλωμα οδήγησης.
Στην ηλικία των 75, επιτυχία είναι να έχεις φίλους.
Στην ηλικία των 80, επιτυχία είναι να μην κατουράς το βρακί σου
Το έλαβα με email και μου άρεσε ιδιαίτερα. Ελπίζω να σας έκανε κι εσάς να γελάσετε. :)

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2007

Απλά μαθήματα εξοικονόμησης νερού

Το πόσο πολύτιμο είναι το νερό για την ζωή στον πλανήτη μας είναι γνωστό σε όλους. Μην ξεχνάμε ότι το 65% του σώματος ενός ενήλικα είναι νερό, ένα ποσοστό που όταν αναφερόμαστε σε παιδιά ανεβαίνει στο 75%.Περισσότερο από τα 2/3 του πλανήτη (περίπου 70%) καλύπτεται από το πολύτιμο αυτό υγρό στοιχείο. Δυστυχώς όμως μόνο το 1% αυτής της ποσότητας είναι διαθέσιμο για κατανάλωση αφού το 97% είναι θαλασσινό και το 2% είναι υπό μορφή πάγου στους πόλους της Γης. Και για να μην σας κουράζω άλλο με αριθμούς θα σας γράψω τον τελευταίο. Το 80% περίπου του πόσιμου νερού στην Ελλάδα καταναλώνεται στην άρδευση των καλλιεργειών.
Τώρα θα μου πείτε γιατί σας τα έγραψα αυτά. Επειδή από την μια πιστεύω ότι τα νούμερα αυτά μας δείχνουν ότι το νερό δεν είναι κάτι που μπορούμε να το σπαταλάμε αφειδώς και από την άλλη επειδή μου αρέσει να διαβάζω και να μαθαίνω ποσοστά για διάφορα πράγματα. :)
Στον αγώνα για περιορισμό της σπατάλης του νερού πρέπει να βοηθήσουμε όλοι. Και πριν από όλους πρέπει να βοηθήσουν οι επιστήμονες ενημερώνοντας τον κόσμο σχετικά με το τι μέτρα μπορεί να πάρει ο καθένας μας, με στόχο να μην καταντήσει το φτηνό πόσιμο νερό μετά από μερικά χρόνια είδος πολυτελείας και υπό εξαφάνιση.
Σε αυτό το κλίμα εντάσσεται ένα κατατοπιστικό κείμενο για τους τρόπους εξοικονόμησης νερού, γραμμένο από ένα Γεωπόνο με MSc στη Διαχείριση περιβάλλοντος. Το κείμενο αυτό του κ. Θεοχάρη Αχιλλέα δημοσιεύσαμε στην Ματιά με την άδεια του, προσπαθώντας κι εμείς να συμβάλουμε από το δικό μας μετερίζι στον αγώνα για την προστασία του περιβάλλοντος.

Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2007

Ένα σύγχρονο θαύμα της Αγίας Μαρίνας

Λάβαμε εχθές στην Ματιά, το παρακάτω email από την Ιεραποστολική Αδελφότητα «Ορθόδοξος Φωνή». Το δημοσιεύουμε γιατί θεωρούμε ότι πρέπει κι εμείς να συμβάλουμε ώστε να το διαβάσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι.


Η άμεση επικοινωνία μεταξύ στρατευομένης και θριαμβεύουσας Εκκλησίας αποτελεί σύνηθες και φυσιολογικό φαινόμενο για το συνειδητοποιημένο πιστό, ο οποίος είθισται να επικαλείται τους Αγίους ως πρεσβευτές επίλυσης των προβλημάτων προς το Θεό.
Αυτό λοιπόν έπραξε μια οικογένεια από την Κύπρο, γνωστή από τις τηλεοπτικές εκκλήσεις που έκανε πριν από δύο χρόνια για την εξεύρεση δότη προκειμένου να βρεθεί μόσχευμα για εγχείρηση στο μικρό παιδί τους, τον Ανδρέα που έπασχε από λευκαιμία. Μόσχευμα βρέθηκε και οι γονείς ετοιμάσθηκαν για να ταξιδεύσουν στις ΗΠΑ, όπου θα γινόταν η λεπτή χειρουργική επέμβαση μεταμόσχευσης μυελού.
Όλοι θυμόμαστε τότε την αγωνία της οικογένειας του Βάσου Βασιλείου από τη Λεμεσό και τις καθημερινές εκκλήσεις τους στον Χριστό μας για να σώσει το παιδί τους. Πριν λοιπόν ξεκινήσουν για την εγχείρηση οι γονείς άκουσαν για τα θαύματα της Αγίας Μαρίνας και πήραν την πρωτοβουλία να τηλεφωνήσουν στο ομώνυμο μοναστήρι στην Άνδρο και να ζητήσουν την ευλογία Της. Στο τηλέφωνο ο ηγούμενος της Μονής αρχιμανδρίτης Κυπριανός υποσχέθηκε πως θα προσευχηθεί στην Αγία και ευχήθηκε στους γονείς να έχει το παιδί την Αγία Μαρίνα στο χειρουργείο για βοήθεια. Πράγματι με την ευχή του ηγουμένου Κυπριανού στις αποσκευές τους και με ακράδαντη την πίστη για τη βοήθεια της Αγίας Μαρίνας οι δύο γονείς και ο μικρός Ανδρέας μετέβησαν στις ΗΠΑ.
Μετά τις καθιερωμένες προκαταρκτικές εξετάσεις προετοιμασίας ο μικρός Ανδρέας εισήλθε για την πραγματικά πολύ σοβαρή και λεπτή εγχείρηση. Λίγη ώρα πριν το χειρουργείο παρουσιάστηκε στον ιατρό που θα χειρουργούσε τον μικρό Ανδρέα μία γυναίκα. Είπε πως είναι γιατρός και παρακάλεσε να παρακολουθήσει την εγχείρηση, επειδή ήταν προσωπική ιατρός του μικρού Ανδρέα. Η συζήτηση της γυναίκας με τον χειρούργο έδειχνε πως κατείχε την ιατρική επιστήμη και δεν άφηνε καμιά αμφιβολία στο χειρούργο να σκεφθεί πως δεν είναι ιατρός. Εκείνος πάντως της είπε πως δεν επιτρέπεται να βρίσκεται στο χειρουργείο ξένος ιατρός και πως αποτελούσε πρακτική της ιατρικής του ομάδας να μην μετέχουν άλλοι στις λεπτές αυτές εγχειρήσεις. Η επιμονή όμως της γυναίκας έκαμψε την αρχική αδιαλλαξία του χειρούργου. Της ζήτησε να αφήσει τα στοιχεία της στη γραμματεία και να εισέλθει στη συνέχεια στο χειρουργείο μαζί του. Έτσι και έγινε. Η άγνωστη ιατρός εισήλθε στο χειρουργείο και όχι απλώς παρακολουθούσε, αλλά συμμετείχε ενεργά στην εγχείρηση του μικρού Ανδρέα. Αρκετές φορές μάλιστα έδωσε τις κατευθύνσεις για το πώς έπρεπε να προχωρήσει η επέμβαση.
Όλα πήγαν καλά και ο γιατρός αφού την ευχαρίστησε εξήλθε του χειρουργείου. Το ζεύγος Βασιλείου έτρεξε να πληροφορηθεί για το πώς πήγε η εγχείρηση. «Όλα πήγαν πολύ καλά» τους είπε. Και πρόσθεσε: «Δεν μπορώ όμως να καταλάβω πως είχατε μια τέτοια γιατρό για το παιδί σας και ήλθατε σε μένα;»
Οι γονείς έκπληκτοι του απάντησαν ότι δεν είχαν φέρει κάποια γιατρό και δεν γνωρίζουν κάτι σχετικό. Ο χειρούργος όμως επέμενε και τους είπε πως όταν εξήλθε από το χειρουργείο η γιατρός του μικρού Ανδρέα, παρέμεινε για λίγο μέσα με την υπόλοιπη ιατρική ομάδα. Ως εκ τούτου κάπου εκεί γύρω έπρεπε να είναι και τους προέτρεψε να τη συναντήσουν. Μάταια όμως έψαχναν να τη βρουν. Η γιατρός είχε εξαφανισθεί. Σκέφθηκαν πως θα έφυγε και πήγαν μετά την προτροπή του χειρούργου στη γραμματεία να ζητήσουν τα στοιχεία της προκειμένου να την ευχαριστήσουν. Πίστευαν πως ίσως κάποια γιατρός από την Ελλάδα ή την Κύπρο ευαισθητοποιήθηκε και ταξίδευσε στις ΗΠΑ για να συμβάλλει στην λεπτή χειρουργική επέμβαση.
Με έκπληξη διαπίστωσαν πως η άγνωστη γυναίκα ιατρός είχε υπογράψει με το όνομα Μαρίνα από την Άνδρο (Marina from Andros). Δεν πίστευαν αυτό που έβλεπαν. Στέκονταν επί αρκετή ώρα αμήχανοι μπροστά στο θαύμα της Αγίας Μαρίνας. Τα δάκρυα ευγνωμοσύνης και χαράς πλημμύρισαν τα μάτια τους. Θυμήθηκαν αυτό που τους είχε πει ο σεβαστός γέροντας και ηγούμενος της ομώνυμης Ιεράς Μονής. «Πηγαίνετε στην Αμερική και εύχομαι η Αγία Μαρίνα να είναι μέσα στο χειρουργείο».
Την απερίγραπτη χαρά τους για την επιτυχή έκβαση της εγχείρησης και την επαναφορά της υγείας του μικρού Ανδρέα τη μετέφεραν στα ΜΜΕ μιλώντας για το αληθινό θαύμα.
Από τότε έβαλαν ως τάμα να βρίσκονται πάντοτε οικογενειακώς στην Άνδρο την ημέρα της μνήμης της Αγίας Μαρίνας. Έτσι και πράττουν ενώ όπως ανέφερε μοναχός της Μονής με τον οποίο συνομιλήσαμε δύο φορές ίσως και παραπάνω τα δύο χρόνια που μεσολάβησαν από τότε η οικογένεια Βασιλείου μεταβαίνει από τη Λεμεσό κάθε καλοκαίρι στην Άνδρο για να ευχαριστήσει την Αγία Μαρίνα, που έσωσε τον μικρό Ανδρέα. Είναι αλήθεια ότι ουδέποτε απουσίασαν τα θαύματα των Αγίων από τη ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας και είθε ο Πανάγαθος Κύριος ημών Ιησούς Χριστός να μας ενισχύει την πίστη μας με τα θαύματα των Αγίων μας.

Για όσους έχουν Διαδίκτυο (Internet) μπορούν 24 ώρες το 24ωρο να ακούν τους Ελληνικούς Ορθόδοξους Εκκλησιαστικούς Σταθμούς: http://www.pe912fm.com/ και http://www.ecclesia.gr/

Ιεραποστολική Αδελφότητα «Ορθόδοξος Φωνή»
Μόντρεαλ Καναδά
MONTREAL CANADA
3805 BOUL. DE SOUVENIR,
CHOMEDEY, LAVAL,
Q.C. CANADA H7V 1Y2
Tel: (450) 681-0446 Fax: (450)681-0446



Εμείς οφείλουμε να ευχαριστούμε θερμά τους υπεύθυνους της Ιεραποστολικής Αδελφότητας «Ορθόδοξος Φωνή» για το email τους.
Αν θέλετε να διαβάσετε για τον βίο της Αγίας Μαρίνας κάντε κλικ εδώ!

Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2007

Αρχαίος Δίολκος της Κορίνθου

Η είδηση αυτή δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Τα Νέα», της 6ης Αυγούστου 2007, με τίτλο: «Ελπίδα σωτηρίας για τον «προπάππου» της Διώρυγας της Κορίνθου», και έχει ως εξής:

«Το πρώτο βήμα για τη σωτηρία του αρχαίου δίολκου του 6ου αιώνα π.Χ. – του... προπάππου της σημερινής Διώρυγας της Κορίνθου, που ανακαλύφθηκε πριν από μισό αιώνα – επιχειρεί το υπουργείο Πολιτισμού, νίπτοντας ταυτόχρονα τας χείρας του. Και τούτο διότι μπορεί η αναστύλωση του σημαντικότατου τεχνικού μνημείου που αποτελεί την πρώτη συστηματική προσπάθεια μεταφοράς εμπορευμάτων και πλοίων από τον Σαρωνικό προς τον Κορινθιακό Κόλπο και αντιστρόφως, να θεωρείται απλή. Ωστόσο μέχρι να υλοποιηθεί, θα πρέπει να συντονιστούν και να υλοποιήσουν έργα υποδομής (κυρίως έναν αναλημματικό τοίχο) πολλοί και διαφορετικοί εμπλεκόμενοι φορείς (από το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας έως την εταιρεία διαχείρισης της Διώρυγας), γεγονός που ανοίγει τον δρόμο της παραπομπής του έργου στις ελληνικές καλένδες. «Το πρόβλημα εντοπίζεται κυρίως στο δυτικό σωζόμενο τμήμα, προς την πλευρά της Πελοποννήσου, αλλά η κατάσταση είναι αναστρέψιμη, καθώς τα βυθισμένα τμήματα έχουν πέσει μπροστά από την αρχική τους θέση», λέει στα «ΝΕΑ» ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Αναστύλωσης, Δημοσθένης Ζιρώ. Για την υλοποίηση του έργου εκτιμάται πως απαιτούνται περί τις 200.000 ευρώ, ενώ ενδέχεται να δημιουργηθεί και χώρος ώστε να μπορούν οι επισκέπτες να περπατούν κατά μήκος του δίολκου.
O λιθόστρωτος δρόμος με αυλακιές (χρησίμευαν για την κύλιση των τροχοφόρων επί των οποίων μεταφέρονταν τα πλοία) μήκους 8,5 χιλιομέτρων (σήμερα σώζεται σε μήκος 1.100 μ.) πιθανολογείται πως κατασκευάστηκε από την παραλία του Σχοινούντα μέχρι το δυτικό πέρας του σημερινού καναλιού, μεταξύ της Νέας Κορίνθου και του Λουτρακίου τον 6ο π.Χ. αιώνα επί Περιάνδρου. Έχει δεχθεί δε, πλήγματα όχι μόνο κατά την κατασκευή της Διώρυγας, αλλά και από υπόγεια ρεύματα και τα κύματα που προκαλεί η διέλευση των πλοίων στην περιοχή. Φθορές που έχουν γίνει αργά και έχουν ως αποτέλεσμα περίπου 100μ. του δίολκου να βρίσκονται σήμερα περίπου 1μ. κάτω από το νερό.»


Ελπίζω να γίνει αυτό το τόσο σημαντικό έργο και να προλάβω (πριν αποδημήσω εις Κύριο), να κάνω μία βόλτα στον αρχαίο δίολκο της Κορίνθου.

Επειδή…

Επειδή πριν λίγες μέρες κάηκε η μισή Ελλάδα…
Επειδή όλοι οι Έλληνες δίνουν από το περίσσευμα ή το υστέρημα τους για να βοηθήσουν τους ανθρώπους που καταστράφηκαν από τις πυρκαγιές…
Επειδή κάποιοι θα διαχειριστούν αυτά τα χρήματα…
Επειδή πλησιάζουν βουλευτικές εκλογές…
Και κυρίως επειδή κάτι ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να αλλάξει σε αυτόν τον τόπο…

…επιτρέψτε μου να σας γράψω δυο γραμμές.
Δεν είναι δικές μου σκέψεις. Είναι μια παράγραφος από το βιβλίο «Οι πύλες της Φωτιάς» του Στίβεν Πρέσσφιλντ. Σε κάποιο σημείο του βιβλίου αυτού, ο Έλληνας Χίονης λέει στον Ξέρξη τον Βασιλιά των Περσών:
«…Θα πω στην Μεγαλειότητα Του τι είναι ένας βασιλιάς. Ένας βασιλιάς δεν κάθεται στη σκηνή του όταν οι άντρες του αιμορραγούν και πεθαίνουν στο πεδίο της μάχης. Ένας βασιλιάς δε γευματίζει όταν οι άντρες του είναι πεινασμένοι, ούτε κοιμάται όταν φυλούν σκοπιά πάνω στο τείχος. Ένας βασιλιάς δεν επιβάλλει υπακοή και αφοσίωση με το φόβο, ούτε τα εξαγοράζει με χρυσό. Κερδίζει την αγάπη τους με τον ιδρώτα του κορμιού του και τους πόνους που υπομένει για χάρη τους. Και το δυσκολότερο απ’ όλα, ένας βασιλιάς σηκώνεται πρώτος και πέφτει τελευταίος. Ένας βασιλιάς δε ζητά από αυτούς που διοικεί να τον υπηρετούν, τους υπηρετεί εκείνος…»

Όλοι μας, είμαστε κάπου βασιλιάδες. Άλλος σε μεγάλο βασίλειο, άλλος σε μεσαίο και άλλος σε μικρό. Ας γίνουμε βασιλιάδες που υπηρετούν και όχι που τους υπηρετούν. Όλα τότε θα αλλάξουν. Ο τρόπος δεν θα είναι μαγικός αλλά σίγουρα θα φαντάζει έτσι…


Αν θέλετε να μάθετε για το θαυμάσιο βιβλίο του Στίβεν Πρέσσφιλντ, «Οι πύλες της φωτιάς», κάντε κλικ εδώ!

Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2007

Θα ήθελα να ξεχάσω...

Το παρακάτω κείμενο κυκλοφορεί τις τελευταίες ημέρες μέσω email. Είναι ένα συνταρακτικό κείμενο και το δημοσιεύω εδώ για όσους δεν έτυχε να το λάβουν και να το διαβάσουν.
Το δημοσιεύω επίσης εδώ ως φόρο τιμής στον άνθρωπο που το έγραψε και στους συνάδελφους του που καθημερινά πολεμάνε για να σώσουν ζωές και περιουσίες χωρίς πολλές φορές να ακούνε ούτε ένα ευχαριστώ… για οικονομικές απολαβές δεν τολμάω ούτε να το αναφέρω…
Ένα μεγάλο ευχαριστώ από όλους εμάς σε όλους εσάς!



Γραμμένο από τον συνάδελφο μου Νίκο Φιλιππόπουλο όπου πλάι πλάι μόνοι μας δίναμε μάχη με το μέτωπο της φωτιάς.



21 Αυγούστου 2007

«Σημειώνεται ότι δεν υπήρξαν σοβαροί τραυματισμοί λόγω της πυρκαγιάς πλην ενός πυροσβέστη ο οποίος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Σισμανόγλειο με αναπνευστικά προβλήματα».

Είναι πολύ παράξενο να διαβάζεις τη ζωή σου μέσα από την αποστειρωμένη λογική της δημοσιογραφίας…

Θα ήθελα να ξεχάσω
τα 3-4 πρόβατα που δεν προλάβαμε να βγάλουμε από το μαντρί και τα ακούγαμε να σκούζουν καθώς μας πλησίαζε η φωτιά, και εκείνο το σκυλάκι που παρέμεινε σιωπηλό και δεμένο μέχρι τη στιγμή που πανικόβλητο κατάλαβε ότι δεν υπάρχει σωτηρία… τα αφεντικά του λείπαν διακοπές και κανείς δεν μας ειδοποίησε για αυτό…
Θα ήθελα να ξεχάσω
τα πουλιά που δεν προλάβανε να φύγουν από τα πεύκα καθώς γινόντουσαν παρανάλωμα του πυρός και τα είδα στον αέρα να φτερουγίζουν για λίγο και ύστερα να πέφτουν σαν φθινοπωρινά φύλλα…
Θα ήθελα να ξεχάσω
τα τρομαγμένα πρόσωπα των συναδέλφων μου όταν είδαμε τις 50μετρες φλόγες να μας ζώνουν από παντού…
Θα ήθελα να ξεχάσω
τις αγωνιώδεις εκκλήσεις των ιδιοκτητών όλων των σπιτιών τριγύρω μας όταν άρχισαν να γλύφουν τα σπίτια τους οι φλόγες…
Θα ήθελα να ξεχάσω
όλους αυτούς που ήρθαν με τζιπάκια κάνοντας χειρόφρενα και πατώντας γκάζι μόνο και μόνο για να απολαύσουν το θέαμα, χωρίς να μας βοηθάνε όταν τα ρουθούνια μας τρέχαν κατράμι και μασούσαμε στάχτη…
Θα ήθελα να τους ξεχάσω
όταν προσπαθούσαμε να φύγουμε κόβοντας μάνικες και δεν μπορούσαμε επειδή είχαν δημιουργήσει κυκλοφοριακό κομφούζιο μπροστά μας…
Θα ήθελα επίσης να ξεχάσω
όλους αυτούς που πίναν καφέ και μας ειρωνεύονταν την ώρα που δίναμε και ίσα που κρατούσαμε την ψυχή μας…
Θα ήθελα να ξεχάσω
αυτούς που τραβούσαν πανικόβλητοι τις εγκαταστάσεις μας και μας άφηναν εκτεθειμένους στις φλόγες…
Θα ήθελα να ξεχάσω
τις πανικόβλητες φωνές συναδέλφων στον ασύρματο όταν τους κύκλωνε η φωτιά…
Θα ήθελα να ξεχάσω
αυτή τη λαίλαπα που δεν υπήρχε τρόπο να φρενάρεις και λαίμαργα κατάπιε τις όμορφες περιοχές που κάποτε χαρήκαμε ως παιδιά και τα παιδιά μας δεν θα ξέρουν ότι υπήρχαν…

Μα δεν θα ξεχάσω
εκείνους τους χειριστές των ελικοπτέρων που τελευταία στιγμή μας δημιούργησαν δίοδο διαφυγής μέσα από τους θεόρατους τοίχους φωτιάς που μας περιτριγύρισαν…
Μα δεν θα ξεχάσω
τους συνάδελφους από Αταλάντη που ήρθαν να μας βοηθήσουν σε μια ξένη για αυτούς περιοχή…
Μα δεν θα ξεχάσω
όλες τις κυβερνήσεις έως τώρα που επιτρέπουν σε οικοπεδοφάγους να χτίζουν, που αντιμετωπίζουν με αναλγησία τους εμπρησμούς και κοροϊδεύουν τους Εθελοντές…
Μα δεν θα ξεχάσω
το κράτος που ούτε γάντια δεν μας έδωσε, πόσο μάλλον ένα ευχαριστώ, για να μην θίξει την επιτηδευμένη ανικανότητα του μπροστά στα συμφέροντα…
Μα δεν θα ξεχάσω
ότι καταφέραμε 4 παιδιά με 1 όχημα να σταματήσουμε ένα μέτωπο 500 μέτρων, να σώσουμε 5 σπίτια και μερικά πρόβατα… Θα βοηθήσει να μπορέσω να κοιμηθώ όταν θα γυρίζουν οι εικόνες φρίκης στο μυαλό μου…
Μα δεν θα ξεχάσω
την όμορφη τραυματιοφορέα που μου συμπαραστάθηκε όταν δεν είχα αναπνοή, τους έμπειρους γιατρούς που πέσαν πάνω μου και μου ξαναδώσαν μέλλον, καθώς και το νοσηλευτικό προσωπικό που ξεχείλιζε από ανθρωπιά και καλοσύνη… Σας ευχαριστώ.

Και δεν θα ξεχάσω
να λέγομαι ακόμα άνθρωπος και να χρωστάω στη φύση ένα μεγάλο συγνώμη για όλες τις καταστροφές που της έχει προξενήσει το είδος μου.

Η απορία μου είναι
οι βίλες που θα χτίσετε θα έχουν νόημα εάν δεν υπάρχει πια πράσινο γύρω σας; Όταν ο αέρας θα μυρίζει στάχτη και θα σου καίει τους πνεύμονες; Πώς διάολο θα αναπνέετε εσείς κει πάνω και εμείς εδώ κάτω; Πώς περιμένω από ένα κράτος με στημένες εκλογές και προκάτ κόμματα να δημιουργήσει ένα καλύτερο μέλλον από τις στάχτες που έχουν γεμίσει τα πνευμόνια μου...

Λίγη στάχτη στα μαλλιά...
δολοφόνοι...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Συνταγές