Επειδή…

Επειδή πριν λίγες μέρες κάηκε η μισή Ελλάδα…
Επειδή όλοι οι Έλληνες δίνουν από το περίσσευμα ή το υστέρημα τους για να βοηθήσουν τους ανθρώπους που καταστράφηκαν από τις πυρκαγιές…
Επειδή κάποιοι θα διαχειριστούν αυτά τα χρήματα…
Επειδή πλησιάζουν βουλευτικές εκλογές…
Και κυρίως επειδή κάτι ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να αλλάξει σε αυτόν τον τόπο…

…επιτρέψτε μου να σας γράψω δυο γραμμές.
Δεν είναι δικές μου σκέψεις. Είναι μια παράγραφος από το βιβλίο «Οι πύλες της Φωτιάς» του Στίβεν Πρέσσφιλντ. Σε κάποιο σημείο του βιβλίου αυτού, ο Έλληνας Χίονης λέει στον Ξέρξη τον Βασιλιά των Περσών:
«…Θα πω στην Μεγαλειότητα Του τι είναι ένας βασιλιάς. Ένας βασιλιάς δεν κάθεται στη σκηνή του όταν οι άντρες του αιμορραγούν και πεθαίνουν στο πεδίο της μάχης. Ένας βασιλιάς δε γευματίζει όταν οι άντρες του είναι πεινασμένοι, ούτε κοιμάται όταν φυλούν σκοπιά πάνω στο τείχος. Ένας βασιλιάς δεν επιβάλλει υπακοή και αφοσίωση με το φόβο, ούτε τα εξαγοράζει με χρυσό. Κερδίζει την αγάπη τους με τον ιδρώτα του κορμιού του και τους πόνους που υπομένει για χάρη τους. Και το δυσκολότερο απ’ όλα, ένας βασιλιάς σηκώνεται πρώτος και πέφτει τελευταίος. Ένας βασιλιάς δε ζητά από αυτούς που διοικεί να τον υπηρετούν, τους υπηρετεί εκείνος…»

Όλοι μας, είμαστε κάπου βασιλιάδες. Άλλος σε μεγάλο βασίλειο, άλλος σε μεσαίο και άλλος σε μικρό. Ας γίνουμε βασιλιάδες που υπηρετούν και όχι που τους υπηρετούν. Όλα τότε θα αλλάξουν. Ο τρόπος δεν θα είναι μαγικός αλλά σίγουρα θα φαντάζει έτσι…


Αν θέλετε να μάθετε για το θαυμάσιο βιβλίο του Στίβεν Πρέσσφιλντ, «Οι πύλες της φωτιάς», κάντε κλικ εδώ!