Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2008

Ο Χειμωνάς και το έργο του

Οι εκδόσεις Κέδρος επανεκδίδουν το σύνολο του πεζογραφικού έργου του Γιώργου Χειμωνά σε αυτοτελή βιβλία:

1. Ο γάμος
2. Ο Γιατρός Ινεότης
3. Τα ταξίδια μου
4. Ο εχθρός του ποιητή
5. Η εκδρομή
6. Πεισίστρατος
7. Οι χτίστες
8. Ο αδελφός
9. Μυθιστόρημα



Γιώργος Χειμωνάς (1938 - 2000):
Ο Γιώργος Χειμωνάς γεννήθηκε στην Καβάλα το 1938, μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη κι εκεί σπούδασε Ιατρική. Στο Παρίσι από το 1964 ως το 1968 πήρε τις ειδικότητες του νευρολόγου, του ψυχιάτρου και του νευροψυχολόγου. Επέστρεψε στην Ελλάδα και διορίστηκε στην έδρα Νευρολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου ίδρυσε το Νευροψυχολογικό Εργαστήριο της Κλινικής, το οποίο διηύθυνε. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1960 με τον Πεισίστρατο. Ακολούθησαν άλλα οχτώ πεζογραφικά έργα Η εκδρομή (1964), Μυθιστόρημα (1966), Ο γιατρός Ινεότης (1971), Ο γάμος (1974), Ο αδελφός (1975), Οι χτίστες (1979), Τα ταξίδια μου (1984), Ο εχθρός του ποιητή (1990)• και δοκίμια, Έξι μαθήματα για το λόγο (1984), Ο χρόνος και το σύμβολο (1985), Η δύσθυμη Αναγέννηση (1987), Όνειρα της αϋπνίας (1994), Ποιον φοβάται η Βιρτζίνια Γουλφ (1995). Πολύ σημαντική υπήρξε η δουλειά του ως μεταφραστή θεατρικών έργων. Μετέφρασε τραγωδίες του Σοφοκλή και του Ευριπίδη (Ηλέκτρα, Μήδεια, Βάκχες) και Άμλετ και Μάκβεθ του Σαίξπηρ. Βραβεύτηκε με το κρατικό βραβείο το 1985 για Τα ταξίδια μου. Στη διάρκεια της δικτατορίας πήρε μέρος στα Δεκαοχτώ Κείμενα, την πρώτη συλλογική αντίδραση του πνευματικού κόσμου κατά της χούντας. Η πράξη έγινε αφορμή να απολυθεί από το Πανεπιστήμιο το 1972, όπου επανήλθε το 1975. Λογοτεχνικά ανένταχτος και αταξινόμητος, με μακρινούς προγόνους τους αρχαίους τραγικούς, ο Χειμωνάς έχει ένα απολύτως προσωπικό ύφος. Ο Γ. Χειμωνάς θεωρούσε ότι τα βιβλία του συνιστούν ένα ενιαίο, συνεχές σύνολο με μετατοπιζόμενο κέντρο αλλά κοινή την υπαρξιακή αγωνία. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο ελληνιστής Μάριο Βίτι, όταν πληροφορήθηκε το θάνατό του: Το έργο του είναι πειραματικό και πρωτοποριακό, χωρίς να μπορεί να έχει ακολούθους και με μια γοητεία αποκλειστικά δική του. Πέθανε στο Παρίσι τον Φεβρουάριο του 2000.



Συμπίπτει και η έκδοση των μελετημάτων του Δ. Ν. ΜΑΡΩΝΙΤΗ: «Η πεζογραφία του Γιώργου Χειμωνά».

Αν έχει νόημα μια όψιμη ομολογία για τούτο το πόνημα, συμπυκνώνεται ίσως στην ελπίδα ότι δεν παραβαίνει την καθοριστική αρχή του πρωτότυπου έργου• όπου ο λόγος παράγεται και προάγεται πάντα εξ επαφής με την υποκείμενη ζωική εμπειρία, που περιέχει και την πρόγνωση του θανάτου. Η πρόγνωση λειτουργεί τώρα ως επίγνωση, δίνοντας μιαν άλλη διάσταση στην ανάγνωση του έργου που άφησε μπροστά μας ο Γιώργος Χειμωνάς.

Ο Δ. Ν. ΜΑΡΩΝΙΤΗΣ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1929. Προπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Mainz της Γερμανίας. Διδάκτωρ και εντεταλμένος υφηγητής του Τμήματος Φιλολογίας στο Α.Π.Θ. έως το 1967 και τακτικός καθηγητής από το 1975 έως το 1997. Έγραψε βιβλία, μονογραφίες και άρθρα για τον Ηρόδοτο, τον Όμηρο, τον Ησίοδο, τους Αρχαίους Λυρικούς, καθώς επίσης για τη νεοελληνική ποίηση και πεζογραφία. Μετέφρασε Ηρόδοτο, Σοφοκλή, Ησίοδο και Όμηρο. Το ομηρικό του βιβλίο Ομηρικά Μεγαθέματα (Κέδρος, 1999) μεταφράστηκε στα αγγλικά (Homeric Megathemes. Lanham, MD: Lexington Books, 2004).

Το «Σχεδόν… Μελό» της Μαρίας Ευσταθιάδη στα Γαλλικά

Μόλις κυκλοφόρησε στη Γαλλία το μυθιστόρημα της Μαρίας Ευσταθιάδη ΣΧΕΔΟΝ… ΜΕΛΟ, σε μετάφραση της Anne-Laure Brisac, από τις εκδόσεις Actes Sud.

Τη γαλλική έκδοση ακολούθησε αμέσως η διθυραμβική κριτική της Florence Noiville στο ένθετο βιβλίου της εφημερίδας Le Monde.

Επίσης, η συγγραφέας έχει ήδη δώσει τρεις συνεντεύξεις στο γαλλικό ραδιόφωνο:
- στο France Culture στην εκπομπή της Colette Felous “Carnet Nomade”
- στην εκπομπή των Tewfik Hakem και Jacques Munier «A plus d’un titre”,
- στο Europe1, στην εκπομπή «Marque page».

Το βιβλίο παρουσιάστηκε με επιτυχία στο Maison de la Grèce. Μίλησε η σύμβουλος εκδόσεων του Actes Sud, Marie Desmeures, και η μεταφράστρια. Η συγγραφέας υπέγραψε βιβλία και συζήτησε με το κοινό.



Το «Σχεδόν… μελό» έχει εκδοθεί, επίσης, στην Ισπανία και τη Βουλγαρία.

Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κέδρος το 2002.



Περιγραφή:
Ένα παιχνίδι έρωτα και τύχης με απροσδόκητο τέλος που μας φανερώνει τη μοναξιά των ανθρώπων στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις. Μια ιστορία ενός παράξενου ερωτικού πάθους στη σύγχρονη Αθήνα που, στο πρώτο μέρος του μυθιστορήματος, μας την αφηγούνται οι υπάλληλοι ενός μεγάλου ταξιδιωτικού γραφείου. Ήρωες, δύο άνθρωποι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους: μια νεαρή όμορφη, όλο ζωντάνια συνάδελφός τους και ένας ιδιόρρυθμος, αινιγματικός, μοναχικός άντρας που δεν βγαίνει ποτέ από το σπίτι του. Τη δική του εκδοχή μας την αφηγείται ο ίδιος στο δεύτερο μέρος του βιβλίου. Πρόκειται για δύο φωνές που συναντιούνται τυχαία, μέσα από τα χάλκινα καλώδια του τηλεφωνικού δικτύου και το αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης είναι ένας κεραυνοβόλος έρωτας, χωρίς όμως πραγματικό πρόσωπο, αφού ο άντρας αναβάλλει συνεχώς και αρνείται οποιαδήποτε συνάντηση, λες και έχει κάτι να κρύψει. Έτσι ο καθένας από τους δύο εραστές φαντάζεται ότι ο άλλος έχει αυτά ή εκείνα τα χαρακτηριστικά και κυρίως η κοπέλα ταυτίζει τον «συνομιλητή» της με υπαρκτά πρόσωπα του περιβάλλοντός της. Η ζωή όμως αποδεδειγμένα ξεπερνάει συστηματικά τη φαντασία και η σκηνή της αναγνώρισης κρύβει παγίδες αλλά και νέες παράδοξες προοπτικές.



Αποσπάσματα κριτικών:
«…Το 1900 ο Παπαδιαμάντης δημοσίευσε ένα διήγημα, Απόλαυσις στη γειτονιά, εμπνευσμένο από το κουτσομπολιό που φουντώνει σε μια γειτονιά με αφορμή την αυτοκτονία ενός νεαρού από έρωτα. Το κουτσομπολιό, σε μια, κατά κάποιο τρόπο, εξωραϊσμένη μορφή του, απασχολεί και το μυθιστόρημα της Μ. Ευσταθιάδη. Και σε αυτήν την πιο σύγχρονη εκδοχή του, αποτελεί τρόπο ψυχαγωγίας και λειτουργεί σε βάρος της εχεμύθειας, ωραιοποιεί όμως την περιέργεια, αποκαλώντας την φροντίδα και συμπαράσταση για τον άλλο… Όπως στη γειτονιά του Παπαδιαμάντη, έτσι και στο ταξιδιωτικό γραφείο του μυθιστορήματος, δεν υπάρχουν μόνο γυναίκες, ωστόσο η δική τους νοοτροπία κυριαρχεί. Ένα συνονθύλευμα από συντηρητικές πεποιθήσεις και κακοχωνεμένες ελευθεριάζουσες απόψεις, καθώς τα τηλεοπτικά δρώμενα ανοίγουν νέους ορίζοντες. Αντί όμως ενός εξ έρωτος αυτοχειριασμού, προσφυούς στα ήθη της εποχής του Παπαδιαμάντη, το θέμα του μυθιστορήματος παρουσιάζεται περισσότερο πρωτότυπο και αρκούντως επίκαιρο. Ένας έρωτας που πλέκεται διά τηλεφωνικής και μόνον επικοινωνίας ανάμεσα σε δύο αγνώστους. Τόσο μεγάλο πάθος, ώστε να φτάνει ως την εξ αποστάσεως σεξουαλική ολοκλήρωση, με τη βοήθεια εκατέρωθεν τολμηρών φαντασιώσεων. Κατάσταση όχι και τόσο ακραία, αν αναλογιστούμε πόσες σχέσεις, την σήμερον, συντηρούνται τηλεφωνικώς ή και ηλεκτρονικώς. Όπως και αν έχει, η ερωτική ιστορία εξελίσσεται σε νοσηρή εξάρτηση αμφοτέρων των πλευρών, οπότε και θα κινδύνευε να πάρει μελοδραματική μορφή, αν την αφηγείτο η ηρωίδα. Χάρη όμως στον πολλαπλό αφηγηματικό αντικατοπτρισμό παραμένει «σχεδόν... μελό», κατά τον ειρωνικό σχολιασμό και του τίτλου… Το βασικό είναι πως το μυθιστόρημα λειτουργεί ως καθρέφτης για τις σχεδόν ανύπαρκτες σχέσεις μας και τη σχεδόν λαθραία, μέσω των άλλων, ζωή μας.»
Μάρη Θεοδοσοπούλου - Το Βήμα, 26-5-2002


«…Η Μαρία Ευσταθιάδη δεν ερμηνεύει και, πολύ περισσότερο, δεν καταγγέλλει, απλώς αφήνει το κείμενο να αφηγηθεί την ιστορία μιας ιστορίας, που κινείται έξω από τα μέτρα της καθημερινότητας, μιας ιστορίας ανθρώπινης και επομένως βαθιάς ποιητικής. Αυτή η ποίηση, αυθόρμητα αναδυόμενη, συμπληρώνει το μόνο κομμάτι που έλειπε από το παζλ του ύφους. Επεξεργαζόμενη το θέμα της με τα εργαλεία της νεωτερικότητας και προσεγγίζοντάς το με ευαισθησία, η συγγραφέας απέφυγε τους σκοπέλους της ευκολίας και μας πρόσφερε ένα πραγματικά σύγχρονο και μοντέρνο μυθιστόρημα.»
Τιτίκα Δημητρούλια - Κ, Ιούλιος 2003


«Η Μαρία Ευσταθιάδη δεν ανήκει στους συγγραφείς των ευπώλητων βιβλίων, ούτε από την άποψη της θεματικής ούτε από την άποψη της γλώσσας. Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε πως προτιμά συνθέσεις μικρής επιφάνειας, διηγήματα και νουβέλες, και όχι πολυσέλιδα μυθιστορήματα, τότε το «άνοιγμά» της προς το πλατύ κοινό φαντάζει δυσκολότερο. Ωστόσο, το γεγονός δεν φαίνεται να πτοεί τη συγγραφέα η οποία, από το 1987 που πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα έως σήμερα, επιλέγει την πικρή αλλά ασφαλέστερη σε διάρκεια οδό της λογοτεχνίας χωρίς ενδοιασμούς. Ενα από τα βασικά χαρακτηριστικά της Μαρίας Ευσταθιάδη, σε όλο το μέχρι σήμερα έργο της, είναι το ανορθόδοξο, το παράδοξο και το ακραίο. Τίποτε, δηλαδή, δεν συντελείται απλά και ευθύγραμμα, μέσα σ' ένα συγκεκριμένο και αναγνωρίσιμο συμβατικό πλαίσιο ζωής…»
Έλενα Χουζούρη - Βιβλιοθήκη Ελευθεροτυπίας, 7-2-2003


«…Η Μ. Ευσταθιάδη όχι μόνο δε φοβάται να εντάξει το τετριμμένο στην αφήγησή της, αλλά τολμά να το τοποθετήσει στο θεματικό της πυρήνα. Και δε σταματά εδώ. Προβάλλει σε επάλληλες αντανακλάσεις κάθε είδους στερεότυπα. Εξέχων πρωταγωνιστής ο λόγος. Παραληρηματικός, αποσπασματικός, ελλειπτικός, αρθρώνεται μακριά από ευκολίες. Λόγος ασυγκράτητος, άτακτος, ανεξέλεγκτος και προπάντων προφορικός, πολυφωνικός. Λόγος, επίσης, υπονομευτικός στο μέτρο που είναι διακριτός ένας υφέρπων σαρκασμός, που όμως δε στερεί από τη συγγραφέα, ούτε από τον αναγνώστη, το βλέμμα του συμπάσχοντος. Το έργο της συγγραφέως γοητεύει κυρίως διότι τείνει να συμφιλιώσει δύο αντιθετικούς, αν όχι εχθρικούς, πόλους, τον Ξένο και τον Εαυτό».
Λίνα Πανταλέων - Διαβάζω, Ιούλιος-Αύγουστος 2003



Βιογραφικό:
Η Μαρία Ευσταθιάδη γεννήθηκε το 1949 στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στην Αθήνα και συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι. Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας και θεωρίας λογοτεχνίας. Το Σχεδόν… Μελό είναι το πέμπτο βιβλίο της, μετά τους Παραβάτες, Το αόρατο που σε κοιτά, το Γάντια με χέρια και το Όταν οι δρόμοι. Έχει γράψει επίσης δύο θεατρικά έργα, την Ανυπακοή και το Στο δρόμο μου ένας άγγελος. To 2004 κυκλοφόρησε η συλλογή διηγημάτων της Ουτοπήματα. Έχει μεταφράσει Μαριβώ, Κλοσσοφσκί, Σατί, Κλάους, Σαρρώτ, Ντυράς, Μισώ, Ζωφρέ, Ροντρίγκεζ, Μπατάιγ κ.ά.

Το βιβλίο του έργου και του χρόνου, του Γιάννη Κιουρτσάκη

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ


Πώς ένα ημερολόγιο γίνεται μυθιστόρημα με ήρωα τη δημιουργία – το βαθύτερο πρόσωπο του δημιουργού του. Πώς η ζωή που φεύγει γίνεται ένα έργο που διασώζει και συγχρόνως καταργεί το πέρασμα του χρόνου.

Πώς το ημερολόγιο, που καταγράφει την περιπετειώδη ιστορία ενός συγκεκριμένου έργου, γίνεται μυθιστόρημα με ήρωα αυτό το έργο – το βαθύτερο, πέρα από κάθε βιογραφία, πρόσωπο του δημιουργού του – κι εκείνο πάλι, ένα πλατύ δοκίμιο για την καλλιτεχνική δημιουργία που διασώζει και συνάμα καταργεί το πέρασμα του χρόνου.
Συνομιλώντας με την παμπάλαια ελληνική γλώσσα και σκέψη, όπως ξαναζωντανεύουν και ανανεώνονται στις σημερινές μας λέξεις, με την ευρωπαϊκή παιδεία και την πολύπλευρη πνευματική κληρονομιά της, αλλά και με τη νεοελληνική λαϊκή παράδοση και τους προφορικούς πολιτισμούς της οικουμένης, ο Γιάννης Κιουρτσάκης προτείνει όχι μιαν ακόμα θεωρία, αλλά ένα ανοιχτό σε πολλές ερμηνείες λογοτεχνικό κείμενο, που πλάθεται μπροστά στα μάτια του αναγνώστη και τον καλεί ν’ απορήσει μαζί του απέναντι στο ανεξάντλητο θέαμα του κόσμου, να αισθανθεί την ανθρωπιά του και να σκεφτεί βαθύτερα το παρελθόν, το παρόν και το παρόν και το μέλλον∙ να συλλογιστεί τη μοίρα του σ΄ αυτήν εδώ την εποχή που μεταμορφώνει, όσο καμιά άλλη, την κατάσταση του ανθρώπου.
Καθώς περνάει από την προσωπική εξομολόγηση και την έκθεση του εαυτού, με τις αδυναμίες, τις παλινωδίες και τις αντιφάσεις του, στο εργαστήρι του συγγραφέα και στην αδιάκοπη μαθητεία της γραφής, και από την κριτική του λογοτεχνικού σιναφιού, της σύγχρονης Ελλάδας και του παγκόσμιου χωριού μας στη νηφάλια αυτοκριτική, το βιβλίο χτίζεται βαθμιαία από μια μεγάλη ποικιλία λόγων: εσωτερικός μονόλογος του ημερολογίου∙ παραινέσεις εις εαυτόν∙ διάλογοι με τον αναγνώστη∙ μυθιστορηματική αφήγηση∙ ποιητικά ιντερμέδια∙ νοσταλγικό ελεγείο για τον χρόνο που χάθηκε, αλλά και σκληρός αναστοχασμός της αδυναμίας του νός του∙ βιωμένη θεωρία και πράξη της λογοτεχνίας∙ μαχητικό κοινωνικό και πολιτικό δοκίμιο∙ φιλοσοφικός λόγος για τον έρωτα, τον θάνατο, τη θεότητα και το νόημα της ζωής. Όλα τούτα εναρμονισμένα σε μια μουσική σύνθεση όπου κάθε απόσπασμα, κάθε καινούργιο θέμα και κάθε φράση αποκαλύπτεται ως μια νέα απρόβλεπτη παραλλαγή ενός θεμελιακού θέματος, που δίνει στο κείμενο τη βαθιά ενότητα της μορφής του και φωτίζει, όσο ξεδιπλώνεται, όλο και πιο καθαρά την πάντα διαφεύγουσα αλήθεια των πραγμάτων.
Με λίγα λόγια: ένα πολυφωνικό έργο, όπου αντηχούν όχι μόνο τα μυστήρια της δημιουργίας και του χρόνου, αλλά και αμέτρητες φωνές του κόσμου: του κοινού μας κόσμου, όπως τον μοιραζόμαστε μέσα από την τραγωδία και την ομορφιά της ύπαρξης.
Το βιβλίο του έργου και του χρόνου ολοκληρώνει την τριλογία «Το Ίδιο και το Άλλο» που ξεκίνησε με το Σαν Μυθιστόρημα και συνεχίστηκε με το Εμείς οι Άλλοι, και μπορεί να διαβαστεί χωριστά, είτε μετά, είτε πριν από τα άλλα δύο.


Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.

Ο Γιάννης Κιουρτσάκης γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε νομικά στο Παρίσι. Το 1986 τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου και το 1996 με το Βραβείο μυθιστορήματος του περιοδικού "Διαβάζω".


Εργογραφία

Μυθιστορήματα
Σαν μυθιστόρημα, Αθήνα, Κέδρος, 1995 (Βραβείο μυθιστορήματος του περιοδικού "Διαβάζω")
Εμείς οι Άλλοι, Αθήνα, Κέδρος, 2000

Δοκίμια – Μελέτες
Ελληνισμός και Δύση στο στοχασμό του Σεφέρη, (δοκίμιο), Αθήνα, Κέδρος, 1979
Προφορική παράδοση και ομαδική δημιουργία, (μελέτη), Αθήνα, Κέδρος, 1983
Καρναβάλι και Καραγκιόζης. Οι ρίζες και οι μεταμορφώσεις του λαϊκού γέλιου, (μελέτη), Αθήνα, Κέδρος, 1985 (Β’ Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου)
Το πρόβλημα της παράδοσης, (δοκίμιο), Αθήνα, Στιγμή, 1989
Η τρελή σοφία ή τα ανίερα ιερά. Δοκίμιο για το καρναβάλι και τη γλώσσα του, Αθήνα, Νεφέλη, 2003

Η γυναίκα χτες και σήμερα, της Ρούλας Κακλαμανάκη

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΧΤΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ
ΙΣΟΝΟΜΙΑ, ΙΣΟΤΗΤΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ


Η περιπέτεια της γυναίκας σε μια πολυεπίπεδη, μαχητική πορεία μέσα στο χρόνο, από την υποτέλεια προς τη χειραφέτηση, είναι υπόθεση όλων μας. Υπόθεση πολιτικής και πολιτισμού, υπόθεση καθημερινότητας, που εξαρτάται όχι μόνο από φυσιοκρατικές, αλλά και από ηθικές και κοινωνικές παραμέτρους.
Στις μέρες μας η περιπέτεια αυτή γυρίζει σελίδα. Με εκκρεμή ακόμα πολλά προβλήματα, νέες προοπτικές φαίνεται να διανοίγονται για τον δυναμικό επαναπροσδιορισμό της θέσης της γυναίκας.
Η Ρούλα Κακλαμανάκη, στην πολύ ενδιαφέρουσα αυτή μελέτη, διατυπώνει το εξής βασικό ερώτημα: Πώς μπορεί αυτή η νέα δυναμική κατάσταση, με τη γυναίκα τυπικά αποδεκτή πλέον ως πολίτη και άνθρωπο, ίση προς ίσον με τον άνδρα, με τη διττή της υπόσταση ως βιολογικό (sex) και κοινωνικό (gender) φύλο, να γίνει ένας από τους βασικούς μοχλούς που θα κινήσουν τα νήματα μιας νέας, πανανθρώπινης επανάστασης; Μιας ακριβοδίκαιης επανάστασης που θα εξασφαλίζει στον πολίτη τη θέση που του αξίζει. Η αναζήτηση μιας απάντησης προϋποθέτει μια σφαιρική αντιμετώπιση του ζητήματος – τη γνώση του παρελθόντος και του παρόντος, ώστε να προσδιοριστούν οι προοπτικές του μέλλοντος και να διασφαλιστεί η περαιτέρω προώθηση των γυναικείων κατακτήσεων.


Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.


Η Ρούλα Κακλαμανάκη γεννήθηκε στον Πειραιά και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Εργάστηκε ως δικαστικός υπάλληλος (1959-1967), ως δικαστής (1967-1977) και ως δικηγόρος (1979-1981, 1986-1988, 1989-1991). Από το 1981 έως το 1989 εκλέχθηκε δύο φορές βουλευτής Α΄Αθηνών και χρημάτισε Υφυπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1981-1986) και Παιδείας (1988).
Έχει εκδώσει οκτώ ποιητικές συλλογές, δύο μυθιστορήματα, μία νουβέλα, δύο αφηγήματα, δοκίμια, βιογραφίες, μεταφράσεις, έχει επιμεληθεί την ανθολογία της Σύγχρονης Ουγγρικής Ποίησης, και έχει αρθρογραφήσει σε εφημερίδες και περιοδικά. Εκδίδει το περιοδικό Hellenic Quarterly.

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2008

Το μεγάλο ταξίδι του Σιντάρτα

ΛΕΛΑ ΜΑΓΚΑΝΑΡΗ - ΔΙΑΚΟΦΩΤΑΚΗ
ΕΛΕΝΗ ΓΙΟΥΝΗ - ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Το μεγάλο ταξίδι του Σιντάρτα

Ζωγραφιές: Μαρία Βεργοπούλου

Πριν από δυόμισι χιλιάδες χρόνια, τότε που στην Αρχαία Ελλάδα το φωτεινό πνεύμα σοφών και ποιητών δημιουργούσε έναν πολιτισμό βασισμένο στην ελευθερία, στην επιστήμη και στην ομορφιά, στην μακρινή Ινδία η φιλοσοφική αναζήτηση της αλήθειας ήταν ιδιαίτερα έντονη.
Ένα βασιλόπουλο, ο Σιντάρτα, μεγαλωμένο με κάθε φροντίδα μέσα στον πλούτο και στην πολυτέλεια, εγκατέλειψε το βασίλειό του και την άνετη ζωή για αν γίνει ένας φτωχός αναζητητής και να βρει το μυστικό της ευτυχίας. Όχι για να ζήσει πιο ευτυχισμένος, αφού ο ίδιος εγκατέλειψε ό,τι θα μπορούσε κανείς να επιθυμήσει, αλλά για να μοιραστεί το μυστικό με όλους τους ανθρώπους που η ζωή τους ήταν λιγότερο ευχάριστη.
Η αναζήτηση δεν ήταν εύκολη. Ο Σιντάρτα όμως τα κατάφερε. Κι έγινε ένας φωτισμένος δάσκαλος, ένας Βούδας. Οι τέσσερις πολύτιμες αλήθειες του δείχνουν το μονοπάτι για το τέλος κάθε δυστυχίας.
Η αντίληψη που ως τώρα είχαμε στην Ελλάδα για το Βούδα, ότι είναι ένας χοντρούλης, τεμπέλης, «στον κόσμο του», έχει αρχίσει να αλλάζει. Γιατί Βούδας σημαίνει τέλεια ανάπτυξη του δυναμικού του ανθρώπου, κι ένας Βούδας είναι ακριβώς το αντίθετο: ασκητικός, δραστήριος, ακτινοβόλος και γεμάτος αγάπη.


Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.



Η Λέλα Μαγκανάρη - Διακοφωτάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960 και μεγάλωσε στην Βούλα. Από την προσχολική ηλικία είχε κλίση στις καλές τέχνες.
Ασχολήθηκε με την κεραμική, τη ζωγραφική, το σμάλτο, το μπατίκ, το κόσμημα και τη φωτογραφία στα εργαστήρια του Αμερικανικού Κολλεγίου, με καθηγήτρια τη διακεκριμένη ζωγράφο Ζωή Αλαφούζου.
Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις καλλιτεχνικής φωτογραφίας και παραδοσιακού κοσμήματος.
Μετά τη μεταπολίτευση συμμετείχε σε ομάδες όπως η Κίνηση για την Απελευθέρωση των Γυναικών, και αργότερα δραστηριοποιήθηκε στο Κέντρο για Καλύτερη Ποιότητα Ζωής Γλυφάδας, με κύρια δραστηριότητα τη συμπαράσταση σε άτομα εξαρτημένα από ναρκωτικές ουσίες και στις οικογένειές τους.
Το μεγάλο ταξίδι του Σιντάρτα είναι το τρίτο της βιβλίο που κυκλοφορεί και το έβδομο που έχει γράψει.
Το πρώτο, Ένα παραμύθι, πρωτοκυκλοφόρησε το 1987 από τις εκδόσεις Τηλορήτης.
Το δεύτερο, Η Δώρα, η Πηγή και το πετράδι της χαράς, το οποίο έγραψε με το σύζυγό της και την εφτάχρονη τότε κόρη τους Δώρα-Πηγή για τους Γιατρούς της Καρδιάς, κυκλοφόρησε το 2004 από τις εκδόσεις Έσοπτρον. Το 2005 έγινε θεατρική διασκευή του από τη σκηνοθέτιδα και ηθοποιό Χρυσούλα Σούρα και ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία σε τέσσερα σχολεία. Το 2007 πρόκειται να ανέβει σε άλλα τέσσερα σχολεία.
Είναι είκοσι χρόνια παντρεμένη με τον Γιώργο Διακοφωτάκη και έχουν δύο παιδιά, την Δώρα - Πηγή και τη Χλόη.



Η Ελένη Γιούνη - Βασιλείου γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1955 και πέρασε τα εφηβικά της χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Ε.Μ.Π.
Η ζωγραφική ήταν η μεγάλη της αγάπη. Για μεγάλο χρονικό διάστημα ασχολήθηκε με την αγιογραφία, εικονογραφώντας αρκετές φορητές εικόνες και επιτοίχιες σε δύο παρεκκλήσια. Ζωγράφισε μυθολογικά τοπία και πρόσωπα.
Επιμελήθηκε τα σκηνικά και τα κοστούμια στην ταινία Ανταύγειες πάθους του Σπύρου Βασιλείου και συνεργάστηκε στη συγγραφή δύο σεναρίων για ταινίες μεγάλου μήκους.
Συνεργάστηκε στην εικονογράφηση των επιτραπέζιων παιχνιδιών «Δούρειος». Εργάστηκε ως αρχιτέκτονας σε μελέτες ιδιωτικών και δημόσιων κτιρίων.
Θεωρώντας τις παγκόσμιες πνευματικές επιτεύξεις κοινή κληρονομιά, αισθάνεται ότι μελετώντας το «ξένο» και το «μακρινό» γνωρίζει και εμπλουτίζει και τη δική της ενδοχώρα. Έτσι, προσέγγισε τη βουδιστική, την αρχαία ελληνική και τη χριστιανική φιλοσοφία με την ίδια αγάπη. Από αυτή την προσέγγιση, με μια ευχάριστη συνεργασία με τη Λέλα Μαγκανάρη - Διακοφωτάκη, προέκυψε και το βιβλίο αυτό.

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2008

90 Έλληνες ζωγράφοι χαρίζουν τα έργα τους…




ΕΝΕΝΗΝΤΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΖΩΓΡΑΦΟΙ
χαρίζουν τα έργα τους για να ενισχύσουν
τους Οικολόγους Πράσινους.


Τα εγκαίνια της έκθεσης, με τίτλο ΠΡΑΣΙΝΟ,
θα γίνουν την
Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2008 και ώρα 20.00
στην αίθουσα Τέχνης «Μελίνα Μερκούρη»
(Παλαιό Πιλοποιείο Πουλόπουλου κάτω από τη Γέφυρα)
Ηρακλειδών 66 & Θεσσαλονίκης, Θησείο


Την Παρασκευή, 29 Φεβρουαρίου 2008, στις 18.30
ο κ. Πέτρος Βέργος θα δημοπρατήσει τα έργα.


Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν είναι οι:
Αγγελίδης Νίκος, Αγγελίδου Δάφνη, Αδαμάκος Γιάννης, Αϊδίνης Διαμαντής, Αλεξίου Νίκος, Ανδρειάδου Τζούλια, Αυγέρος Γιώργος, Βαλαβανίδης Γιάννης, Βαλαωρίτης Νάνος, Βατανίδης Στάθης, Βερούκας Αλέξης, Βισκαδουράκης Νίκος, Βλαχάκη Μαριλίτσα, Valencia Juan Carlos, Γέρος Δημήτρης, Γκιζελή Κλειώ, Δασκαλάκης Στέφανος, Δεβετζής Ανδρέας, Δημητρίου Καίτη, Ευνομία, Ζαμπούρα Μαριλένα, Ζαχαριουδάκης Μανώλης, Hadgipateras, Mark, Ηλιοπούλου Ειρήνη, Ιωάννου Σταύρος, Καλλιγά Λίζη, Καλογεροπούλου Σοφία, Καμχής Μάριος, Καραβούζης Χρήστος, Καράμπελας Αντρέας, Καρράς Χρήστος, Κασιμάτη Πωλίνα, Κασιμάτη Νίκη, Κατζουράκης Κυριάκος, Κατσιπάνος Θεόφιλος, Κατσουλίδης Τάκης, Κοκκινίδης Δημήτρης, Κοτσώνης Μίλτος, Κούστας Απόστολος, Κούτση Λένα, Κυριακού Σοφία, Κυριτσόπουλος Αλέξης, Λαζόγκας Γιώργος, Λακερίδου Γιούλη, Λαχάς Κώστας, Λιβάνης Στάθης, Μαδένης Μιχάλης, Μακρή Τέτα, Μανουσάκης Μιχάλης, Ματσούκη Ειρήνη, Μιγάδης Γιάννης, Μιχαηλίδης Γιάννης, Μόραλης Γιάννης, Μουρσελά Κλεοπάτρα, Μπαχά Μαρία, Μπλιάτσου Γεωργία, Μπότσογλου Χρόνης, Μπουκλή Μαρία, Οικονομίδης Νίκος, Παναγιωτίδης Άγγελος, Πατσόγλου Αριστείδης, Περάκης Κωνσταντίνος, Πεχλιβανίδης Φώτης, Πολενάκη Λίλα, Ρόκος Στέφανος, Ρόρρης Γιώργος, Ρουσσοπούλου Λέα, Σάμιος Παύλος, Σαρελάκου Ρουμπίνα, Σγουρομύτη Χριστίνα, Σιδέρης Τάκης, Σκατσάς Γιάννης, Σόρογκας Σωτήρης, Σπεράντζας Βασίλης, Σταμπουλόπουλος Νίκος, Στεφάνου Νίκος, Τέτσης Παναγιώτης, Τζάννες, Γιώργος, Τσιριγκούλης Λεωνίδας, Τσιριγκούλης Γιάννος, Τσιριγκούλης Νίκος, Φασιανός Αλέκος, Φουντουκλής Αλέκος, Φιλοπούλου Μαρία, Χάρος Μανόλης, Χατζησάββα Ερατώ, Χωριανοπούλου Ειρήνη, Ψυχοπαίδης Γιάννης


Επιμέλεια στησίματος έκθεσης: Αλέξιος Παπαζαχαρίας

Οργάνωση έκθεσης: Κάτια Λεμπέση - Λενιώ Μυριβήλη

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2008

365 τρόποι να αλλάξεις τον Κόσμο

365 τρόποι να αλλάξεις τον Κόσμο, του Michael Norton

Οι εκδόσεις ΟΞΥ παρουσιάζουν το πλέον απαραίτητο εγχειρίδιο κάθε μέλους των μοντέρνων κοινωνιών. Όποιος πιστεύει πως η ζωή στον 21ο αιώνα επεφύλαξε στους κατοίκους του πλανήτη δυσάρεστες εκπλήξεις και έχει όρεξη να αναλάβει δράση, και μάλιστα γρήγορα, αλλά δεν ξέρει από πού να ξεκινήσει, τώρα δεν έχει καμιά δικαιολογία! Απρόσμενες ως τρελές προτάσεις που θα κάνουν τον κόσμο μας καλύτερο, μια για κάθε ημέρα του χρόνου, ζωγραφίζουν με αισιόδοξα χρώματα το καλύτερο αύριο των ονείρων μας.

Το βιβλίο «365 τρόποι να αλλάξεις τον κόσμο» αποτελεί το τέλος του κυνισμού και την αρχή της κεφάτης δράσης και δημιουργίας ενός νέου τύπου πολίτη: του χαρούμενου, ερασιτέχνη ακτιβιστή!



Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:

Σώμα Κοινωνικών Αλλαγών, Κέντρο Καινοτομίας για την Εθελοντική Δράση, Τράπεζα Άνθρακα, ίδρυση βιβλιοθηκών στην Ινδία, Changemakers, YouthBank UK, Ίδρυμα Κοινωνικών Επιχειρηματιών.

Τι κοινό έχουν τα παραπάνω εκτός από την ακτιβιστική τους δράση; Τον Michael Norton, ο οποίος συμμετέχει είτε ως ιδρυτής είτε ως ιδρυτικό μέλος σε όλες αυτές τις οργανώσεις που μάχονται για έναν καλύτερο κόσμο. Τα διαπιστευτήριά του τον καθιστούν τον πιο ειδικό για τη συγγραφή ενός τέτοιου βιβλίου, αφού κανένα καυτό ζήτημα των καιρών δεν τον αφήνει αδιάφορο: φύση και περιβάλλον, ασθένειες, φτώχεια, υγεία, νεολαία και ανεργία. Ο ίδιος πιστεύει πως «τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ καλύτερα και πραγματικά πρέπει κάτι να κάνουμε» και πως «αν πολλοί άνθρωποι κάνουν από πολλά μικρά πραγματάκια, τότε θα έχουμε τεράστια αποτελέσματα».



Μετάφραση: Νίκος Ιωαννίδης

Σελίδες: 384

ISBN:978-960-436-176-2

Τιμή: 18 ευρώ

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2008

Ζωή Παπαδοπούλου – Στα FM της Ζωής




ΖΩΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

«Στα FM ΤΗΣ ΖΩΗΣ»

Μουσική Σκηνή ΠΥΡΗΝΑΣ

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2008
και
Σάββατο 1 Μαρτίου 2008

Δυο μουσικές βραδιές με τη Ζωή Παπαδοπούλου, σε μια ξεχωριστή μουσική περιπλάνηση, γεμάτη ήχους και τραγούδια που αγαπάμε, στην καινούργια μουσική σκηνή Πυρήνας, για δύο Σάββατα, 23 Φεβρουάριου και 1 Μαρτίου, στις 23.00 το βράδυ.



Η Ζωή Παπαδοπούλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου και έκανε τα πρώτα της βήματα στη μουσική. Ξεκίνησε να τραγουδάει επαγγελματικά στις δημοφιλής μουσικές σκηνές της Θεσσαλονίκης, όπου τη συνάντησε ο Δημήτρης Μητροπάνος και της πρότεινε να συνεργαστεί μαζί του στην Αθήνα.

Η συνεργασία αυτή σηματοδότησε την αρχή και άλλων μεγάλων συνεργασιών, που ακολούθησαν. Με τους: Πασχάλη Τερζή, Δημήτρη Μπάσση, Χαρούλα Αλεξίου, Γιάννη Κότσιρα, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Αντώνη Ρέμο, Μιχάλη Χατζηγιάννη, Κώστα Μακεδόνα, Δέσποινα Ολυμπίου.

Η Χαρούλα Αλεξίου ήταν εκείνη που την οδήγησε στο δύσκολο δρόμο της δισκογραφίας και έγινε η παραγωγός του πρώτου της άλμπουμ, στο οποίο τραγούδησε μαζί της ένα ντουέτο. Αυτή τη στιγμή η Ζωή βρίσκεται στο στούντιο, ηχογραφώντας το δεύτερο άλμπουμ της το οποίο θα κυκλοφορήσει τον Μάρτιο.



Μαζί με την παρέα της, θα μας παρουσιάσουν ένα πρόγραμμα γεμάτο κέφι, ζωντάνια, νοσταλγία, αλλά και άρωμα ανατολής.

Κάρολος Μαυρογένης: πιάνο - ενορχήστρωση
Κώστας Αρσένης: μπάσο
Νίκος Δελαπόρτας: ακουστική - ηλεκτρική κιθάρα
Γιάννης Παπαγιαννούλης: κρουστά
Γιούλη Δανηγγέλη: ακορντεόν, σαξόφωνο, laptops


ΠΥΡΗΝΑΣ (Μιχαλακοπούλου και Διοχάρους 11): 23/2 & 1/3
Ώρα: 23.00
Είσοδος: 10 ευρώ

Πληροφορίες - Kρατήσεις: 210 7237150

MENTA ART EVENTS: 210 7240744 & www.menta3.com

Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2008

Ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο...

Ο Έκφραση 92.4fm σας προσκαλεί ..

ΞΕΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΚΑΘΕ ΕΜΠΟΔΙΟ ΜΕ ΤΗ ΣΧΟΛΗ ΑΣΦΑΛΟΥΣ ΟΔΗΓΗΣΗΣ

Ο Έκφραση 92.4fm πάει εκπαιδευτική εκδρομή τον μήνα Φεβρουάριο 24/2/08 με ΤΖΙΠ 4Χ4 στο Δήμο Καλλιθέας στην πίστα ΣΤΕΒΕ στον παλιό δρόμο για ΚΙΛΚΙΣ, που απέχει 12 χλμ. από την πίστα, ώρα 9.00 το πρωί. Εκεί θα μάθουμε οτιδήποτε μας ενδιαφέρει για οποιαδήποτε μάρκα ΤΖΙΠ και τις δυνατότητες που παρέχει το καθένα.



ΞΕΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΚΑΘΕ ΕΜΠΟΔΙΟ

Ο Έκφραση 92.4fm επέλεξε τον σύλλογο τετρακίνησης Βορείου Ελλάδος και την παρέα των ακροατών του που θέλουν να ξεπεράσουν κάθε εμπόδιο και να δοκιμάσουν μαθήματα ασφαλούς οδήγησης με ΤΖΙΠ.
Τον Δήμο Καλλιθέας επέλεξε το ΡΑΔΙΟ ΕΚΦΡΑΣΗ 92.4 για να μας υποβάλει σε δοκιμασίες.

Η διαδρομή θα περιλαμβάνει κίνηση επί παντός εδάφους: Σε άσφαλτο, σε χωματόδρομο και σε λασπωμένους δρόμους...

Ο Έκφραση 92.4fm σας δίνει την δυνατότητα να συνδυάσετε τη διασκέδαση με την εκπαίδευση, Θα ακολουθήσει και πρακτική εφαρμογή στον προσομοιωτή οδήγησης του Ελληνικού ινστιτούτου μεταφορών ΙΜΕΤ, πολύ μουσική από τους dj’ς του ράδιο Έκφραση 92.4FM, κληρώσεις & διαγωνισμοί με πολλά πλούσια δώρα, όπως 4 τυχεροί θα γευτούν την χαρά της πτήσης με ελικόπτερο του ταξιδιωτικού γραφείου dayrise πάνω από τον τόπο διεξαγωγής του event.


ΟΜΙΛΗΤΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΕΣ:
ΣΑΚΗΣ ΤΣΙΟΥΤΡΑΣ - ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΟΣ ΙΜΕΤ
ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ - ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΣΤΕΒΕ ΟΔΗΓΟΣ ΑΓΩΝΩΝ


ΧΟΡΗΓΟΙ:
SUZUKI Νταλιάνης στη Νέα Μοναστηρίου 82
FIAT Ανδρεάδης 26ης Οκτωβρίου 66, (FIX)
Ford Βροχίδης - Χατζής Γεωργικής Σχολής 29 (Δίπλα στην Ανωτέρα Σχολή Πολέμου)

Έξι εκπρόσωποι της νεοελληνικής λογοτεχνίας συναντώνται στο Megaron Plus!

Θανάσης Βαλτινός,
Φίλιππος Δρακονταειδής,
Νίκος Θέμελης,
Τάκης Θεοδωρόπουλος,
Μένης Κουμανταρέας,
Κώστας Μουρσελάς


Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2008
Ώρα έναρξης 7 μ.μ.
Είσοδος ελεύθερη με δελτία προτεραιότητας


Η διανομή των δελτίων αρχίζει στις 6μ.μ.
Σε περίπτωση μεγάλης προσέλευσης αρχίζει μισή ώρα νωρίτερα


Στρέφοντας το ενδιαφέρον του στη νεοελληνική λογοτεχνία, το Megaron Plus παρουσιάζει στο κοινό του έξι πολυδιαβασμένους Νεοέλληνες συγγραφείς σε μία ανοιχτή συζήτηση υπό τον γενικό τίτλο «6 συγγραφείς ανοίγουν τα χαρτιά τους».
Την εκδήλωση, η οποία θα πραγματοποιηθεί στις 19 Φεβρουαρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, θα συντονίσει ο Γιάννης Μπασκόζος, δημοσιογράφος και διευθυντής του περιοδικού ΔΙΑΒΑΖΩ. Οι έξι συγγραφείς που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Megaron Plus, είναι ο Θανάσης Βαλτινός, ο Φίλιππος Δρακονταειδής, ο Νίκος Θέμελης, ο Τάκης Θεοδωρόπουλος, ο Μένης Κουμανταρέας και ο Κώστας Μουρσελάς.



Ο Θανάσης Βαλτινός έχει γράψει διηγήματα, μυθιστορήματα και σενάρια για τον κινηματογράφο. Δύο από τα γνωστότερα βιβλία του που μεταφράστηκαν στο εξωτερικό είναι το «Συναξάρι Ανδρέα Κορδοπάτη. Βιβλίο πρώτο: Αμερική» (εκδ. Εστία) και «Η Κάθοδος των εννιά» (εκδ. Εστία). Στο πρώτο, το οποίο πρωτοδημοσιεύτηκε το 1964 στο περιοδικό «Ταχυδρόμος» και έχει μεταφραστεί στα γαλλικά, τα γερμανικά και τα σουηδικά, διαβάζουμε τις περιπέτειες ενός πάμπτωχου Πελοποννήσιου αγρότη, ο οποίος στις αρχές του 20ου αιώνα επιχειρεί να εγκατασταθεί σαν λαθρομετανάστης στη Γη της Επαγγελίας, την Αμερική.
Η «Κάθοδος των εννιά» είναι ουσιαστικά το πρώτο έργο του Θανάση Βαλτινού, το οποίο προκάλεσε αμέσως το αναγνωστικό ενδιαφέρον. Γράφτηκε το 1959 και πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εποχές» το 1963. Στις 73 σελίδες του διηγήματος, παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα την άσκοπη πορεία μιας ομάδας ανταρτών –που λιγοστεύει διαρκώς καθώς η αδιάκοπη καταδίωξη της προκαλεί απώλειες, συμπαρασύροντας στο θάνατο και όσους άλλους μπορεί από το αντίπαλο στρατόπεδο– πάνω στις πυρακτωμένες λοφοπλαγιές του Μοριά, με το αβάσταχτο μαρτύριο της πείνας και της δίψας.
«Το έργο του Θανάση Βαλτινού ξεπερνά κατά πολύ τα όρια της εθνικότητάς του. Είναι πάνω απ’ όλα ένας ύμνος στον αγώνα του ανθρώπου – ακόμη και αν είναι μάταιος… Στο κείμενο αυτό, διαγράφεται ολοφάνερα αυτή η γλωσσική αμεσότητα και η οικονομία εκφραστικών μέσων, που κάνει το έργο του Βαλτινού μοναδικό. Φράσεις σύντομες, απογυμνωμένες στο έπακρο. Μία τέχνη ελλειπτική που προσδίδει σ’ αυτά τα σύντομα κείμενα κάτι το κοφτό, το περίκομψα τραγικό και παγκόσμιο. Ο συγγραφέας επιμένει, συνεχίζει να σπουδάζει τη γλώσσα σε όλες της τις εκφάνσεις: από τον Ευριπίδη μέχρι τον χωρικό της Πελοποννήσου», γράφει το 1998 στη γαλλική «Le Monde» η δημοσιογράφος και κριτικός βιβλίου Florence Noiville.
Από την άλλη, ο συγγραφέας Μάριο Βίτι θα γράψει: «Η “Κάθοδος των εννιά” και το “Συναξάρι” είναι αφηγήματα αυτοβιογραφικά στραμμένα προς τα έξω, αποτείνονται σε έναν ακροατή και δείχνουν μια λίγο-πολύ φανερή πρόθεση να τον εντυπωσιάσουν, είναι κείμενα υγιή και δεν έχουν καμιά σχέση με τον μονόλογο κι ακόμη λιγότερο με τον εσωτερικό μονόλογο, αποφεύγοντας παρόμοιες εξεζητημένες μορφές αυτοβιογραφίας και αυτοανάλυσης. Μοιάζουν περισσότερο με μαρτυρίες που κάποιος συγγραφέας αναλαμβάνει να καταγράψει για να τις βάλει στη διάθεση ενός ευρύτερου ακροατηρίου».
Ο Θανάσης Βαλτινός έχει επίσης μεταφράσει αρχαίους τραγικούς. Το 1984 τιμήθηκε με το Βραβείο Σεναρίου του Φεστιβάλ Καννών· το 1990 με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος· το 2001 με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη. Τέλος, το 2002 του απονεμήθηκε το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών “Πέτρος Χάρις” για το σύνολο του έργου του.



Ο Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής είναι πεζογράφος, δοκιμιογράφος και μεταφραστής. Γεννήθηκε το 1940, σπούδασε στην Ελλάδα και στη Γαλλία και είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Μονπελλιέ (1997, έδρα Αδαμάντιος Κοραής). Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1962 και έχει δημοσιεύσει μυθιστορήματα, νουβέλες και συλλογές διηγημάτων.
Το δοκιμιακό έργο του αναφέρεται σε σύγχρονα προβλήματα, όπως η πολιτική του τρόμου στον 20ο αιώνα («Ο Φεβρουάριος αιών»), η εξέλιξη της λογοτεχνίας από την Αναγέννηση ως τις μέρες μας («Παραμύθι της λογοτεχνίας»), οι αλλαγές που κομίζει η τεχνολογία στην αντίληψη της προσωπικής και συλλογικής μνήμης («Μνήμη και μνήμη»).
Οι μεταφράσεις του, από τα γαλλικά και ισπανικά, φέρνουν για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό τα πλήρη και σχολιασμένα κείμενα του Μισέλ ντε Μονταίνι («Δοκίμια»), του Φρανσουά Ραμπελαί («Γαργαντούας και Πανταγκρυέλ»), του Ισπανού ιερωμένου και στοχαστή Μπαλτάσαρ Γκρασιάν («Χρησμολόγιο και τέχνη της φρόνησης», «Ο Ήρωας»), του Πορτογάλου ποιητή Φερνάντο Πεσσόα («Τα ποιήματα του Αλμπέρτο Καγιέιρο»), του Μεξικανού πεζογράφου Χουάν Ρούλφο («Η πεδιάδα στις φλόγες»).
Επίσης, ο Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, Ιππότης της Τάξης Τεχνών και Γραμμάτων της Γαλλίας, μέλος, δωρητής και ευεργέτης πνευματικών συλλόγων και παραγωγός εκπομπών στο Τρίτο Πρόγραμμα. Έχει γράψει σενάρια για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, συνεργάζεται με λογοτεχνικά έντυπα και παρουσιάζει βιβλία Ελλήνων και ξένων συγγραφέων και στοχαστών σε περιοδικά και εφημερίδες. Το 1981 τιμήθηκε με το β’ Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος.
Τα τελευταία δέκα χρόνια έχει εκδώσει: «Σχόλια σχετικά με την περίπτωση», «Στα ίχνη της παράστασης», «Προς Οφρύνιο», «Το άγαλμα», «Το μήνυμα», «Η πρόσοψη», «Ταξίδι ως την καταγωγή του κόσμου», «Ο ρινόκερος θα είναι εδώ».



Ο Νίκος Θέμελης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Τελείωσε τη Γερμανική Σχολή Αθηνών, το Doepfeld Gymnasium. Σπούδασε νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και μετά το στρατιωτικό του συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία, όπου το 1975 έκανε το διδακτορικό του σε θέματα Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Εργάστηκε στην Αγροτική Τράπεζα, στο Υπουργείο Οικονομικών και στη Νομική Υπηρεσία του Συμβουλίου Υπουργών στις Βρυξέλλες. Από το 1981 υπήρξε συνεργάτης του Κώστα Σημίτη, ακολουθώντας τον στα Υπουργεία Γεωργίας, Εθνικής Οικονομίας, Παιδείας, Βιομηχανίας, μέχρι και στα πρωθυπουργικά του καθήκοντα. Έχει κάνει επιστημονικές δημοσιεύσεις γύρω από ζητήματα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Εκτός από τον χώρο της πολιτικής και της επιστήμης, τα ενδιαφέροντά του επικεντρώνονται στη ζωγραφική, τη μουσική και τη λογοτεχνία. Το «Μια ζωή δυο ζωές» είναι το πέμπτο βιβλίο του, μετά την τριλογία «Αναζήτηση», «Ανατροπή», «Αναλαμπή» και το «Για μια συντροφιά ανάμεσά μας».
«Ο Νίκος Θέμελης έκανε την εμφάνισή του στη νεοελληνική πεζογραφία πολύ πρόσφατα, μόλις το 1998», γράφει η μεταφράστρια και κριτικός λογοτεχνίας Τιτίκα Δημητρούλια. «Με το πρώτο του ήδη μυθιστόρημα, την Αναζήτηση, κατέθεσε ένα δείγμα πολύ καλά επεξεργασμένης και εμπνευσμένης ρεαλιστικής γραφής, που συναντά τις καλύτερες στιγμές του ευρωπαϊκού μυθιστορήματος. Τα έργα του Θέμελη παρακολουθούν το γύρισμα του αιώνα, τη μετάβαση από τον 19ο στον 20ο αιώνα και λειτουργούν ως κάτοπτρα. Μπροστά-μπροστά τα είδωλα των ηρώων του, που χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Σε αυτούς που φεύγουν ή μάλλον που κουβαλούν τη φυγή μέσα τους, μαζί και την επανάσταση ενάντια στη μοίρα τους, την κοινωνία, την ιστορία και είναι τα δρώντα πρόσωπα της ιστορίας. Και σε αυτούς που μένουν, που ταυτίζονται με τις παγιωμένες κοινωνικές δομές και ενστερνίζονται τα κοινωνικοπολιτικά στερεότυπα, τους θεατές. Χαρακτήρες σύνθετοι, πολυδιάστατοι και καλοδουλεμένοι, χαρακτηρίζονται εντούτοις από έντονες συνδηλώσεις που παραπέμπουν σε λαϊκές δοξασίες θρησκευτικές και ιστορικές - και οι οποίες αρχίζουν από το Ιερό Δισκοπότηρο και καταλήγουν στον Αη-Γιώργη της ορθόδοξης παράδοσης ή στα οικουμενικά παραμύθια με τις βασιλοπούλες και τα βασιλόπουλα - και συντελούν στην ανάδειξή τους ως αρχετυπικές μορφές μιας ιδιόμορφης ανατροπής. Πίσω από τα είδωλα των ηρώων όμως, διαγράφεται το είδωλο των λαών και των τόπων, με πρώτα τα Βαλκάνια, ως τη Μαύρη Θάλασσα και τις ακτές της Τουρκίας. Στο πλαίσιο αυτό η Ελλάδα είναι ασυνείδητα χωρισμένη στα δύο, από τη μια μεριά έχουμε το μικρό και ανεξάρτητο ελληνικό κράτος και από την άλλη τις ισχυρές κοινότητες της ομογένειας, τις παροικίες».



Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954. Εργάστηκε επί σειρά ετών σαν δημοσιογράφος και υπήρξε ο πρώτος διευθυντής σύνταξης του πολιτιστικού περιοδικού ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ, που εξέδιδε ο Μάνος Χατζιδάκις. Το μυθιστόρημά του «Η δύναμη του σκοτεινού θεού» τιμήθηκε το 1999 με το βραβείο του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών. Η Γαλλική Ακαδημία του απένειμε το 2004, το «Πορφυρό μετάλλιο για την ακτινοβολία της γαλλικής γλώσσας και λογοτεχνίας» για το σύνολο του έργου του που έχει μεταφραστεί στα γαλλικά. Από το 1996 εργάζεται στον εκδοτικό χώρο και από το 1998 είναι υπεύθυνος σειρών στις εκδόσεις «Ωκεανίδα». Είναι τακτικός επιφυλλιδογράφος στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ. Έχει εκδώσει εννέα μυθιστορήματα και δυο δοκίμια.



Ο Μένης Κουμανταρέας γεννήθηκε στην Αθήνα. Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Πρότυπο Λύκειο Αθηνών και δοκίμασε τις δυνάμεις του στη Φιλοσοφική και τη Νομική Σχολή, τις οποίες και εγκατέλειψε. Δεν ολοκλήρωσε ούτε τις θεατρικές του σπουδές, ενώ για ένα πολύ σύντομο διάστημα ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στο ναυτικό και εργάστηκε για είκοσι χρόνια ως υπάλληλος ναυτιλιακών και ασφαλιστικών εταιρειών. Το 1972 σπούδασε με υποτροφία (DAAD) στο Βερολίνο για έξι μήνες.
Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1961, με μεταφράσεις Μοράβια, Χέμινγουαιη, Τζόυς, στο περιοδικό «Ταχυδρόμος». Το 1962 εκδόθηκε η πρώτη του συλλογή διηγημάτων «Τα μηχανάκια». Κείμενά του δημοσιεύτηκαν σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά («Εκλογή», «Επιθεώρηση Τέχνης», «Τραμ», «Ηριδανός», «Ο Ταχυδρόμος», «Οδός Πανός», «Λέξη» κ.ά.). Κατά τη διάρκεια της επταετίας πήρε μέρος στην αντιστασιακή έκδοση «18 Κείμενα» και οδηγήθηκε τρεις φορές σε δίκη, βάσει του νόμου περί ασέμνου δημοσιεύματος, για το έργο του «Το Αρμένισμα». Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος (1967 για το «Αρμένισμα»), το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος (1975 για τη «Βιοτεχνία υαλικών»), και το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος το 1997 για τη συλλογή «Η μυρωδιά τους με κάνει να κλαίω». Είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και από το 1982 ως το 1986 συμμετείχε στο Δ.Σ. της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Από το 1982 ασχολείται αποκλειστικά με το γράψιμο. Τα βιβλία του «Κυρία Κούλα», «Τα καημένα» και «Η φανέλα με το 9» έγιναν ταινίες για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο.
Κεντρικό πρόσωπο και πεδίο της δράσης σε όλα τα έργα του Μένη Κουμανταρέα ήταν και είναι η Αθήνα, όπου ο συγγραφέας αντιπαραθέτει το ευάλωτο άτομο στην Ιστορία και τη μοίρα, μιλάει για την ατομική και τη συλλογική διάψευση, μέσα από ιστορίες στις οποίες ο καθένας αναγνωρίζει τον εαυτό του. Ακούραστος παρατηρητής της καθημερινότητας, ο Κουμανταρέας αφουγκράζεται το ρυθμό και τα προβλήματα της εποχής και συνεχίζει, ως σήμερα, να τα αποδίδει με φρέσκια και ανεπιτήδευτη γραφή. Σημαντική είναι η συμβολή του και στην πρόσληψη της ξένης πεζογραφίας στη χώρα μας, αφού έχει μεταφράσει με άποψη έργα των Ουίλλιαμ Φώκνερ, Χέρμαν Έσσε, Χέρμαν Μέλβιλ, Γκέοργκ Μπύχνερ, κ.ά.



Ο Κώστας Μουρσελάς γεννήθηκε στον Πειραιά. Εκεί τελείωσε και το λύκειο. Το 1951, πρωτοετής φοιτητής Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών συλλαμβάνεται ως στέλεχος της ΕΠΟΝ και δικάζεται από έκτακτο στρατοδικείο της εποχής (υπόθεση Μπελογιάννη). Για χρόνια σπούδαζε βιολί, αλλά διέκοψε όταν άρχισε να τον θέλγει – και να γράφει – θέατρο. Εγκαταλείπει τη δικηγορία και διορίζεται δημόσιος υπάλληλος, αλλά το 1969 απολύεται από τη χούντα. Έκτοτε, αφοσιώνεται ολοκληρωτικά – και επαγγελματικά – στη συγγραφή: θέατρο, τηλεόραση, σενάριο, δημοσιογραφία, δοκίμιο, πεζογραφία. Έργα του παίχτηκαν από θιάσους του Ελεύθερου Θεάτρου, από το Εθνικό Θέατρο, το Θέατρο Τέχνης, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, από Δημοτικά Θέατρα, καθώς και στο εξωτερικό (Γαλλία, Γερμανία, Κύπρος).
Στο πλατύ κοινό έγινε γνωστός κυρίως από την τηλεοπτική παρουσίαση μιας σειράς μονόπρακτων του με τον τίτλο «Εκείνος και…Εκείνος», ενώ από τα πιο γνωστά μυθιστορήματά του είναι το «Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά», «Το παιχνίδι των τεσσάρων», το «Κλειστόν λόγω μελαγχολίας», το «Παλιώνουν οι άνθρωποι» κλπ. Έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά, τα γερμανικά, τα τουρκικά και τα εβραϊκά.
Ο φιλόλογος και συγγραφέας Νικήτας Παρίσης θα γράψει για τον Κώστα Μουρσελά: «Με είκοσι συνολικά θεατρικά έργα και με 130 τηλεοπτικά θεατρικά μονόπρακτα στο ενεργητικό του, ο θεατρικός Μουρσελάς διαγράφει μια ιδιαίτερα παραγωγική τροχιά που κινείται κυρίως στην περιοχή του λεγόμενου θεάτρου του παραλόγου. Εκείνο, όμως, που προσθέτει στα θεατρικά του έργα το μέγιστο εύσημο, είναι ο τρόπος με τον οποίο διαπλάθει τους ανθρώπινους χαρακτήρες. Σαρκαστικός και ειρωνικός στην ουσία του ο Μουρσελάς, οδηγεί τους ήρωες των έργων του σ' ένα είδος ηθικής απογύμνωσης, χωρίς όμως και να τους τσακίζει. Κατανοώντας τον άνθρωπο ως βασανιζόμενη ύπαρξη μέσα στον παραλογισμό της ζωής, επιδιώκει να τον οδηγήσει σταδιακά σε μια κατάσταση αυτοσυνειδησίας. Παράλληλα, ο θεατρικός του λόγος είναι άμεσος, ευθύβολος και επικοινωνιακά ιδιαίτερα δραστικός. Το 1989 ο Μουρσελάς ξαφνιάζει το ελληνικό κοινό με το πρώτο πολυσέλιδο μυθιστόρημά του, το «Βαμμένα κόκκινα μαλλιά». Αυτή η ξαφνική συγγραφική μεταστροφή του Μουρσελά, από το θεατρικό στο μυθιστορηματικό λόγο, ήταν μη αναμενόμενη. Το μυθιστόρημα όμως αυτό υπήρξε το πιο σημαντικό λογοτεχνικό γεγονός της δεκαετίας του '90. Υπήρξε το πρώτο έργο, που μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, έσπασε το φράγμα των 200.000 αντιτύπων και ήδη αριθμεί 100 περίπου εκδόσεις».



Στις 19 Φεβρουαρίου, στην εκδήλωση του Megaron Plus, έξι από τους σημαντικότερους και αντιπροσωπευτικότερους σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς θα μιλήσουν για το έργο τους, θα συνομιλήσουν μεταξύ τους και θα απαντήσουν στις ερωτήσεις του κοινού.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Συνταγές