«ΝΥΧΤΕΡΙΔΕΣ», της Λένας Κιτσοπούλου

Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Πεζογράφου, Περιοδικού «Διαβάζω» 2006

Εκδόσεις Κέδρος

Ένα κορίτσι δεκατριών χρονών σπάει την πόρτα της εφηβείας και μπαίνει μέσα. Μια μάνα σκύβει απελπισμένη πάνω από τη λεκάνη της τουαλέτας. Ένας μεσήλικας είναι πεσμένος κάτω, εδώ και ώρες.Ένας νεαρός περπατάει μέσα στο κρύο με τα χέρια χωμένα στις τσέπες του.Ένας πατέρας κλαίει τηγανίζοντας πατάτες.Μια Γιούλα έχει τυλίξει το καλώδιο του τηλεφώνου γύρω από το λαιμό της.Η οικογένεια κάθεται αγαπημένη στο τραπέζι και τρώει κατσικάκι του φούρνου∙ ή μήπως τρώει τα μέλη της;

Οι ήρωες του βιβλίου παλεύουν απεγνωσμένα να υποτάξουν τα σκοτεινά και βίαια ένστικτά τους αλλά αυτά είναι τελικά που θα τους σπρώξουν στο επόμενο βήμα, άλλοτε λυτρωτικό, άλλοτε καταστροφικό, πάντα όμως αναγκαίο και αναπόφευκτο.

Η Λένα Κιτσοπούλου γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα. Είναι ηθοποιός. Οι Νυχτερίδες είναι το πρώτο της βιβλίο.

Κριτικές:

"...Με γλώσσα κοφτή και ασθμαίνουσα φέρνει στην επιφάνεια όσα κουκουλώνουμε μέσα μας - θυμό, επιθυμίες, ενοχές - δίνοντας απανωτά χαστούκια στον μικροαστικό καθωσπρεπισμό."

Σταυρούλα Παπασπύρου, VOGUE, Ιούλιος 2007

"Η Λένα Κιτσοπούλου υπογράφει ένα 'εκρηκτικό' ντεμπούτο στην πεζογραφία των τελευταίων ετών. Οι ιστορίες της φέρνουν στο νου κάτι από την ατμόσφαιρα των ταινιών Παγοθύελλα και Ευτυχία. Η φαινομενική ηρεμία διαρρηγνύεται, για να αποκαλύψει από πίσω το σοκ και τη βία. Στις Νυχτερίδες άνθρωποι καταβυθίζονται στην άβυσσο των ενστίκτων τους. Η κοφτερή σαν λεπίδι γλώσσα της κάνει την αλήθεια τους ακόμη πιο αβάστακτη. Η ηθοποιός Λένα Κιτσοπούλου, με ενδιαφέρουσα πορεία στο θέατρο και το σινεμά, αναμετριέται με τη σκληρότητα χωρίς να φοβάται τις λέξεις."

Εύη Καρκίτη, ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ, 5/11/2006

"Οι ήρωές της είναι σκοτεινοί, ωμά βίαιοι ή ωμά αγαθοί, καταστροφικοί και καταδικασμένοι. Στις αντιδράσεις τους υπάρχει κατανόηση ζωής αλλά και τεράστια οργή. Γνήσια οργή με μια γλώσσα που, παρ' ότι αναμασάει εκφραστικά κλισέ σύγχρονης βίας, δημιουργεί ένα δικό της ύφος. Μια γλώσσα που σε δονεί. Που γεννάει μια αίσθηση μοίρας, ένα αδιέξοδο θνητότητας, ένα άδικο τέλος. Κι όλα αυτά με μια φρεσκάδα κι ένα χιούμορ υποδόριο. Ορισμένες στιγμές είχα την αίσθηση του αναγνώστη που ενώ διαβάζει βλάσφημες ιστορίες τον διαπερνάνει δυνατό ρεύμα ανθρωπιάς και στήνει κουβέντα με την συγγραφέα. Μόνο που εκείνη, λίγο πριν δακρύσει, αντί να μιλήσει, ραπάρει, επαναλαμβάνοντας το κουπλέ του τραγουδιού του Αγγελάκα 'Σιγά μη κλάψω - σιγά μη κλάψω'."

Ε.Δ.Χ., ΤΑ ΝΕΑ, 11/9/2006

"... διαβάζεται απνευστί. Με μια γλώσσα καίρια, κοφτή, νεανική, που απεκδύεται περιττά στολίδια, η Κιτσοπούλου βυθίζεται στο πιο σκοτεινό κομμάτι της ύπαρξης, σε όλο το ασύνειδο κομμάτι απαγορευμένων επιθυμιών και παρορμήσεων που με έναν παράδοξο αλλά πειστικό τρόπο βρίσκουν διέξοδο στην πραγμάτωσή τους. Πρόκειται για 12 ιστορίες που ξεκινούν από μια αναγνωρίσιμη καθημερινότητα για να ξεστρατίσουν στο τέλος κάνοντας την ανατροπή."

Αγγελική Μπομπούλα, ΒΡΑΔΥΝΗ, 17/3/2007