Ο ΝΑΒΙΝΤ ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΓΙΑ ΔΙΑΚΟΠΕΣΠΑΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Στο σχολείο του Άλκη ήρθε ένας καινούριος μαθητής που δεν κατάγεται από την Ελλάδα. Λέγεται Ναβίντ και έφτασε εδώ με τη μητέρα του, έπειτα από ένα μεγάλο και επικίνδυνο ταξίδι.
Τι ήρθε όμως να κάνει στην Ελλάδα και πού βρίσκεται ο μπαμπάς του; Σίγουρα δεν ήρθε για διακοπές, γιατί, αν ήταν έτσι, δε θα γραφόταν στο σχολείο, θα πήγαινε στα νησιά. Άλλωστε, δεν έχουν σχολεία στη χώρα του;
Και, καλά, το σχολείο δεν είναι και τόσο ωραίο πράγμα. Δεν έχουν όμως όλα τα άλλα ωραία που έχουμε κι εδώ, όπως τηλεόραση, μπάλα, μπαμπάδες, ίντερνετ, παγωτά; Και, αν τα έχουν, γιατί έφυγε ο Ναβίντ;
Μέσα από τις σχολικές του εκθέσεις ο Άλκης θα προσπαθήσει να βρει απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα και θα ανακαλύψει ότι η χώρα του φίλου του, του Ναβίντ, έχει όλα τα παραπάνω, αλλά και πολλά διαφορετικά από την Ελλάδα. Είναι μια χώρα μαγική, ωστόσο βασανίζεται από ένα μεγάλο πρόβλημα...
Ένα βιβλίο για το ρατσισμό και την ξενοφοβία, ένα βιβλίο για όλους τους Ναβίντ που ζουν δίπλα μας.
Ο συγγραφέας έχει παραχωρήσει όλα τα δικαιώματα από την πώληση του βιβλίου στο Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες. Αγοράζοντάς το, συμβάλλετε στην ενίσχυση και προστασία των προσφύγων και των αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα.
Ο Πάνος Χριστοδούλου γεννήθηκε το 1972 στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά και εργάστηκε τρία χρόνια ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ. Σήμερα είναι δικηγόρος στο Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες (μη κυβερνητική οργάνωση, που προσφέρει νομική και κοινωνική βοήθεια στους πρόσφυγες και στους αιτούντες άσυλο στην Ελλάδα). Αυτό είναι το τρίτο του βιβλίο. Έχει εκδώσει ακόμη δύο παραμύθια, που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Άγκυρα:
Ο Ορέστης έχει ορέξεις και πόνο στην κοιλιά (2003), και
Το παιδί και τα θυμωμένα αστέρια (2006).
Από τις εκδόσεις Κέδρος πρόκειται να κυκλοφορήσουν επίσης τα βιβλία του:
- Τροχονόμος στα κατσάβραχα
- Ο Ζαχαρίας και η σπιτική μπεσαμέλ
10 σχόλια:
Poly wraio bibliaraki kai me e3upno xioumor!
Sigoura -ektos apo ta paidia- prepei na to diabasoun kai oi megaloi!
Mou to protine filos gia ta paidia mou. To epsaksa prin to agoraso epidi tin eho patisei me polla "skoupidia" agorazontas vivlia gia ta paidia. Piga na to ksefiliso kai telika kolisa! To diavasa olokliro kai apneusti! Fantastiko! Diaskedastiko me noimata kai horis didaktismous! Tora exoun kolisei kai ta paidia mou...
Όλα έχουν δυο πλευρές! Όταν δουλεύεις για τους πρόσφυγες, όπως ο Πάνος Χριστοδούλου, βλέπεις τα πράγματα από μέσα. Γνωρίζεις τι τους οδήγησε μακριά από τις εστίες τους, νιώθεις την αγωνία που δημιουργεί αυτό που άφησαν πίσω και το καινούργιο που βρίσκουν, και ταυτόχρονα ξέρεις τι πραγματικά συμβαίνει στις χώρες υποδοχής: από τη μια το κράτος και από την άλλη η συμπεριφορά των πολιτών. Το βιβλίο, που αφιερώνεται σε όλους τους Ναβίντ, μιλά για τις ανθρώπινες σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στους μαθητές μιας σχολικής τάξης μέσα από τις εκθέσεις ενός παιδιού.
Ο Άλκης γράφει με ευθύτητα τις σκέψεις του γιατί είναι παιδί. Προσπαθεί να λύσει τις απορίες του με το δικό του μυαλό, ευτυχώς. Ευτυχώς, γιατί δεν παρεμβαίνει ο καθωσπρεπισμός, ο διδακτισμός και η ψευτοπονοψυχία των μεγάλων. Ο Άλκης καταλαβαίνει ότι ο Ναβίντ είναι παιδί σαν κι αυτόν. Κι ο Ναβίντ συχνά ξεχνιέται και ζει την παιδικότητά του, όπως όλα τα παιδιά του κόσμου. Ένα βιβλίο φρέσκο, τρυφερό και πολλές φορές αστείο!
Από εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ (18/4/2008)
To diavasa me ta paidia mou kai to proteinw se olous (goneis kai paidia!)
Malista kapou eida sto internet oti exei protathei kai gia to logotexniko brabeio tou "Diavazo"
Euxomai na to kerdisei!
Bravo! me tetoia vivlia isws nikisoume epitelous tin ksenofovia kai ton ratsismo mas...
(Το βιβλίο αυτο) "με καυστικό χιούμορ εικονογραφεί παραστατικά τον παραλογισμό και τις αντιφάσεις της ελληνικής κοινωνίας, ακολουθώντας με συνέπεια τους αυστηρούς κανόνες μιας λογικής που σπάει κόκαλα και εμείς αντιλαμβανόμαστε ότι ακόμα και τα 11χρονα παιδιά έχουν πάρει χαμπάρι ότι η όμορφη Ελλάδα της παλικαριάς και του φιλότιμου δεν είναι όαση, αλλά άγρια κι επικίνδυνη ζούγκλα για τους πρόσφυγες, θέμα που καίει στις μέρες μας.
Ξεκαρδιστικές σκηνές, αλλά και πολύ πραγματικές κι αναγνωρίσιμες, γραμμένες με παιδικό ρεαλισμό, ανεπηρέαστο από τον διδακτισμό, τον καθωσπρεπισμό και την ψυχοπονιά των μεγάλων.
Ο Ναβίντ και η μητέρα του είναι πρόσφυγες που έφυγαν κυνηγημένοι από τον τόπο τους, όπως παλαιότερα οι δικοί μας Μικρασιάτες. Σήμερα, έχουν κι αυτοί να αντιμετωπίσουν την ξενοφοβία και τις προκαταλήψεις μας διότι η συμβίωση με τους ξένους και το δικαίωμα στη διαφορά δεν είναι κάτι προφανές, αλλά στάση ζωής που μαθαίνεται. Εξαιρετικό!"
Μαρίζα Ντεκάστρο, ΤΑ ΝΕΑ 24/5/08
Antigrafh apo TA NEA (24/5/08) kai th Mariza Ntekastro:
"Με καυστικό χιούμορ εικονογραφεί παραστατικά τον παραλογισμό και τις αντιφάσεις της ελληνικής κοινωνίας, ακολουθώντας με συνέπεια τους αυστηρούς κανόνες μιας λογικής που σπάει κόκαλα και εμείς αντιλαμβανόμαστε ότι ακόμα και τα 11χρονα παιδιά έχουν πάρει χαμπάρι ότι η όμορφη Ελλάδα της παλικαριάς και του φιλότιμου δεν είναι όαση, αλλά άγρια κι επικίνδυνη ζούγκλα για τους πρόσφυγες, θέμα που καίει στις μέρες μας.
Ξεκαρδιστικές σκηνές, αλλά και πολύ πραγματικές κι αναγνωρίσιμες, γραμμένες με παιδικό ρεαλισμό, ανεπηρέαστο από τον διδακτισμό, τον καθωσπρεπισμό και την ψυχοπονιά των μεγάλων.
Ο Ναβίντ και η μητέρα του είναι πρόσφυγες που έφυγαν κυνηγημένοι από τον τόπο τους, όπως παλαιότερα οι δικοί μας Μικρασιάτες. Σήμερα, έχουν κι αυτοί να αντιμετωπίσουν την ξενοφοβία και τις προκαταλήψεις μας διότι η συμβίωση με τους ξένους και το δικαίωμα στη διαφορά δεν είναι κάτι προφανές, αλλά στάση ζωής που μαθαίνεται. Εξαιρετικό!"
ο Ναβίντ είναι αληθινός ήρωας! Η ιστορία του είναι αληθινή. Αυτά και χειρότερα τραβάνε οι πρόσφυγες μέχρι να φτάσουν στην Ελλάδα και μετά έχουν να αντιμετωπίσουν την ξενοφοβία μας και το ρατσισμό μας...
Πάντως το βιβλίο είναι πολύ καλό γιατί δεν τα παρουσιάζει όλα αυτά με στόμφο και καταγγελτικό τρόπο. Ο συγγραφέας έχει βάλει τον Άλκη (ένα παιδάκι της 5ης δημοτικού) να μας διηγηθεί την ιστορία του Ναβίντ κι έτσι η διήγηση έχει μια παιδική αφέλεια, που όμως λέει μεγάλες αλήθειες και ταυτόχρονα με πολύ χιούμορ σατυρίζει και καυτηριάζει τον υπερπατριωτισμό και την ξενοφοβία μας.
Kataplhktiko vivlio!!! Mou aresan para poly ta kefalaia (‘h kalutera oi ektheseis) me ti thriskeia, tis efeureseis kai tin episkepsh sto nosokomeio.
Peite sto suggrafea na grapsei kai sunexeia! Na kanei ena deftero meros tis istorias tou Navid. Na ehei megalwsei o Navid kai na psaxnei gia douleia. Kalo tha htan na parousiastei ki auto to kommati tis zwis twn prosfugwn kai metanastwn: H ekmetalleush pou ufistantai otan douleuoun…
Efuestath anaptuksh! Polu eksupnh h epilogh na parousiastei ena tetoio thema mesa apo tis Ektheseis enos mathith Dhmotikou!
Δημοσίευση σχολίου