«Η τέχνη της χαράς», της Γκολιάρντα Σαπιέντσα

ΣΕΙΡΑ: ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΚΛΑΣΙΚΟΙ
ΤΙΤΛΟΣ: Η τέχνη της χαράς
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Γκολιάρντα Σαπιέντσα
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Άννα Παπασταύρου
ISBN: 978-960-16-2621-5
ΣΧΗΜΑ: 14x21
ΣΕΛΙΔΕΣ: 728
ΤΙΜΗ ΠΡΩΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: 27,00 €
ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: ΙΟΥΝΙΟΣ 2009
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΠΑΤΑΚΗΣ

Το βιβλίο:
Η τέχνη της χαράς, το μυθιστόρημα της Γκολιάρντα Σαπιέντσα που δημοσιεύτηκε μετά τον θάνατο της συγγραφέας, είναι ένα μεγάλο ιταλικό μυθιστόρημα στο οποίο το έπος, η ιστορία και το οικογενειακό χρονικό συνυφαίνονται και διαδέχονται το ένα το άλλο.
Ενώ η Ιταλία γύρω της μεταμορφώνεται, η Σικελή ηρωίδα του βιβλίου, γεννημένη το 1900, είναι το κακοποιημένο παιδί μιας δυστυχισμένης, πάμφτωχης οικογένειας.
Η μοίρα της εννιάχρονης ορφανής που καταλήγει στο μοναστήρι μοιάζει προδιαγεγραμμένη: στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να ελπίζει σε μια θέση καμαριέρας. Όμως η νεαρή Μοντέστα εμφανίζει χαρακτηριστικά που δε συνάδουν με την ευσέβεια και την υποταγή: εξυπνάδα, πονηριά, αποφασιστικότητα, δίψα για τη γνώση και τη φιλήδονη πλευρά της ζωής. Και μ’ αυτά τα εφόδια πασχίζει να γκρεμίσει τα εμπόδια μέχρι την κορυφή της κοινωνικής ιεραρχίας: Εκκλησία, ηθική, παραδόσεις, πολιτικές πεποιθήσεις, κοινωνικές προκαταλήψεις… Η πορεία της ζωής της, από την ορφάνια και τον εγκλεισμό ως τη φυγή και την κοινωνική αναρρίχηση με κάθε κόστος, ξεδιπλώνεται με εξαιρετική αφηγηματική δύναμη και συμπαρασύρει πρόσωπα και καταστάσεις, με φόντο τις δοκιμασίες του εικοστού αιώνα.


Η συγγραφέας:
Η Γκολιάρντα Σαπιέντσα (1924-1996) γεννήθηκε στην Κατάνια της Σικελίας σε μια επαναστατική σοσιαλιστική οικογένεια. Είχε εντελώς ξεχωριστή παιδεία, πάντα μέσα στο σπίτι, ως αντίδραση στα καθεστωτικά σχολεία. Στα δεκαέξι της κέρδισε την υποτροφία που προοριζόταν για μαθητές-ηθοποιούς της Ακαδημίας Δραματικής Τέχνης της Ρώμης, κάτι που της επέτρεψε να γνωρίσει σε βάθος τη Ρώμη, να την αγαπήσει και να μείνει για πάντα εκεί. Για χρόνια υπήρξε δημοφιλέστατη ερμηνεύτρια του Λουίτζι Πιραντέλλο και έγινε διάσημη για τον ρόλο της Ερσίλια Ντρέι στο Να ντύσουμε τους γυμνούς. Η Σαπιέντσα δημοσίευσε τέσσερα μυθιστορήματα, που αποτελούν κομμάτι ενός αυτοβιογραφικού κύκλου: Lettera aperta (Ανοιχτή επιστολή, Μιλάνο, Garzanti, 1967), Il filo del mezzogiorno (Το νήμα του μεσημεριού, Μιλάνο, Garzanti, 1969), L’Università di Rebibbia (Το Πανεπιστήμιο της Ρεμπίμπια, Μιλάνο, Rizzoli, 1983), Le certezze del dubbio (Οι βεβαιότητες της αμφιβολίας, Κατάνια, Pellicanolibri, 1987). Άφησε πολλά ανέκδοτα έργα, ανάμεσά τους την Τέχνη της χαράς, που πρωτοδημοσιεύτηκε το 1998.


Αποσπάσματα από τον Τύπο:
«Στο αριστούργημά της η Γκολιάρντα Σαπιέντσα μάς αφηγείται ένα μαγικό ταξίδι στην καρδιά της Σικελίας. Ένα μεγάλο μυθιστόρημα, που σε παρασύρει και σε συγκινεί, ένα μυθιστόρημα πυρετού, πολύ συγκεκριμένο, γεμάτο εικόνες, ένα μυθιστόρημα έρωτα, οικογενειακών σχέσεων, ψυχολογικό και πολιτικό συνάμα, ριζωμένο σ’ ένα νησί που το κατοικούν άγριες αμυγδαλιές και βεντέτες. Η Τέχνη της χαράς είναι μια σάγκα, με τις χάρες και την ορμή που αρμόζουν στο είδος αυτό, με τον ίλιγγο της διαδοχής των γενεών...»
Le Nouvel Observateur

«Σου έρχεται στον νου η φιλοσοφική σκέψη του Ντιντερό, η ζωτική ορμή του D.H. Lawrence... Υπάρχει ταυτόχρονα η αγάπη του παιχνιδιού που είναι καταδική της...»
Jean-Maurice De Montrémy, LivresHebdo

«Μέσα από τον χείμαρρο των λέξεων γεννιέται με μαγικό τρόπο μια παράξενη λαχτάρα για τη ζωή. Για τη χαρά. Και ίσως και για τη σοφία».
Fabienne Pascaud, Télérama

«Το 1998 κυκλοφορεί στην Ιταλία ένα μεγάλο μυθιστόρημα, το μετά θάνατον δημοσιευμένο αριστούργημα μιας ηθοποιού που εν ζωή είχε δημοσιεύσει μόνο μερικά αυτοβιογραφικά κείμενα. Η πρώτη γαλλική μετάφραση αυτού του “αγνώστου ταυτότητας αντικειμένου” αποκάλυψε ένα μοναδικό έργο. Η Σαπιέντσα είναι η αιρετική πριγκίπισσα του ιταλικού εικοστού αιώνα...»
Le Monde

«Για ποιο λόγο πρέπει να διαβάσει κανείς οπωσδήποτε το βιβλίο αυτό; Γιατί είναι ένας ύμνος στη χαρά. Στην πιο καθαρή μορφή της, στη χαρά που γεννιέται από τη συνειδητοποίηση της χαράς της ύπαρξης του εαυτού αλλά και της ύπαρξης αυτών (ανθρώπων και πραγμάτων) χωρίς τους οποίους η ευτυχία θα ήταν αδύνατη. Οι πιο τραγικές και οι πιο λαμπρές στιγμές του εικοστού αιώνα φωτίζονται εδώ από ένα διαφορετικό φως και τα γεγονότα που τον χαρακτηρίζουν –πόλεμοι, επαναστάσεις, επιστήμη και τεχνολογία, τέχνη και φιλοσοφία– φέρουν εδώ τα σημάδια μιας γυναίκας, της Μοντέστα, που αναλαμβάνει να εκφράσει τις ελπίδες και τη βούληση όλων των άλλων γυναικών».
Luca Orsenigo, Corriere della Sera

«Το θέμα του αριστουργήματος της Σαπιέντσα δεν είναι άλλο από τη χωρίς φραγμούς επιθυμία μιας γυναίκας σκλάβας του σώματός της. Στην Τέχνη της χαράς η πριγκίπισσα Brandiforti είναι μια γυναίκα που έρχεται από πολύ μακριά... Στον Γατόπαρδο ο κόμης Salina ήταν η ενσάρκωση της παράδοσης μέσα από το δόγμα “ας αλλάξουμε τα πάντα για να μην αλλάξει τίποτα”. Στην Τέχνη της χαράς η πριγκίπισσα Brandiforti είναι το καινούριο πρόσωπο της πίστης στον εαυτό πέρα από τα γυρίσματα της ιστορίας: “Αν με αγκαλιάσεις, γυναίκα, θα σε βοηθήσω να κρατήσεις τη μνήμη σου και να μη φοβάσαι αυτά που πρέπει ν’ αλλάξουν για να μπορέσουμε να παραμείνουμε ζωντανοί”».
Se΄bastien Fumaroli, Le Figaro Litéraire

«Ύμνος στον έρωτα, ταξίδι στο ιταλικό novecento, το βίωμα ενός αιώνα πάνω στο κορμί, μέσα από τις αισθήσεις του σώματος μιας γυναίκας, σαν κολύμπι σε αγριεμένη θάλασσα. Υπάρξεις και πράγματα. Άντρες, γυναίκες, παιδιά. Φλούδα σπασμένη ηφαιστειογενούς γης, κύματα της θάλασσας της Σικελίας...»
J.-B. Marongiu, Libération

«Υπάρχουν βιβλία που πέφτουν στο κεφάλι μας σαν μετεωρίτες, που μας θαμπώνουν και μας καίνε. Η Τέχνη της χαράς είναι ένα από αυτά!»
André Clavel, L’Express

«Για να βοηθήσουν τους αναγνώστες να βρουν το βιβλίο που θα τους χαρίσει τη μεγαλύτερη απόλαυση, οι Γάλλοι βιβλιοπώλες διάβαζαν όλο το καλοκαίρι. Μεγάλη κερδισμένη η Γκολιάρντα Σαπιέντσα και η Τέχνη της χαράς».
Le Nouvel Odservateur