Ο Μανόλης Ευθυμίου ζούσε τη ζωή ενός επιτυχημένου αρχιτέκτονα και συζύγου - μέχρι εκείνο το καταραμένο τροχαίο, από το οποίο επιβίωσε. Ο Μανόλης υπήρξε ένας από τους τυχερούς που επιβιώνουν από τις ανθρωποθυσίες των δρόμων. Αυτά είναι τα καλά νέα.
Τα άσχημα νέα είναι ότι στο ατύχημα δεν έσπασαν μόνο γυαλιά, λαμαρίνες και ανθρώπινες σάρκες αλλά και κάτι άλλο, πιο βαθύ, μέσα του. Ύστερα από αυτό το ενδόμυχο κάταγμα που εμφάνισε την πιο σκοτεινή του πλευρά, τίποτε δεν είναι το ίδιο. Η ζωή του Μανόλη αποδομείται, η καθημερινότητά του σωριάζεται παταγωδώς. Τότε είναι που αρχίζει να ψάχνει για τη συντροφιά και της πιο γυμνής και απροσποίητης διαστροφής στα πιο απρόσμενα μέρη. Και εκεί μέσα, ανάμεσα στα δίποδα ζώα που τρέφουν την πείνα της ψυχής τους με σάρκες, παρατηρεί δεκάδες βλέμματα που λαμπυρίζουν με άσβεστη δίψα Θεού, και καλούν και τον ίδιο να γευτεί τη θεϊκή δίψα.
Ο Μανόλης, γνωρίζοντας ένα από τα πιο αρχαία και επικίνδυνα μυστικά της ανθρωπότητας, πρέπει να διαλέξει πλευρά: άνθρωπος, Θεός ή ζώο; Τι διαλέγουμε να γίνουμε, ποιοι διαλέγουμε να είμαστε;
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Πέτρος Αργυρίου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη μια κάποια χρονιά που κάποιοι αποφάσισαν για αυτόν, πριν από αυτόν, ότι ήταν το 1973 μ.Χ. Μεγαλώνοντας σε μια χρονολόγηση από ανθρώπους που δεν γνώρισε προσωπικά, συνέχισε να μεγαλώνει επιτυχώς ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους που δεν ήξερε, και τους περισσότερους από τους οποίους δεν θα ήθελε ποτέ να γνωρίσει αν είχε την επιλογή.
Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών μια επιστήμη που δεν φανταζόταν ποτέ του ότι περνούσε τον ʼνθρωπο για μηχανάκι.
Υπήρξε μέλος της Ελληνικής MENSA, αν και θεωρεί την αντίληψη πολύ σημαντικότερη από την πομπώδη ευφυΐα.
Κάποια στιγμή επέστρεψε στη γενέτειρά του την οποία θυμόταν σαν «νύμφη του Θερμαϊκού», μόνο και μόνο για να βρει μια σιχαμένη και γκρινιάρα γεροντοκόρη.
Έκτοτε, μέσα από τις στήλες του περιοδικού Ζενίθ και του διεθνούς εναλλακτικού περιοδικού Nexus πολεμάει το συντηρητισμό, την πνευματική στειρότητα, τη fast food γνώση και πρόοδο και όλα όσα σκοτώνουν τα ουμανιστικά οράματα σήμερα, όλα όσα πνίγουν ακαριαία το καλύτερο αύριο στην κούνια του.
Είπαν για το βιβλίο:
«Ο Πέτρος Αργυρίου είναι μια ρηξικέλευθη βορειοελλαδίτικη φωνή, που αποτυπώνει σε ένα κυψελωτό μυθιστόρημα τις αιρετικές του ανησυχίες.»
Δημήτρης Γ. Στεφανάκης
«Ίσως η πιο ανατριχιαστικά αληθινή και για αυτόν ακριβώς τον λόγο αδυσώπητα σκληρή αλληγορία, δοσμένη από τη μαγευτική και συνάμα σκοτεινή και κυνική γραφίδα του Πέτρου Αργυρίου. Τα ʼγρια Ζώα της Πόλης αποτελούν μια φρέσκια λογοτεχνική πρόταση, που εκπέμπει το δικό της αλλόκοτο φως στην ασπρόμαυρη εποχή μας.»
Γιώργος Στάμκος
Τα άσχημα νέα είναι ότι στο ατύχημα δεν έσπασαν μόνο γυαλιά, λαμαρίνες και ανθρώπινες σάρκες αλλά και κάτι άλλο, πιο βαθύ, μέσα του. Ύστερα από αυτό το ενδόμυχο κάταγμα που εμφάνισε την πιο σκοτεινή του πλευρά, τίποτε δεν είναι το ίδιο. Η ζωή του Μανόλη αποδομείται, η καθημερινότητά του σωριάζεται παταγωδώς. Τότε είναι που αρχίζει να ψάχνει για τη συντροφιά και της πιο γυμνής και απροσποίητης διαστροφής στα πιο απρόσμενα μέρη. Και εκεί μέσα, ανάμεσα στα δίποδα ζώα που τρέφουν την πείνα της ψυχής τους με σάρκες, παρατηρεί δεκάδες βλέμματα που λαμπυρίζουν με άσβεστη δίψα Θεού, και καλούν και τον ίδιο να γευτεί τη θεϊκή δίψα.
Ο Μανόλης, γνωρίζοντας ένα από τα πιο αρχαία και επικίνδυνα μυστικά της ανθρωπότητας, πρέπει να διαλέξει πλευρά: άνθρωπος, Θεός ή ζώο; Τι διαλέγουμε να γίνουμε, ποιοι διαλέγουμε να είμαστε;
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Πέτρος Αργυρίου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη μια κάποια χρονιά που κάποιοι αποφάσισαν για αυτόν, πριν από αυτόν, ότι ήταν το 1973 μ.Χ. Μεγαλώνοντας σε μια χρονολόγηση από ανθρώπους που δεν γνώρισε προσωπικά, συνέχισε να μεγαλώνει επιτυχώς ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους που δεν ήξερε, και τους περισσότερους από τους οποίους δεν θα ήθελε ποτέ να γνωρίσει αν είχε την επιλογή.
Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών μια επιστήμη που δεν φανταζόταν ποτέ του ότι περνούσε τον ʼνθρωπο για μηχανάκι.
Υπήρξε μέλος της Ελληνικής MENSA, αν και θεωρεί την αντίληψη πολύ σημαντικότερη από την πομπώδη ευφυΐα.
Κάποια στιγμή επέστρεψε στη γενέτειρά του την οποία θυμόταν σαν «νύμφη του Θερμαϊκού», μόνο και μόνο για να βρει μια σιχαμένη και γκρινιάρα γεροντοκόρη.
Έκτοτε, μέσα από τις στήλες του περιοδικού Ζενίθ και του διεθνούς εναλλακτικού περιοδικού Nexus πολεμάει το συντηρητισμό, την πνευματική στειρότητα, τη fast food γνώση και πρόοδο και όλα όσα σκοτώνουν τα ουμανιστικά οράματα σήμερα, όλα όσα πνίγουν ακαριαία το καλύτερο αύριο στην κούνια του.
Είπαν για το βιβλίο:
«Ο Πέτρος Αργυρίου είναι μια ρηξικέλευθη βορειοελλαδίτικη φωνή, που αποτυπώνει σε ένα κυψελωτό μυθιστόρημα τις αιρετικές του ανησυχίες.»
Δημήτρης Γ. Στεφανάκης
«Ίσως η πιο ανατριχιαστικά αληθινή και για αυτόν ακριβώς τον λόγο αδυσώπητα σκληρή αλληγορία, δοσμένη από τη μαγευτική και συνάμα σκοτεινή και κυνική γραφίδα του Πέτρου Αργυρίου. Τα ʼγρια Ζώα της Πόλης αποτελούν μια φρέσκια λογοτεχνική πρόταση, που εκπέμπει το δικό της αλλόκοτο φως στην ασπρόμαυρη εποχή μας.»
Γιώργος Στάμκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου