Το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου σας προσκαλεί
την Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009
και ώρα 19:00
στην παρουσίαση του βιβλίου του Αθανασίου Χρυσάφη «Οι Άγνωστοι Στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ 1974»
στην Αίθουσα Τελετών του Πανεπιστημίου Κύπρου (παρά την Καλλιπόλεως, πρώην Παιδαγωγική Ακαδημία)
Θα παρευρίσκεται ο συγγραφέας Αθανάσιος Χρυσάφης, πολεμιστής της ΕΛΔΥΚ 1974 και σήμερα Γυμναστής/Καθηγητής σε Λύκεια στη Θεσσαλονίκη.
Την εκδήλωση θα χαιρετίσουν ο σημερινός Διοικητής της ΕΛΔΥΚ και ο τότε Κύπριος λοχαγός του Χρυσάφη.
Παρουσιαστής του βιβλίου: Δρ Κώστας Μαυρίδης.
Η εκδήλωση θα διανθίζεται από φωτογραφικό υλικό.
Λίγα λόγια από την παρουσίαση:
Το βιβλίο καταγράφει τη μαρτυρία του συγγραφέα και άλλων επιζώντων πολεμιστών της ΕΛΔΥΚ 1974 με επίκεντρο τη μάχη γύρω από το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ στην Α΄ και Β΄ φάση της εισβολής. Δεν πρόκειται για ένα επαγγελματία συγγραφέα. Και δεν είναι ένα συνηθισμένο βιβλίο εξιστόρησης μιας στρατιωτικής μάχης. Το βιβλίο αποτελεί ζωντανή μνήμη γεμάτη αίμα, πόνο, αυταπάρνηση και πικρή αλήθεια. Είναι άλλος ένας Τύμβος, όπως εκείνον στην Μακεδονίτισσα, που θα ορθώνεται αγέρωχος μέσα στο χρόνο για να συντρίβει κάθε προσπάθεια παραποίησης της ιστορικής αλήθειας.
Το βιβλίο είναι συγκλονιστικό και βαθιά ανθρώπινο με όλη τη σημασία των λέξεων. Δεν πρέπει όμως να ειπωθούν πολλά διότι οφείλει ο αναγνώστης να βιώσει αυτό το ταξίδι μόνος του και χωρίς προειδοποιήσεις.
Για να νοιώσει τη δίψα του κατακαλόκαιρου καθώς θα τρέχει μέσα στον φλεγόμενο κάμπο με τους Ελδυκάριους στην επίθεση στο Κιόνελι.
Για να αισθανθεί την εγκατάλειψη και την προδοσία από τα υποχείρια της χούντας.
Για να ψηλαφίσει την αγωνία του βαριά τραυματία που κρατάει τα έντερα του έξω και θα πρέπει να διασχίσει ακάλυπτος και βαλλόμενος το Ανατολικό χωράφι.
Για να κλάψει όταν το παλικάρι σκοτώνεται και η μάνα του με την κοπελιά του τον καρτερούν στη Νέα Σμύρνη.
Για να γελάσει όταν ο Σιμίτας κι ο Βαλερτζής, στοιχηματίζοντας για ένα φραπέ, αρπάζουν το πολυβόλο και όρθιοι έξω από το όρυγμα καθηλώνουν το επερχόμενο κύμα των Μεχμετζίκ.
Η κορύφωση της τραγωδίας αλλά και του μεγαλείου: Καθώς τα τουρκικά άρματα ανεβαίνουν στο ύψωμα Β΄ στη δεύτερη φάση της εισβολής, οι Ελδυκάριοι παραμένουν ανυποχώρητοι μέσα στα ορύγματα με μόνο εφόδιο τον ατομικό τους οπλισμό. Σε κάποιους τα ραδιοφωνάκια πιάνουνε σταθμούς στην Αθήνα που παίζουν λαϊκά τραγούδια… Εκείνη την ώρα συντελείται η κορύφωση του μεγαλείου της ψυχής: μια φούχτα παλληκάρια συνειδητοποιούν το ύστατο χρέος απέναντι στην Ιστορία του Ελληνισμού.
Το βιβλίο αυτό θα μπορούσε να είχε άλλο τίτλο. Όπως,
«Η υπέρβαση των ανθρώπινων ορίων»,
«Οι νεκροί ζωντανοί αντιστέκονται»,
«Στην κόλαση της ΕΛΔΥΚ»,
«Πόνος κι αγάπη Πατρίδας».
την Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009
και ώρα 19:00
στην παρουσίαση του βιβλίου του Αθανασίου Χρυσάφη «Οι Άγνωστοι Στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ 1974»
στην Αίθουσα Τελετών του Πανεπιστημίου Κύπρου (παρά την Καλλιπόλεως, πρώην Παιδαγωγική Ακαδημία)
Θα παρευρίσκεται ο συγγραφέας Αθανάσιος Χρυσάφης, πολεμιστής της ΕΛΔΥΚ 1974 και σήμερα Γυμναστής/Καθηγητής σε Λύκεια στη Θεσσαλονίκη.
Την εκδήλωση θα χαιρετίσουν ο σημερινός Διοικητής της ΕΛΔΥΚ και ο τότε Κύπριος λοχαγός του Χρυσάφη.
Παρουσιαστής του βιβλίου: Δρ Κώστας Μαυρίδης.
Η εκδήλωση θα διανθίζεται από φωτογραφικό υλικό.
Λίγα λόγια από την παρουσίαση:
Το βιβλίο καταγράφει τη μαρτυρία του συγγραφέα και άλλων επιζώντων πολεμιστών της ΕΛΔΥΚ 1974 με επίκεντρο τη μάχη γύρω από το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ στην Α΄ και Β΄ φάση της εισβολής. Δεν πρόκειται για ένα επαγγελματία συγγραφέα. Και δεν είναι ένα συνηθισμένο βιβλίο εξιστόρησης μιας στρατιωτικής μάχης. Το βιβλίο αποτελεί ζωντανή μνήμη γεμάτη αίμα, πόνο, αυταπάρνηση και πικρή αλήθεια. Είναι άλλος ένας Τύμβος, όπως εκείνον στην Μακεδονίτισσα, που θα ορθώνεται αγέρωχος μέσα στο χρόνο για να συντρίβει κάθε προσπάθεια παραποίησης της ιστορικής αλήθειας.
Το βιβλίο είναι συγκλονιστικό και βαθιά ανθρώπινο με όλη τη σημασία των λέξεων. Δεν πρέπει όμως να ειπωθούν πολλά διότι οφείλει ο αναγνώστης να βιώσει αυτό το ταξίδι μόνος του και χωρίς προειδοποιήσεις.
Για να νοιώσει τη δίψα του κατακαλόκαιρου καθώς θα τρέχει μέσα στον φλεγόμενο κάμπο με τους Ελδυκάριους στην επίθεση στο Κιόνελι.
Για να αισθανθεί την εγκατάλειψη και την προδοσία από τα υποχείρια της χούντας.
Για να ψηλαφίσει την αγωνία του βαριά τραυματία που κρατάει τα έντερα του έξω και θα πρέπει να διασχίσει ακάλυπτος και βαλλόμενος το Ανατολικό χωράφι.
Για να κλάψει όταν το παλικάρι σκοτώνεται και η μάνα του με την κοπελιά του τον καρτερούν στη Νέα Σμύρνη.
Για να γελάσει όταν ο Σιμίτας κι ο Βαλερτζής, στοιχηματίζοντας για ένα φραπέ, αρπάζουν το πολυβόλο και όρθιοι έξω από το όρυγμα καθηλώνουν το επερχόμενο κύμα των Μεχμετζίκ.
Η κορύφωση της τραγωδίας αλλά και του μεγαλείου: Καθώς τα τουρκικά άρματα ανεβαίνουν στο ύψωμα Β΄ στη δεύτερη φάση της εισβολής, οι Ελδυκάριοι παραμένουν ανυποχώρητοι μέσα στα ορύγματα με μόνο εφόδιο τον ατομικό τους οπλισμό. Σε κάποιους τα ραδιοφωνάκια πιάνουνε σταθμούς στην Αθήνα που παίζουν λαϊκά τραγούδια… Εκείνη την ώρα συντελείται η κορύφωση του μεγαλείου της ψυχής: μια φούχτα παλληκάρια συνειδητοποιούν το ύστατο χρέος απέναντι στην Ιστορία του Ελληνισμού.
Το βιβλίο αυτό θα μπορούσε να είχε άλλο τίτλο. Όπως,
«Η υπέρβαση των ανθρώπινων ορίων»,
«Οι νεκροί ζωντανοί αντιστέκονται»,
«Στην κόλαση της ΕΛΔΥΚ»,
«Πόνος κι αγάπη Πατρίδας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου