Είδα την Αγία Κυριακή στις 22 Δεκεμβρίου του 2005 στο ΔΔ Βρυσούλας του Δήμου Λούρου. Μάζευα ελιές όλη την ημέρα και γυρίζοντας ο ήλιος στα βουνά του Σουλίου να δύσει, άφησα τα αδέρφια μου Νίκο και Θανάση να τσουβαλιάσουν τις ελιές και να τις φορτώσουν και εγώ πήγα να ανάψω το κανδήλι στον τάφο του πατέρα μου, χώρος κοιμητηρίου προσφορά του. Άναψα του πατέρα μου το κανδήλι στη συνέχεια έκρινα καλό να ανάψω και άλλων κεκοιμημένων αδελφών στο χώρο του κοιμητηρίου. Όλα τα κανδηλάκια άναβαν με την πρώτη ενός άναψε την 7η φορά. Ήταν εν ζωή άνθρωπος, ο Θεός να τον αναπαύσει, πολύ κακός. Είπα δεν θα περάσει του ανάποδου, εγώ θα σου το ανάψω το κανδηλάκι, όπερ και εγένετο. Να σημειωθεί πως άναψα κανδηλάκι σε κεκοιμημένους αδελφούς οι οποίοι εν ζωή έχουν φερθεί πολύ άσχημα στην οικογένεια του πατέρα μου αλλά και σε εμένα, ωστόσο έλεγα δεν πειράζει αυτοί ήταν, άλλος είναι ο κριτής.
Στη συνέχεια ενώ πήγαινα για την εκκλησία που χτίστηκε από τον παππού μου Δημήτριο Γούση, Μήτσιο -Γιώρη Νάση Γούση τον έλεγαν στο χωριό- ύστερα από αίτημα τη Αγίας Κυριακής. Ήμουνα γύρω στα 8 βήματα από την πόρτα της εισόδου, όταν ξαφνικά είδα μαυροφορεμένη κορασίδα να βγαίνει από την πόρτα με υπερυψωμένο γιακά, πέρασε από το χαγιάτι και έστριψε δυτικά. Στο πίσω μέρος διέκρινα το μαύρο, μακρύ ένδυμα, έδειχνε αυτό το παλιό που έφτιαχναν στον αργαλειό, και στη σπονδυλική στήλη από τον αυχένα έως κάτω να είναι σειρά σε ευθεία διάταξη μικροί άσπροι σταυροί και με βιαστικά βήματα κρύβεται στη γωνία της εκκλησίας. Λέω, από το χωριό μας είναι η κυρία να της πω μια καλησπέρα. Έτρεξα φωνάζοντας κυρία – κυρία, χάθηκε, εξαφανίστηκε. Αισθάνθηκα μια αγαλλίαση, ευρωσύνη και δεν άναψα τα κανδηλάκια της εκκλησίας, αλλά πήγα αμέσως στα αδέρφια μου Θανάση και Νίκο και τους ανέφερα αυτό που είδα. Σας παρακαλώ να με πιστέψετε, δεν έχω κανένα απολύτως λόγω να πω κυήματα της φαντασίας. Όλα αυτά που παραπάνω αναφέρω τα έχω καταγράψει σε ημερολόγιο που κρατάω. Σας ευχαριστώ, δοξολογώντας τον Κύριο που με αξίωσε δια της παρθενομάρτυρος Αγίας Κυριακής να δοξάσω -ουμε το όνομα του Αγίου μας Θεού.
Τα στοιχεία μου είναι στην διάθεσή σας.
Το παραπάνω κείμενο μας έστειλε στην Ματιά με email ο κος. Αλέξανδρος Γούσης.
Μπορείτε να διαβάσετε τον βίο της Αγίας Κυριακής, κάνοντας κλικ εδώ!
Στη συνέχεια ενώ πήγαινα για την εκκλησία που χτίστηκε από τον παππού μου Δημήτριο Γούση, Μήτσιο -Γιώρη Νάση Γούση τον έλεγαν στο χωριό- ύστερα από αίτημα τη Αγίας Κυριακής. Ήμουνα γύρω στα 8 βήματα από την πόρτα της εισόδου, όταν ξαφνικά είδα μαυροφορεμένη κορασίδα να βγαίνει από την πόρτα με υπερυψωμένο γιακά, πέρασε από το χαγιάτι και έστριψε δυτικά. Στο πίσω μέρος διέκρινα το μαύρο, μακρύ ένδυμα, έδειχνε αυτό το παλιό που έφτιαχναν στον αργαλειό, και στη σπονδυλική στήλη από τον αυχένα έως κάτω να είναι σειρά σε ευθεία διάταξη μικροί άσπροι σταυροί και με βιαστικά βήματα κρύβεται στη γωνία της εκκλησίας. Λέω, από το χωριό μας είναι η κυρία να της πω μια καλησπέρα. Έτρεξα φωνάζοντας κυρία – κυρία, χάθηκε, εξαφανίστηκε. Αισθάνθηκα μια αγαλλίαση, ευρωσύνη και δεν άναψα τα κανδηλάκια της εκκλησίας, αλλά πήγα αμέσως στα αδέρφια μου Θανάση και Νίκο και τους ανέφερα αυτό που είδα. Σας παρακαλώ να με πιστέψετε, δεν έχω κανένα απολύτως λόγω να πω κυήματα της φαντασίας. Όλα αυτά που παραπάνω αναφέρω τα έχω καταγράψει σε ημερολόγιο που κρατάω. Σας ευχαριστώ, δοξολογώντας τον Κύριο που με αξίωσε δια της παρθενομάρτυρος Αγίας Κυριακής να δοξάσω -ουμε το όνομα του Αγίου μας Θεού.
Τα στοιχεία μου είναι στην διάθεσή σας.
Το παραπάνω κείμενο μας έστειλε στην Ματιά με email ο κος. Αλέξανδρος Γούσης.
Μπορείτε να διαβάσετε τον βίο της Αγίας Κυριακής, κάνοντας κλικ εδώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου