Αρνησίθρησκοι

Εχθές λάβαμε ένα email στην Ματιά με θέμα «Αρνησίθρησκοι» στο οποίο ένας φίλος μας έγραψε τα εξής:

«Πολλοί ηδονίζονται, να τα βάζουν με το Θεό. Να 'ξεραν πόσο μα πόσο λάθος κάνουν. Ο Θεός μας είναι αγάπη, δεν το καταλαβαίνουν; Χωρίς Αυτόν η ζωή είναι κατάξερη, χωρίς νόημα, γι' αυτό οι άνθρωποι υποφέρουν. Δεν έχουν οξυγόνο, πώς να ζήσουν;»

Ας μας επιτρέψει ο φίλος Νίκος Π. (που μας έστειλε το email) να βάλουμε δίπλα στον προβληματισμό του και έναν δικό μας:

Άραγε πόσο αρνησίθρησκοι είναι στο βάθος όλοι εκείνοι; Μήπως στην πρώτη δύσκολη κατάσταση αναφωνήσουν «Θεέ μου βοήθαμε», όπως κάνουμε και εμείς που δηλώνουμε -και θέλω να πιστεύω ότι είμαστε ουσιαστικά- θρήσκοι;

Μόλις ένα εμπόδιο εμφανιστεί στον δρόμο του ανθρώπου -και δεν είναι λίγες οι φορές που συμβαίνει αυτό στην ζωή του- θυμάται τον Θεό («Θεέ μου βοήθησε με») και την μάνα του («Αχ μάνα μου»).

Ας σκεφτούμε όμως κάτι... αν είχαμε γράψει στα παλιότερα των υποδημάτων μας ένα φίλο μας, με τι μούτρα θα του ζητούσαμε βοήθεια όταν τον είχαμε ανάγκη; Θα πηγαίναμε να του χτυπήσουμε την πόρτα ή όχι;

Κι όμως στον Θεό πάντα στρεφόμαστε όταν τα προβλήματα μας κρούουν την θύρα. Μήπως επειδή είναι πάντα δίπλα μας όσο «καλά» ή «κακά» παιδιά και να είμαστε; Είναι λόγος αυτός να τον αρνιόμαστε ή να απομακρυνόμαστε από Εκείνον όταν όλα στην ζωή μας βαίνουν καλώς; Μάλλον όχι!

Και μιας και πλησιάζουν οι μέρες που τιμούμε την γέννηση Του, ας μπούμε σε μια εκκλησιά να ανάψουμε ένα κερί και να πούμε μια προσευχή... δεν είναι απαραίτητο να χρειαζόμαστε κάτι για να τα κάνουμε αυτά... εξάλλου Του χρωστάμε ήδη ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ μόνο και μόνο για την ύπαρξη μας!

Καλές γιορτές να έχουμε με υγεία και αγάπη. :)