Αντίο Αλέξη

Με μια σφαίρα στην καρδιά ξεψύχησε ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος.

Ο Αλέξης δεν είχε κλέψει, δεν είχε σκοτώσει, δεν ήταν εγκληματίας.
Ο Αλέξης δεν απειλούσε την κοινωνία, τους γύρω του ή έστω τον ειδικό φρουρό.

Ένα παιδί ήταν μόνο. Απλά ένα παιδί. Το δικό μου παιδί. Το δικό σου παιδί.

ΓΙΑΤΙ;

Γιατί να πρέπει να πεθάνει έτσι ένα παιδί;

Φταίει λέει η εκπαίδευση του συγκεκριμένου αστυνομικού. Σε άλλο κράτος, σε άλλη χώρα, εκπαιδεύονται οι αστυνομικοί μας και σε άλλο οι Ίκαροι; Πόσες φορές που μαχητικό αεροσκάφος είχε πρόβλημα τις τελευταίες δεκαετίες, ο πιλότος θυσίασε τη ζωή του για να μην πέσει το αεροσκάφος του σε κατοικημένη περιοχή, ενώ θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το σύστημα αυτόματης εκτίναξης, να σώσει τη ζωή του κι όπου πέσει το αεροσκάφος (δείτε πχ τι έγινε στο Σάν Ντιέγκο).

Είπε λέει ο ειδικός φρουρός ότι του 'ρθε στο μυαλό η εικόνα να είναι ο ίδιος ξαπλωμένος στο νοσοκομείο και από πάνω του λυπημένη η οικογένειά του. Οι πυροσβέστες μας εκπαιδεύονται σε άλλο πλανήτη; Ακούσατε ποτέ πυροσβέστη να λέει, δεν μπόρεσα, εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα ότι μπορεί να πεθάνω κι εγώ στην πυρκαγιά και γι' αυτό δεν μπήκα στο φλεγόμενο κτίριο;

Είναι δυνατόν να φοβάται ο πολίτης, ο απλός άνθρωπος, εγώ κι εσύ, τι θα γίνουν τα παιδιά του κι αν θα συναντήσουν ένοπλο ένστολο όταν βγουν απ' το σπίτι; Είναι δυνατόν τα παιδιά μας να κινδυνεύουν και από τον έμπορο ναρκωτικών και από τον αστυνομικό;

Είναι δυνατόν στην Ελληνική Δημοκρατία, στο έτος 2008 μΧ, να πεθαίνουν έτσι τα παιδιά μας; Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κύριος Παπούλιας, είπε ότι υπάρχει τραύμα στη λειτουργία του κράτους δικαίου. Στο ίδιο πνεύμα και ο Λάκης Λαζόπουλος είπε ότι αυτός ο αστυνομικός καταλύει τη δημοκρατία.

Τι καταλαβαίνουμε όμως απ' τα λόγια αυτών των ανδρών; Σε ποιους στηρίζεται αυτή η δημοκρατία αν όχι σε εμάς και τι σκοπεύουμε να κάνουμε για αυτό;